۲- چهل روز باشد که زن بنشیند و به حمام نرود و نماز نخواند بعد از زادن تا پاک شود، چهل روز باشد که درویشان درگوشه ای بنشینند و روزه دارند و عبادت کنند. چهل روز که زاهدان، مرتازان و درویشان برای ذکر و فکر وطاعت و عبادت خلوت گزینند. چهل روزترک حیوانی گفتن و دیگر ریاضات و رزیدن، مَنِن با مَکَن قافیه، کل بیت استعاره از دوستی است.

۳) شرح مفاهیم عرفانی: چله: یکی از رسوم اهل سیرو سلوک است که با رعایت آداب خاصی چهل روز به ریاضت می پردازند. برای چله مراتبی هست با اجازه شیخ، هر هفته شیخ با سالک ارتباط دارد، زمان ومکان، دایم الوضو، چهل روز روزه دار است، قُوت کم خورد، کم حرف، کم خواب، خواط رحمانی و شیطانی را باز شناسد، به خواط رحمانی پردازد و دایم الذکر است. (ر. ک، سجادی، ۱۳۸۹: ۳۰۵-۳۰۶)، در چله نشینی بود که برّهان الدین مولانا را در علم ظاهر و باطن کامل یافت، و شیخ در علم ظاهر مولانا را تشویق می کرد. و به ارشاد وی پرداخت و بهاء ولد انتظار داشت با چله نشینی و ریاضت فرزندش همانند او واعظی کامل در علم باطن شود، که این فقط با چله نشینی امکان پذیر بود. (ر.ک، زرین کوب، ۱۳۹۰: ۹۵)

۱) ترجمه بیت: آن دوقبیله بزرگ عرب در سود و زیان با هم شریک هستند کمابیش معنی قاب قوسین همین است، که پیامبر هم در اجرای دستورات خداوند شریک می باشد و اطاعت از پیامبر اطاعت ازخداوند است. پیامبر به اندازه دو کمان بلکه کمتر به خدا نزدیک شد.
۲) نکات بلاغی: هَم با کَم قافیه و جناس است، نفع و ضررتضاد، بیش وکم تضاد، تلمیح به آیه(۹) سوره نجم که می فرماید: (فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى).
۳) شرح مفاهیم عرفانی: قاب قوسین: قوس بین دو سر کمان، کنایه از بسیار لاغر و ضعیف، در معنی عرفانی مقام احدیت را گویند، که جامع میان قوس وجوب و امکان است. و آن مقام اسمایی است به اعتبار تقابل میان اسماء الهی که آن را دایره وجود می گویند. همانند: نزول، باز آفریدن، عروج و فاعل قابل که با حق با بقای جدا گشتن است، و دوییت از آن پیوند تعبیر می شود و دارای مقامی بالاتر از آن تعبیر میکنند که به «او ادنی» میگویند. و عالم صفات به قاب قوسین تعبیر میکنند که آن مقامی الهی و احدیتی میباشد، و محیط میان قاب قوسین وجوب و امکان است که آن مقام محمّدی است. در صورتی که خداوند در سوره نجم آیه (۹) آن را به «اوادنی» برای رفع ابهام و دو گانگی تعبیر فرموده است: که آن مقام محض است، و قاب قوسین را در معنی ابرو کمان هم تعبیر کرده اند که به اندازه خانه و میان کمان هم مناسبت دارد، کلمه قاب به دربر گیرنده امکان و وجوب می باشد، و این زمانی می باشد که سالک برای طی و طریق حق ازعالم هستی قدم بیرون گذارد و در آن زمان است که فانی می شود، و در آن گم می شود و در این موقع است که وجوب و امکان یکی می شود. و عارف به حق می رسد و از خود گم می گردد و در حق باقی می ماند. (ر. ک، سلیمانی، ۱۳۹۰: ۳۳۸ و ۳۴۵)