۵٫۱٫ فرضیه ­های اصلی
۱ ـ ارتباط علی بین رفتار امرانه و میزان انسجام گروهی در ورزشکاران نوجوان وجود دارد.
۲ ـ ارتباط­علی بین­رفتاردمکراتیک­ومیزان­انسجام گروهی در ورزشکاران نوجوان وجود دارد.
۳ ـ ارتباط علی بین رفتار بازخورد مثبت و میزان انسجام گروهی در ورزشکاران نوجوان وجود دارد.
۴ ـ ارتباط علی بین رفتار آموزش و تمرین و میزان انسجام گروهی در ورزشکاران نوجوان وجود دارد.
۵ ـ ارتباط علی بین رفتار حمایت اجتماعی و میزان انسجام گروهی در ورزشکاران نوجوان وجود دارد.
۶٫۱٫ روش تحقیق
این پژوهش از نوع تحقیقات علّی است که به صورت میدانی اجرا می­ شود، به این دلیل که پژوهش در پی بررسی و مطالعه رابطه بین رفتارهای رهبری با انسجام تیمی ورزشکاران نوجوان است و با توجه به انکه هدف از این پژوهش دستیابی به اصول و قواعدی است که در موقعیت­های واقعی و عملی به کار برده می­ شود این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی است.
۷٫۱٫ جامعه آماری و حجم آن
جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ورزشکاران نوجوان پسر استان قم در سال ۹۲ ـ ۹۱ است. با توجه به روش شناسی مورد مطالعه در تحقیق ۲۵۰ دانش ­آموز به صورت تصادفی در دسترس مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
۸٫۱٫ ابزار اندازه گیری
۱٫۸٫۱٫ پرسشنامه محیط گروهی در ورزش
هدف: اندازه گیری میزان انسجام گروهی در تیم­های ورزشی پرسشنامه محیط گروهی در سال ۱۹۸۵ توسط کارون، ویدمایر و براولی بر اساس مدل مفهومی کارون (۱۹۸۲) برای اندازه گیری میزان انسجام گروهی در تیم­های ورزشی تهیه شده است که در قالب ۱۸ سئوال، انسجام گروهی را در ۴ بعد اندازه گیری می­ کند.

انسجام تکلیف فردی: به احساسات فرد از تعهد شخصی نسبت به خود و انجام تکلیف و دست یابی به هدف­های گروهی گفته می­ شود.
انسجام اجتماعی فردی: به احساس فرد از تعهد شخصی نسبت به کنش­های متقابل اجتماعی با گروه گفته می­ شود.
انسجام تکلیف گروهی: به احساسات فرد از نزدیکی و تعهد اعضای تیم نسبت به تکلیف گروهی گفته می­ شود.
انسجام اجتماعی گروهی: به احساسات فرد از نزدیکی و تعهد اعضای تیم نسبت به گروه به عنوان یک واحد اجتماعی گفته می­ شود.
پاسخ­ها بر اساس مقیاس ۹ ارزشی لیکرت از کاملا موافقم (۹) تا کاملا مخالفم (۱) ارزش گذازی می­شوند.
۲٫۸٫۱٫ پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش
هدف: بررسی و مطالعه سبک رهبری مربیان در موقعت­های ورزشی
پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش، در سال ۱۶۸۰ توسط چلادوری و صالح بر اساس مدل چند بعدی رهبری در ورزش (چلادوری و صالح ۱۹۷۸) برای بررسی و مطالعه سبک رهبری مربیان در موقعیت­های ورزشی تهیه شده است. این ابزار در قالب ۴۰ سئوال، سبک رهبری مربیان در ۵ بعد رفتاری ارزیابی می­کرد.
رفتار آموزش وتمرین: رفتارمربی به منظور بهبودعمل کردورزشکاران باتاکیدبرتمرین سخت و شدید، آموزش مهارت ­ها، تکنیک­ها و تاکتیک­ها سئوال­های ۱۳ ـ ۱ این بعد را می­سنجند.
رفتار آمرانه: رفتار مربی با ویژگی تصمیم گیری مستقل و اعمال قدرت شخصی سئوال­های ۱۸ ـ ۱۴ این بعد را اندازه گیری می­ کند.
رفتار دموکراتیک: رفتاری که مربی به ورزشکاران اجازه بیشتری در تصمیم ­گیری برای اهداف تیم، روش­های تمرین و به کارگیری تاکتیک­ها و استراتژی­ های بازی می­دهد سئوال­های ۲۷ ـ ۱۹ این بعد را می­سنجد.
رفتار حمایت اجتماعی: رفتار مربی با ویژگی نگران بودن دو مورد رفاه و آسایش تک تک ورزشکاران، ایجاد جو گروهی مثبت و روابط گرم بین اعضای تیم سئوال­های ۳۵ ـ ۲۸ این بعد را اندازه ­گیری می­ کند.
رفتار باز خورد مثبت: رفتاری که مربی ورزشکاران را به واسطه عمل کرد خوب مورد تشویق و تمرین و پاداش قرار می­دهد سئوال­های ۴۰ ـ ۳۶ این بعد را می­سنجد.
پاسخ­ها بر اساس مقیاس ۵ ارزشی لیکرت، هرگز (۱)، به ندرت (۲)، گاهگاهی (۳)، اغلب (۴) و همیشه (۵) ارزش گذاری می­شوند.
فصل دوم
(زیربنای نظری و پیشینه تحقیق)
رهبری
شروع رهبری از ظهور زندگی اجتماعی پدیدار می­گردد. زمانی که عده­ای کنار یکدیگر قرار می­گیرندو زندگی­اجتماعی را آغاز می­نمایند، افراد دررابطه با یکدیگر برهم تأثیر می­گذارند. واضح است که تأثیر افراد بر یکدیگر یکسان نیست. در ارتباط با تأثیرگذاری بر افراد گروه، یکی فعال­تر عمل می­نماید و نقش پررنگ­تری ایفا می­نماید و بدین ترتیب تأثیر بیشتری بر دیگران میگذارد. همین تأثیرپذیری است که شروع پیدایش رهبری می­باشد (رمضانی نژاد، ۱۳۸۸).
رهبری به دلیل نقشی که بر اثر بخشی فردی و گروهی ایفا می­ کند موضوع بسیار مهمی در رفتار سازمانی است و از آنجا که موضوع رهبری، انسان­ها را طی اعصار گوناگون شیفته خود ساخته است، تعاریف گوناگونی نیز از آن شده است. در زندگی اجتماعی عده ای کنار یکدیگر قرار میگیرند و در رابطه با یکدیگر بر هم تاثیر می­گذارند. روشن است که تاثیر این افراد بر یکدیگر یکسان نیست و فردی که فعال­تر است نقش پررنگ تری را ایفا می­نماید و بدین ترتیب تاثیر بیشتری بر دیگران می­ گذارد همین تعامل بر تاثیر پذیری، شروع پیدایش رهبری در گروه و جامعه می­باشد (رمضانی نژاد، رحیم و حکیمی، ۱۳۹۰).
رهبری فرآیندی اساسی در هر سازمان یا گروه است، پیروزی یا شکست هر سازمان یا تیم ورزشی را به رهبری آن نسبت می­ دهند. هنگامی که یک مؤسسه، یک دانشگاه، یا یک تیم ورزشی قرین موفقیت می­گردد اغلب مدیر یا مربی آن به کسب امتیاز نائل می ­آید (ترنس آر، ۱۳۷۳).
رهبری مؤثر در ورزش تابعی از اجزاء نقش­ها و سبک­های گوناگونی است تا نیازهای ورزشکاران را برآورده سازد و به هدف­های تیم دست یابد (الوانی، ۱۳۸۵).
رهبری یکی از فرآیندهای مهم در مدیریت منابع انسانی است. رهبری کارآمد باعث بهبود عملکردو رضایت زیردستان می­ شود. بنابراین هر مدیری بایستی درک دقیقی از مفهوم رهبری در سازمان داشته باشد (چالادورای پاکیناتان، ۱۳۹۰).
در این بخش به توصیف و تشریح مفهوم رهبری در ورزش خواهیم پرداخت و در مورد رفتارهای رهبری مورد استفاده مربیان مورد بحث قرار می­گیرد و سعی خواهیم کرد که به پرسش هایی از این قبیل پاسخ دهیم. » تا چه اندازه عملکرد یک تیم تحت تأثیر مهارت­ های رهبری مربیان قرار می­گیرد؟ چه نوع رفتار رهبری کارآمد­تر از سایر رفتارها می­باشد؟
۱٫۲٫ تعاریف رهبری
برای رهبری تعریف­های زیادی ارائه شده است ولی هیچ یک از آن­ها مورد پذیرش عام قرار نگرفته است. رهبری به عنوان یک فرایند به معنی استفاده از نفوذ بدون زور برای هدایت و هماهنگی فعالیت­های اعضای یک گروه در جهت تحقق هدف، و به عنوان یک صفت به معنی مجموعه ای از ویژگی­ها می­باشد که به کسانی که چنین نفوذی را با موفقیت به کار می­برند نسبت داده می­ شود (مقصودی، ۱۳۸۸).
رهبری را در وسیع­ترین مفهوم آن می­توان به این صورت بیان کرد فرایند رفتاری اثر گذار به افراد و گروه­ ها در جهت اهدافی معین میباشد(رمضانی نژاد، حکیمی، ۱۳۹۰).
به عقیده جرج تری^[۱] رهبری عبارت است از عمل اثرگذاری بر افراد به طوری که از روی تمایل و علاقه برای دست یافتن به هدف­های گروهی تلاش کنند (هرسی، بلانچارد، ۱۳۸۷). فیدلر رهبری را بدین گونه تعریف می­ کند: «فردی در گروه که فعالیت­های گروهی را هدایت و هماهنگی میکندیا کسی که در نبود رهبر تعیین شده به گونه ای خود کار این وظائف را در گروه انجام می­دهد. (کارون و اسپینک ۱۹۹۳)
هارولدکونتز و سیرل اودانل^[۲] می­نویسند که رهبری تأثیرگذاری بر افراد است تا تحقق هدف مشترکی را دنبال کنند. (یوسفی پاسکه، ۱۳۸۸).
به عقیده ونس پاکارد^[۳] رهبری، هنر موفق شدن در این موضوع است که دیگران کاری را انجام بدهند آن گونه که شما می­خواهید انجام شود (کاظم، ۱۳۸۱).
به نظرکیت دیویس رهبری یک گروه عبارت است از اقدام برای ترغیب دیگران به تلاش مشتاقانه برای نیل به اهداف معین. به سخن کنتز رهبری عبارت است از تحت تأثیر قرار دادن دیگران برای کسب هدف مشترک و دیگران (رمضانی نژاد، حکیمی، ۱۳۹۰).
ایگری و هرمن^[۴]، رهبری را عمل اثرگذاری بر افراد به گونه ای که از روی علاقه و تمایل برای دست یافتن به هدف­های گروهی تلاش می­ کنند، تعریف می­ کنند (خلج، گیلدا، ۱۳۸۹).
ادبیات رهبری پر حجم است (رابینز، استیفن پی، ۱۳۸۶) همه تعاریف رهبری به سه جزء مهم اشاره دارند: رهبری یک فرایند رفتاری است. رهبری در طبیعت خود روابط میان فردی است رهبری در اثرگذاری (نفوذ) و انگیزش کارکنان در راستای اهداف گروهی و یا سازمانی کمک کننده است و بر این نکته تاکید دارند که رهبری فرآیندی رفتاری است که با هدف اثرگذاری بر اعضا برای دستیابی به اهداف گروهی صورت می­گیرد. رهبری ماهیتاً یک مهارت بین فردی است، هدف از رهبری تأثیر و ایجاد انگیزه در اعضاء در جهت تحقق اهداف گروه یا سازمان است (هرسی، بلانچارد، ۱۳۸۷).
رهبری بااختصار ترسیم نقشه کاروآگاهی دادن و به دیگران در دنبال کردن اهداف می­باشد. تیم ورزشی بدون رهبر مانند کشتی بدون سکان است لازمه رهبری ایجاد محیطی مناسب است که جذابیت لازم برای ادامه کار درآن موجودباشد. در این محیط باید آن چنان جوی ایجاد شود، که از آن به عنوان فرهنگ تیمی یاد می­ کنند و نقش مهمی در تعقیب اهداف تیم دارد (مارتنز، رینر ۱۳۸۸).
سازمان موفق، مشخصه عمده­ای دارد که به­ وسیله آن از سازمان ناموفق تمیز داده می‌شود. این مشخصه، رهبریِ پویا و اثربخش است. یکی از اساسی­ترین وظایف مدیریت، هدایت و سرپرستی نیروی انسانی سازمان است. این وظیفه (یعنی تلاش مدیر برای ایجاد انگیزه و رغبت در زیردستان، برای دست­یافتن به اهداف سازمان) با ارزشهای فرد و ارزشهای حاکم بر جامعه ارتباط دارد. وظیفه هدایت مدیر، شامل سه بخش رهبری، انگیزش و ارتباطات است (سیدجوادین، ۱۳۸۱).
رهبری مؤثر باید مسیری را به منظور هدایت تلاشهای همه کارکنان، برای به انجام رساندن اهداف سازمان فراهم آورَد. بدون وجود رهبری، ممکن است حلقه اتصال موجود در میان اهداف فردی و سازمانی، ضعیف یا گسسته شود؛ از همین رو، هر سازمان بدون رهبر، تنها مجموعه‌ای پراکنده از افراد و دستگاه ها است. «پیتر دراکر»^[۵] اشاره می‌کند که رهبران اصلی­ترین و نادرترین منبع هرنوع تشکیلات اقتصادی هستند. در همه زمینه‌ها برای جست‌وجوی اشخاصی که توانایی لازم برای رهبری مؤثر داشته باشند، کوشش مستمری به عمل می‌آید. کمبود رهبری مؤثر، به مؤسسات تجاری محدود نمی‌شود؛ بلکه در سازمان­های دولتی، آموزش و پرورش و بنیادهای خیریه نیز به چشم می‌خورَد؛ بنابراین وقتی از کمبود استعداد رهبری در جامعه انتقاد می‌کنیم، از نبودن افرادی که مقامهای اجرایی و اداری را پر می‌کنند، سخن نمی‌گوییم: ما «مدیران» فراوانی داریم؛ آنچه ما را رنج می‌دهد، کمبود افرادی است که آماده پذیرش نقشهای رهبری مهمی‌در جامعه باشند و کار خود را به‌طور مؤثر به ثمر برسانند (هرسی و بلانچارد، ۱۳۸۲).
سبک‌های رهبری به این موضوع اشاره دارد که رهبران چگونه رفتارهای خاصشان را ابراز می‌کنند (هاوس و آدیتای، ۱۹۹۷) بیشتر مدل‌های رهبری به دو نوع اصلیِ رفتار‌های رهبری، که مرتبط با سازمان‌دهی و کنترل است، تفکیک می‌شوند: رفتار وظیفه‌محور و رفتار رابطه‌محور (جاج، پیکولو، و ایلیس، ۲۰۰۴) تولید محور در تقابل مردم‌ محور (بلیک و مک‌کانز، ۱۹۹۱) یا رهبری دستوری و حمایتی (نورث هاوس، ۲۰۰۴؛ یوکل، ۲۰۰۲) به باور مارتا، لریتز، و مامفورد (۲۰۰۵)، تعداد کمی از دانشمندان، پیرامون مفهوم کنترل و سازمان‌دهی که به عنوان پایه‌ای اساسی جهت توضیح رفتار رهبری محسوب می‌شوند، کنکاش می‌کنند. این دو مؤلفۀ رهبری همچنین در حوزۀ رهبری تیمی (بورک و همکاران، ۲۰۰۶) و پژوهش‌های میان‌فرهنگی رهبری (پیترسون و هانت، ۱۹۹۷) مورد ملاحظه قرار گرفته‌اند. دورفمن، هانگز، و برودبک (۲۰۰۴) خاطرنشان می‌سازند که تفکیک رهبری به وظیفه ‌محور و رابطه‌ محور این امکان را می‌دهد که تمایز مناسبی برای تحقیقات مدیریتی در سطح جهانی، و نه محدود به ایالات متحده، ایجاد کند؛ بنابراین اعتقاد بر این است که مفاهیم رفتار دستوری و حمایتی نقطۀ شروع خوبی برای کشف تأثیرات آنها بر فرآیندهای گروهی، و به‌طور خاص‌تر، انسجام تیمی در میان فرهنگ‌ها به شمار می‌آید. پیش از بحث دربارۀ تأثیر فرهنگی، رابطۀ بین این دو سبک رهبری و انسجام تیمی را تجزیه و تحلیل شود.
۲٫۲٫ رهبری دستوری (آمرانه)