میانگین درصد ADF تیمارهای مختلف علوفه چغندرعلوفهای و سیلاژهای آن بر حسب ماده خشک در جدول ۴-۱ نشان داده شده است. همانطور که مشاهده میشود اختلاف معنیداری در بین میانگین تیمارها وجود دارد (۰۵/۰>P) .کمترین مقدار ADF مربوط به تیمار ۵ شامل (برگ چغندرعلوفهای سیلو شده) ۴۴/۱۰% و بیشترین آن مربوط به تیمار ۴شامل( ریشه چغندر علوفهای سیلو شده همراه کاه گندم)۴/۲۱% میباشد. در مقایسه ADF بین اجزاٌ مختلف چغندرعلوفهای به ترتیب ریشه، بوته کامل و برگ دارای بیشترین و در مقایسه بین سیلاژهای اجزاء مختلف چغندرعلوفهای به ترتیب سیلاژ ریشه ، سیلاژ بوته کامل و برگ سیلو شده دارای بیشترین ADF می‌باشد.درصد ADF بیشتر موجود در سیلاژهای اجزاء مختلف چغندرعلوفهای مربوط به کاه گندم اضافه شده بود که در مجموع می توان از مقایسه بین تیمار ۲ و ۵ به این نتیجه رسید که سیلو سازی باعث بهبود و کاهش ADFتیمارها گردیده است. ون سوست (۱۹۹۲) نشان داد که عالیترین شاخص برای بیان ارزشغذایی نسبت فیبر خام و سلولز است. چون ADF هم شامل سلولز و لیگنین است و با افزایش لیگنین مقدار گوارش پذیری ماده خشک آزمایشگاهی کاهش مییابد (Van soest, 1964).

۴-۱-۷- دیواره سلولی (NDF)
میانگین درصد NDF تیمارهای مختلف علوفه چغندرعلوفه ای و سیلاژ اجزاء آن بر حسب ماده خشک در جدول ۴-۱ نشان داده است. همانطور که در جدول ۴-۱ مشاهده میشود اختلاف معنی داری در بین میانگین تیمارها وجود دارد (۰۵/۰>P).در مقایسه بین تیمارهای شامل اجزاء مختلف چغندرعلوفهای به ترتیب ، تیمار یک شامل ریشه چغندرعلوفهای، تیمار سه شامل بوته کامل چغندر علوفهای و تیمار دو شامل برگ و طوقه چغندرعلوفهای دارای بیشترین NDFو در بین تیمارهای سیلوشده به ترتیب تیمار چهار شامل سیلاژ ریشه چغندرعلوفهای، تیمار شش شامل سیلاژ بوته کامل چغندرعلوفهای و تیمار پنج شامل سیلاژ برگ دارای بیشترین NDF بود. درمجموع مقایسه بین میانگین ها تیمارهای سیلو شده اجزاء چغندرعلوفهای، سیلوسازی به نحو معنیداری علی رغم افزودن کاه گندم به سیلاژها باعث کاهش NDF گردید. محققین دریافتند که در حدود نیمی از همی سلولز موجود در گیاه میتواند در سیلو تجزیه شود. آنها دلایل تجزیه همی سلولز را یکی به خاطر حضور آنزیمهای همی سلولز موجود در علوفه، همی سلولازهای باکتریایی و هیدرولیز توسط اسیدهای آلی تولید شده در فرایند تخمیر دانستند (McDonald et al., 1991).
۴-۱-۸- اسیدیته(pH)
داده های حاصل از اندازه گیری pH در جدول ۴-۱ نشان میدهد که در بین تیمارهای سیلو شده اختلاف معنیداری مشاهده نشد(۰۵/۰>P) ولی بیشترین pH به ترتیب مربوز به تیمار پنج شامل سیلاژ برگ وطوقه چغندرعلوفهای(۶۶/۴) ،تیمار شش شامل سیلاژ بوته کامل چغندرعلوفهای (۳۲/۴) و تیمار چهار شامل سیلاژ ریشه چغندرعلوفهای(۲۳/۴) بود. که تیمار چهار بدلیل درصد بالای کربوهیدارتهای موجود در ریشه دارای دارای بهترین عملکرد pH را دارا بود. بهنظر می رسد قسمتهای ریشهای چغندرعلوفهای بدلیل مقدار کربوهیدارتهای بالا عملکرد بهتری نسبت به برگ بهمنظور رسیدن به pHمناسب دارد، از طرف دیگر چون قسمتهای ریشهای چغندرعلوفهای دارای پروتئین کمتری نسبت به برگها هستند، سیلاژ بوته کامل از نظر استانداردهای کیفیت سیلاژ ، شرایط مناسب را داشت (pH ، طعم ، بو و…). باکتریها قندها را به اسید لاکتیک و اسیدهای چرب فرار بویژه اسید استیک تبدیل میکنند، یک ویژگی مهم گیاه سیلو شونده این است که باید دارای مقدار بسندهای از کربوهیدراتها باشد که به آسانی تخمیر میشوند(دهقانی و ضمیری ،۱۳۸۶) .
۴-۲- آزمون تولید گاز
میانگین حجم گاز تولید شده در تیمارهای مختلف مورد مطالعه در ساعتهای ۲، ۴، ۶، ۸، ۱۲، ۲۴، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ انکوباسیون با مایع شکمبه بر حسب (میلی لیتر در ۲۰۰ میلی گرم ماده خشک) در جدول (۴-۲) ارائه شده است. نتایج جدول نشان میدهد که اختلاف معنیداری در بین میانگین تیمارها وجود دارد (۰۵/۰>P) . با افزایش زمان انکوباسیون میزان گاز تولیدی نیز افزایش یافت. مقایسه میانگینهای تولید گاز در ساعات مختلف نشان میدهد که در بین تیمار های اجزاء مختلف چغندرعلوفه ای به ترتیب ریشه، بوته کامل و برگ چغندرعلوفه ای دارای بیشترین تولیدگاز بود. ودر مقایسه بین تیمارهای سیلو شده به ترتیب تیمار ۴ شامل سیلاژ ریشه، تیمار ۶ شامل سیلاژبوته کامل وتیمار ۵ شامل سیلاژ برگ دارای بیشترین گاز تولیدی بوده است. در مقایسه مجموع تیمارها اعم از سیلو شده وسیلو نشده بیشترین تولید گاز مربوط به تیمار یک شامل ریشه چغندر علوفه ای و کمترین گاز تولیدی مربوط به تیمار ۲ یا برگ وطوقه چغندر علوفه ای بود. از مقایسه میانگین تولید گاز تیمار ۲ که شامل برگ چغندر علوفه ای است وتیمار ۵ که شامل سیلاژ برگ چغندرعلوفهای بود می توان نتیجه گرفت که عمل سیلو سازی باعث بهبود قابل توجه در تولید گاز گردید. میزان گاز تولیدی وابسته به ترکیبات شیمیایی آن ماده غذایی میباشد، پس میتوان نتیجه گرفت که عواملی از جمله گونه گیاه، زمان برداشت، بلوغ گیاه، روش های فرآوری و دیگر عواملی که ترکیب شیمیایی ماده غذایی را تحت تأثیر قرار میدهند بر میزان گاز تولیدی اثر دارند. گاز تولیدی تحت تأثیر هیچ عامل دیگری به جزء ترکیبات شیمیایی و خصوصیات فیزیکی مواد غذایی قرار نمیگیرد اما تغییر در فعالیت میکروبی مایع شکمبه ممکن است روی نرخ تخمیر اثر بگذارد (Menke et al., 1979). با افزایش گاز تولیدی، قابلیت هضم ماده آلی نیز افزایش می یابد، این موضوع نشان دهنده آن است که تولید گاز یک بخش لاینفک تخمیر شدن مواد خوراکی است (منصوری و همکاران، ۱۳۸۲). منابع خوراکی که میزان NDF پایین تری دارند، پتانسیل تولید گاز آنها بالااست و با افزایش نسبت بخش محتوای دیواره سلولی لیگینی شده، تخمیر کمتر و منجر به کاهش در تولید گاز می شود (Sommart et al., 2000).