بنا بر نتایج جدول بالا استنباط می شود که در مجموع پاسخ داده شده به سؤالات مربوط به عامل اعتیاد در بین افراد مرتکب جرم ضرب و جرح، میانگین وزنی ۶٫۵۶ به دست آمده است که به میزان ۰٫۱۸۵۹ - از میانگین تجربی مفروض(۶٫۷۵) پایین تر است. مقدارt =0.927 - و درجات آزادی ۳۸، دال بر معنادار نبودن این تفاوت در سطح کمتر از ۳۶۰/۰ است. همچنین در مجموع پاسخ داده شده به سؤالات مربوط به عامل اعتیاد در بین افراد مرتکب جرم مجرمین به عادت ، میانگین وزنی ۶٫۹۱ به دست آمده است که به میزان ۰٫۱۶۶۶- از میانگین تجربی مفروض(۶٫۷۵) بالا تر است. مقدارt =1.061 و درجات آزادی ۴۷، دال بر معنادار نبودن این تفاوت در سطح کمتر از ۲۹۴/۰است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که اعتیاد بر اثربخشی مراقبت ویژه بعد از آزادی در مجرمان خطرناک تاثیر گذارنیست. بنابراین، فرضیه تحقیق مبتنی بر ” به نظر می رسد اعتیاد بر اثربخشی مراقبت ویژه بعد از آزادی در مجرمان خطرناک تأثیرگزاراست..” رد می گردد.

فرضیه ۳: به نظر می رسد مهاجرت بر اثربخشی مراقبت ویژه بعد از آزادی در مجرمان خطرناک تأثیرگزاراست.
جدول ۳-۷-نتایج آزمون T تک نمونه ای در مورد تاثیر مهاجرت بر وقوع جرم

بنا بر نتایج جدول بالا استنباط می شود که در مجموع پاسخ داده شده به سؤالات مربوط به عامل مهاجرت در بین افراد مرتکب جرم ضرب و جرح، میانگین وزنی ۱۰٫۶۰۵۳ به دست آمده است که به میزان ۰٫۸۰۵۲۶ از میانگین تجربی مفروض(۹٫۸) بالاتر است. مقدارt =1.212 و درجات آزادی ۳۸، دال بر معنادار نبودن این تفاوت در سطح کمتر از ۲۳۳/۰ است. همچنین در مجموع پاسخ داده شده به سؤالات مربوط به عامل مهاجرت در بین افراد مرتکب جرم مجرمین به عادت ، میانگین وزنی ۹٫۳۵۴۲ به دست آمده است که به میزان ۰٫۴۴۵۸۳- از میانگین تجربی مفروض(۹٫۸) پایین تر است. مقدارt =-0.774 و درجات آزادی ۴۷، دال بر معنادار نبودن این تفاوت در سطح کمتر از ۴۴۳/۰است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که مهاجرت بر اثربخشی مراقبت ویژه بعد از آزادی در مجرمان خطرناک تأثیرگزارنیست.. بنابراین، فرضیه تحقیق مبتنی بر ” نظر می رسد مهاجرت بر اثربخشی مراقبت ویژه بعد از آزادی در مجرمان خطرناک تأثیرگزاراست..” رد می گردد.
فرضیه ۴: به نظر می رسد خانواده بر اثربخشی مراقبت ویژه بعد از آزادی در مجرمان خطرناک تأثیرگزاراست.
جدول ۳-۸- نتایج آزمون T تک نمونه ای در مورد تاثیر خانواده بر وقوع جرم