O-3: بازنگری تامین کنندگان/ بخش بندی تامین کنندگان
O-4: شناسایی فرصت‌های بهبود با تامین کنندگان
O-5: تعریف توافقات مربوط به محصول و خدمت با تامین کنندگان
O-6: اجرایی کردن توافقات مربوط به محصول و خدمت با تامین کنندگان
O-7: اندازه‌گیری عملکرد و تهیه‌ی گزارشات هزینه / سودآوری تامین کننده
هر یک از زیرفرآیندهای فوق در قالب چندین بند در چک لیست‌های مخصوص، مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. به عنوان نمونه شکل ‏2‑7، یک بند از چک لیست فرایند مدیریت ارتباط با تامین کنندگان، که مرتبط با یکی از آیتم‌های زیرفرآیند S-2 می‌باشد، را نشان می‌دهد.
شکل ‏2‑7: نمونه‌ای از بندهای چک لیست Lambert
همانطور که از شکل فوق مشخص است، با توجه به وضعیت رعایت شدن آیتم‌های زیرفرآیند، امتیازی از 1 تا 5 حاصل می‌شود و هر چه امتیاز فوق کمتر باشد، یعنی آن آیتم به شکل ضعیف‌تری در سازمان رعایت می‌شود. از طرف دیگر درجه‌ی اهمیت هر آیتم نیز تعیین می‌گردد در نتیجه امکان استخراج آیتم‌های مهم فراهم می‌شود.
روش عارضه‌یابی لامبرت را می‌توان از جمله روش‌های عارضه‌یابی ساختارمحور کیفی قلمداد نمود. از نقاط قوت آن درک ساده و امکان اجرای سریع عارضه‌یابی می‌باشد و از جمله نقاط ضعف آن می‌توان به عدم ارائه‌ ساختار علی و معلول از عارضه‌ها و همچنین عدم انطباق با مدل‌های رایج مدیریت فرایند و زنجیره تامین اشاره کرد.

روش CSCMP

در این بخش به دنبال معرفی استاندارد ^[78]CSCMP به عنوان یکی از استانداردهای مطرح برای بهینه کاوی و عارضه‌یابی زنجیره تامین می‌باشیم. این استاندارد به عنوان هسته‌ی اصلی پروژه‌ی فعلی مطرح می‌باشد.

پیش از توضیح در مورد استاندارد فعلی، لازم است تا ابتدا در مورد «انجمن حرفه ای‌های مدیریت زنجیره تامین» یا CSCMP مطالبی بیان شود. این انجمن در سال 1963 با هدف توسعه، آموزش و ایجاد پیشرفت در دانش زنجیره تامین ایجاد گردید. از جمله مهمترین خروجی‌های این انجمن می‌توان به انتشار «فرآیندهای استاندارد زنجیره تامین» اشاره نمود که مانند مدل SCOR شامل فرآیندها و زیرفرآیندهای استاندارد زنجیره تامین می‌باشد. در سال 2009 این انجمن با همکاری مرکز بهره‌وری و کیفیت امریکا (APQC) به انتشار نسخه دوم استانداردهای فرآیندی زنجیره تامین پرداخت. در ادامه با توجه به وجود خلاء داده‌های دقیق و رایگان برای اجرای بهینه کاوی، انجمن CSCMP با همکاری APQC به انتشار یک استاندارد از حداقل نیازمندی‌های هریک از فرآیندهای مرتبط با زنجیره تامین پرداخته است، که در این قسمت به توضیح آن خواهیم پرداخت.
این دو سازمان به عنوان دو سازمان مطرح، یکی در زمینه‌ی مدیریت فرآیندها و عملکرد (یعنی APQC) و دیگری در زمینه‌ی مدیریت زنجیره تامین (CSCMP) در سال 2004 همکاری مشترکی را با یکدیگر آغاز کردند. این همکاری در قالب ایجاد ابزارها و سیتم‌های بهینه کاوی و عارضه‌یابی زنجیره تامین در دو بعد کمی و کیفی شکل گرفت. از بعد کمی، شرکت APQC از ماه می ‌2004 زیرساخت‌های لازم برای ایجاد یک پایگاه داده برای اجرای بهینه کاوی، تحت عنوان ^[79]OSBC را فراهم کرد که با همکاری متخصصان CSCMP در اواخر سال 2004 این سیستم مخصوص بخش زنجیره تامین راه اندازی گردید. تحقیق OSBC را می‌توان به نوعی یک «باشگاه از شاخص‌های اندازه‌گیری عملکرد» دانست که به شکل بسیار دقیقی تعریف شده‌اند و سازمان‌ها با عضویت در آن به سادگی و دقت بالا، امکان اجرای عارضه‌یابی به شکل کمی را دارا می‌باشند. نزدیک به 150 شاخص گوناگون در 4 منظر برنامه‌ریزی زنجیره، تدارکات، تولید و لجستیک در سیستم OSBC مخصوص زنجیره تامین، وجود دارد. از خروجی‌های این سیستم برای سازمان‌ها، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• • اندازه‌گیری عملکرد سازمان

• • شناسایی عارضه‌ها و گپ‌های عملیاتی و ارزیابی فرصت‌های بهبود

• • ایجاد اهداف عملکردی با استناد به بهینه کاوی خارجی

• • شناسایی محرک‌های کلیدی کسب و کار که بر عملکرد سازمان تاثیرگذار می‌باشند

• • ارزیابی پیوسته و منظم میزان پیشرفت با استناد بر بهینه کاوی داخلی و خارجی

همانطور که اشاره شد، سیستم OSBC به عنوان یک سیستم جامع مخصوص بهینه کاوی و عارضه‌یابی به شکل کمی، اگرچه دقت بالایی دارد اما هزینه‌ی بالای عضویت در این سیستم و پیچیدگی‌های محاسباتی مرتبط با محاسبه‌ی شاخص‌های گوناگون این سیستم را می‌توان از نقاط ضعف آن برشمرد. این در حالیست که همکاری CSCMP و APQC منجر به انتشار مجموعه‌ای از حداقل استانداردهای موردنیاز برای فرآیندهای مدیریت زنجیره تامین نیز شد. این حداقل استانداردها به شکل کیفی و رایگان در اختیار عموم صنایع قرار گرفته است تا سازمان‌ها بتوانند به شکلی کم هزینه و سریع به عارضه‌یابی و تحلیل اجمالی سازمان خود بپردازند.
در این استاندارد، معرفی فرآیندها و زیرفرآیندها منطبق با مدل APQC صورت گرفته است و کارشناسان CSCMP با استناد به منابع تحقیقی و اطلاعاتی معتبر به معرفی حداقل استانداردهای موردنیاز هر فعالیت پرداخته‌اند. از جمله منابع تحقیقاتی که در تدوین این استاندارد مد نظر قرار گرفته‌اند، عبارتند از (ابراهیم‌زاده پیله‌ورد، 1392):

• • موردکاوی‌های گوناگون از شرکت‌های متخصص در زمینه‌ی بهینه کاوی و تحقیقات بهترین مورد (Best Practice) نظیر Performance Measurement Group، Bain & Company، Best Practices LLC و دانشگاه‌های گوناگون.

• • مقالات گوناگون از مجلاتی نظیر Supply Chain Management Review، Journal of Business Logistics، Logistics Management و غیره.

• • مقالات کاربردی گوناگون از سایت‌های مختلف نظیر WERC، APICS، APQC و غیره.

• • مشاهده‌ی محققان و کارشناسان از بیش از 250 سایت و سازمان برای مشاهده‌ی نحوه‌ی اجرای عملیات و فعالیت‌های زنجیره تامین.

ساختار استاندارد:
همانطور که اشاره شد این استاندارد یک ابزار اندازه‌گیری می‌باشد که به ارائه‌ کلی حداقل نیازمندی‌های فرآیندهای مرتبط با زنجیره تامین می‌پردازد. استاندارد 10 بند از 12 بند اصلی فرآیندهای اصلی معرفی شده از سوی APQC را شامل می‌شود. همچنین زیرفرآیندهای گوناگون که تاثیری بر فرآیندهای مرتبط با زنجیره تامین ندارند، از این استاندارد حذف گردیده‌اند. لذا می‌توان اینگونه تعبیر کرد که این استاندارد شامل همه‌ی فعالیت‌هایی است که اولا توسط مدل APQC ارائه شده است و ثانیا با مباحث مرتبط با مدیریت زنجیره تامین در ارتباط مستقیم هستند، در نتیجه این استاندارد انطباق پذیری بسیار بالایی با مدل APQC خواهد داشت.
فرآیندهای مرتبط با زنجیره تامین تا سه سطح ریز شده‌اند و برای سطح سوم (که همان فعالیت‌های اجرایی هستند)، حداقل نیازمندی‌ها ذکرگردیده است. برای هر زیرفرآیند و فعالیت دو کد درج شده است. کد سمت راست نشان دهنده‌ی جایگاه آن زیرفرآیند یا فعالیت در چارچوب طبقه بندی فرایند APQC می‌باشد و کد سمت چپ که داخل پرانتز نوشته شده است، نشان دهنده‌ی جایگاه آن فعالیت در سیستم OSBC است. در نتیجه پس از اجرای اندازه‌گیری و عارضه‌یابی به کمک این استاندارد، می‌توان به جهت اجرای تحلیل‌های کمی و عمیق‌تر، به سادگی از سیستم OSBC بهره گرفت. جدول ‏2‑6 یک نمونه از بندهای این استاندارد را نشان می‌دهد.
جدول ‏2‑6: نمونه‌ای از بندهای استاندارد حداقل نیازمندی‌های CSCMP