۸ـ۱ـ ناظر یا ویرایشگر به منزله مؤلف:
انوشه، حسن، ویرایشگر. دانشنامه ادب فارسی، ج۲: فرهنگنامه ادبی فارسی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۷۶، ۱۵۳۷ص.
۹ـ۱ـ ترجمه یک اثر:
تاوادیا، ج. زبان و ادبیات پهلوی. ترجمه سیف‌الدین نجم‌آبادی. تهران: [بی‌نا]، ۱۳۴۸، ۲۰+۲۴۹ص.
۱۰ـ۱ـ اثری از یک مؤلف در مجموعه‌ای از همان مؤلف:
پروین گنابادی، محمد. گزینه مقاله‌ها: “نکته‌هایی درباب تاریخ بیهقی". تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، ۱۳۵۶، ص ۵۷۳ـ۵۷۴.
۱۱ـ۱ـ کتاب چند جلدی با عنوانی عام و عنوان‌هایی خاص هر جلد:
صفا، ذبیح‌الله. تاریخ ادبیات در قلمرو زبان پارسی. ج ۴: از پایان قرن هشتم تا اوایل قرن دهم هجری. تهران: فردوسی، مجید، ۱۳۷۳، ص ۱۱۴ـ۱۱۶.
۱۲ـ۱ـ کتابی از یک سلسله انتشارات:
عماد افشار، حسین. دستور و ساختمان زبان فارسی. سلسله انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی، شماره ۷۳. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۷۱، شانزده+۲۶۴.
۱۳ـ۱ـ ویرایش‌های بعدی کتاب:
احمدی گیوی، حسن؛ انوری، حسن. دستور زبان فارسی. ویرایش ۲. تهران: فاطمی، ۱۳۷۴، ج ۱، ۲۵۵ص.
۱۴ـ۱ـ اثری با پیشگفتار یا دیباچه‌ای از نویسنده دیگر:
اقبال آشتیانی، عباس. مجموعه‌ مقالات عباس اقبال آشتیانی. با مقدمه و تصحیح محمد دبیر سیاقی. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۸۲.
۱۵ـ۱ـ یک کتاب با دو ترجمه:
بروفر، کریستوفر. نحو در ایران میانه غربی. ترجمه رقیه بهزادی. تهران: نشر بردار، ۱۳۷۳، ۴۱۵ص؛ ترجمه سعید عریان. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه هنری، ۱۳۷۶، ۵۹۲ص.
۱۶ـ۱ـ کتابی با دو ناشر:
امینی، امیر. تحقیقی پیرامون زبان کردی دستور زبان کردی و برابری لغات کردی، انگلیسی، عبری، فارسی. قائم‌شهر؛ تهران: امیر امینی؛ هدف، ۱۳۷۷، ۱۶۲ص.
۱۷ـ۱ـ چاپ‌های مختلف یک اثر:
قریب، عبدالعظیم، و دیگران. دستور زبان فارسی پنج استاد. تهران: اشرافی، ۱۳۷۱، ۲ج در یک مجلد؛ زیرنظر سیروس شمیسا. [ویرایش ۳؟]. تهران: فردوسی، ۱۳۷۳، ۳۵۶ص، جدول؛ به کوشش امیر اشرف الکتابی. تهران: اشرافی، ۱۳۶۳، ۲ج در یک مجلد، ۲۷۴ص؛ به اهتمام جهانگیر منصور. تهران: اشرافی، ۱۳۶۹، هشت+ ۳۳۱ص.
۲ـ گزارش و مقاله سمینار:
۱ـ۲ـ گزارش چاپ شده دارای مؤلف:
در این کار چنین موردی نبود.
۲ـ۲ـ گزارش چاپ شده بدون مؤلف:
“پاسداری از زبان فارسی، وظایف ما” [گزارش]. همشهری. ۲۷ تیر۱۳۷۴، ص ۵.
۳ـ۲ـ مقاله سمینار (چاپ شده):
ثمره، یدالله. “ساختمان فونولوژیکی هجا در فارسی تهران"، در کنگره تحقیقات ایرانی (تهران، ۱۱ـ ۱۶ شهریورماه ۱۳۴۹)، مجموعه خطابه‌های نخستین کنگره تحقیقات ایرانی. به کوشش مظفر بختیار. تهران: دانشگاه تهران، ۱۳۵۰، ج ۱، ص ۴۸ـ۷۶.
۴ـ۲ـ مقاله سمینار (چاپ نشده):
حق‌بین، فریده. “زیرساخت متعدی و روساخت‌های نامتعدی"، ارائه شده در نخستین هم‌اندیشی دستور زبان فارسی (تهران، ۲۸ـ۲۹ بهمن‌ماه ۱۳۸۲).
۳ـ مقاله نشریه یا مجموعه:
۱ـ۳ـ مقاله روزنامه دارای مؤلف:
پدرام، علی اکبر. “زبان فارسی و برخی نکته‌ها” اطلاعات. ش ۲۰۱۷۴. ۳۱ فروردین ۱۳۷۳، ص۶.
۲ـ۳ـ مقاله روزنامه بدون مؤلف:
“تاملی در زبان فارسی «او» یعنی چه کسی؛ مرد یا زن؟". ایران. س ۸ . ش ۲۲۵۱. ۲ مهرماه ۱۳۸۱، ص ۱۳.
۳ـ۳ـ مقاله مجله دارای مؤلف:
آخوندی، عبدالحمید. “انواع متمم". رشد آموزش زبان و ادب فارسی. س ۱۵. پیاپی ۵۶. زمستان ۱۳۷۹، ص ۶۳ـ۶۵.
۴ـ۳ـ مقاله مجله بدون مؤلف:
“طرح اجمالی برای تحقیق در لهجه‌های محلی ایران"، سخن. دوره ۱۰. س ۶. شهریور ۱۳۳۸، ص ۵۶۵ـ۵۷۵.

۵ـ۳ـ نقد کتاب و معرفی کتاب:
ابومحبوب، احمد. “ساختمان زبان شعر امروز” [نقد اثر مصطفی علی‌پور]. کتاب ماه، ادبیات و فلسفه. س ۳. ش ۵ـ۶. فروردین ۱۳۷۹، ص ۳۲ـ۳۵.
۶ـ۳ـ مقاله در مجموعه:
ایزدی، پیروز. “نقش‌های نحوی در زبان فارسی: مطالعه‌ای در چهارچوب نظریه نقش‌گرایی مارتینه"، در: جشن‌نامه دکتر علی اشرف صادقی. به اهتمام امید طبیب‌زاده. تهران: هرمس، ۱۳۸۲، ص ۱۱۷ـ۲۲۷.
۴ـ مصاحبه:
۱ـ۴ـ مصاحبه چاپ شده:
انوری، حسن. “ضرورت پژوهش در دستور زبان". مصاحبه مطبوعاتی. اطلاعات. ش ۲۱۷۷۴. ۲۵ آبان ۱۳۷۸، ص ۶.
۵ـ پایان‌نامه:
باطنی، محمدرضا. “توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی بر بنیاد یک نظریه عمومی زبان“. رساله دکترای زبان شناسی همگانی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، ۱۳۴۶، ۱۹۵ص، جدول، نمودار، واژه‌نامه، کتابنامه.
۷ـ دشواری‌های کار:

1. 1. معرفی‌نامه‌ای که از سوی دانشگاه برای انجام کارهای پژوهشی به دانشجو داده می‌شود؛ در هر ترم تحصیلی تعداد محدودی است و این برای کسی که کار کتاب شناسی انجام می‌دهد و ملزم به استفاده همزمان از هر مرکز قابل دسترسی است؛ مانع بزرگی است چرا که از جمله شرایط استفاده از این مراکز، داشتن معرفی‌نامه می‌باشد.

1. 1. بسیاری از کتابخانه‌های خصوصی و سایر کتابخانه‌های عمومی قادر به ارائه فهرست کتاب‌های خود به شبکه اینترنت هستند اما چنین کاری را انجام نمی‌دهند از سویی، برخی کتابخانه‌ها دارای فهرست موضوعی نیستند و این، جستجو را برای محقق بسیار دشوار می‌کند.

1. برخی از مراکز، از استفاده مستقیم محقق از مخزن خود خودداری می‌کنند و خواهان فهرست از پیش تهیه شده‌ای برای دادن خدمات خود هستند و این به معنی تکرار کار پیشینیان است.