۱-استقرار بر روی دامنه­های بسیار شیب دار به منظور جلوگیری از تخریب زمین­های کشاورزی در بخش غربی و جنوبی
۲- امکان حداکثر استفاده از شرایط محیطی و طبیعی مانند نور، باد و …
۳- قرار گرفتن بر روی مسیرهای ارتباطی وکاروان رو به عراق
۴- دوری گزیدن از حریم رودخانه و سیلابهای فصلی
۵- امکان دفع راحتر و آسان­تر منابع آب سطحی
۶- مقابله و دفع خطرات ناشی از حمله اقوام دیگر
۷- به علت کمبود زمین برای کشاورزی اقدام به باغداری در مسیر دره­ها و مسیل­ها کرده ­اند و مناطق مسکونی را بر روی نواحی شیب­دار احداث کرده ­اند.

اگر بخواهیم روند توسعه و تکوین شهر پاوه را در طی ادوار مختلف (از زمانی که به عنوان یک سکونتگاه بوده تا اکنون) مورد بررسی قرار دهیم. باید پارمترهای هم­چون تعداد جمعیت، وضعیت اقتصادی، عواما سیاسی، و … را مدنظر داشته باشیم. به طور کلی ۳ دوره در توسعه و تکوین شهر پاوه وجود دارد که عبارتنداز:
الف) دوره اول یا دوره بطئی شهرنشینی
ب) دوره دوم یا دوره شهرنشینی سریع و شتاب آلود
ت) دوره سوم یا دوره برنامه ریز شده( کیوان فر، ۱۳۹۰: ۹).
الف: دوره اول یا دوره بطئی شهرنشینی شهرسازی:
این مرحله از رشد و توسعه شهر پاوه به دو دوره قابل تقسیم بندی است یکی قبل از انتخاب شهر به عنوان مرکز اورامانات یا دوره­ای که شهر پاوه یک سکونتگاه روستایی بود و دیگری بعد از انتخاب آن به عنوان مرکز اورامانات از ۱۳۳۷ تا ۱۳۵۷ می باشد. در این دوره رشد شهر همانند سایر سکونتگاه های منطقه به تبعیت از شرایط محیطی و جغرافیایی بر روی دامه بسیار شیب دار بخش شمالی و جنوبی قرار گرفته است. و رشد آن کاملا ارگانیک وسنتی و بدون برنامه­ ریزی بوده است. قرار گرفتن بر روی دامنه­های بسیار شیب دار علاوه بر مزیت­های همچون برخورداری از منظره زیبا، زهکشی آسان آبهای سطحی، استفاده از نورکافی، دور بودن از حریم سیل و دارای معایبی مانند بالا بودن هزینه خدمات رسانی به این نواحی، اسقرار اکثر تاسیسات و تجهیزات شهری در همجواری محورهای اصلی ارتباطی به علت وجود شیب بسیار زیاد، عدم وجود عرض کافی برای معابر و پیاده­ روها و دسترسی نامناسب به معابر سواره، فقدان سیستم و شبکه دفع آبهای سطحی و ضعف سیستم جمع آوری و دفع زباله­های شهری، فقدان وجود امکانات خدماتی و رفاهی و … می­باشد(همان، ۱۳۹۰: ۱۰).
ب) دوره دوم یا دوره شهرنشینی و شهرسازی سریع و شتاب آلود:
این دوره از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۷۲ را در بر می­گیرد. رشد در این دوره با دوره اول کاملا متفاوت بوده است. رشد شهر در دوره اول کاملا سنتی و ارگانیک و همگام با شرایط طبیعی بوده است اما در دوره دوم به علت وجود جنگ تحمیلی و هجوم آورگان مرزی و روستاهای مرزی به شهر پاوه باعث رشد و سریع و افزایش ناگهانی در جمعیت شهر شد. شکل و بافت شهر در این دوره نسبت به دوره اول از نظم بیشتری برخوردار بود. برای اسکان جمعیت زمینهای زراعی بخش غربی را زیر ساخت و ساز بردند در حالی که تنها قسمت شهر قابلیت زراعی داشت همین قسمتهای غربی بود که باعث شد تا در آینده بیشتر ساخت و سازها در آن انجام شود. البته با ایجاد شهرک به شکل شطرنجی در این قسمت باعث ورود برنامه ریزی و برنامه در بخش شهرسازی شهرستان شد.که تا این زمان وجود نداشت. در این دوره استفاده از الگوی وارداتی و غیر بومی بود که با الگوی شهرسازی دوره اول متفاوت بوده بافت پلکانی شهر را تا حدودی آشفته کرده بود( همان، ۱۳۹۰: ۱۰).
ث) دوره سوم یا دوره شهرسازی و شهرنشینی مبتنی بر برنامه ریزی:
این مرحله از سال ۱۳۷۲ تا اکنون را در بر می گیرد. رشد و توسعه شهر در این دوره نسبت به سایر دوره­ های قبل منظم­تر و با برنامه­تر بوده است. ساخت و سازهای شهری بر اساس اصول و ضوابط شهرسازی صورت گرفته است و به منظر و سیمای شهری توجه بیشتری شده است. اگرچه رشد و توسعه شهری در این دوره ادامه دوره دوم می­باشد و ابتد رشد و توسعه­ای آرام و ملایم بود ولی به علت موج جدید مهاجرت روستائیان به شهر باعث شد تا شهر شاهد گسترش سریع­تری شود و قیمت زمین و مسکن به سرعت افزایش یابد البته نباید نقش دلالان و واسطه گران زمین و مسکن را در این زمینه نادیده گرفت. در این دوره شهرکهایی در بخش غربی و جنوب شرقی و جنوب شهر احداث شده ­اند که تا حدودی از مشکلات زمین و مسکن کاسته شد. در ساخت و ساز این شهرک­ها و ساختمان سازی از مصالح با دوام استفاده شد چون در این مرحله شهر با برنامه پیش می­رفت و امکانات و خدمات رفاهی و تفریحی برای شهرکها در نظر گرفته شده است. رشد شهر در این دوره بیشتر در مجاور محورهای اصلی صورت گرفته است(همان، ۱۳۹۰: ۱۱).
۳-۲۹ خصوصیات قومی
ساکنین این شهر کرد بوده و به دو گویش هورامی و سورانی(جافی) تکلم می­ کنند. هورامی­ها بومیان اصلی شهر بوده و به گویش هورامی تکلم می­ کنند که به عقیده برخی یکی از گویش­های زبان کردی است. جاف­ها عموما در روستاهای اطراف شهر پاوه زندگی می­ کنند که در سالهای اخیر تعداد زیادی از آنها به شهر پاوه مهاجرت کرده ­اند. شهر پاوه هم اکنون در اثر توسعه شهری به روستاهای اطراف خود شامل دوریسان، چورژی، نوسمه، بندره و نوریاب متصل شده است اگرچه روستاهای نامبرده به صورت رسمی در محدوده شهرداری پاوه قرار ندارند(ویکی پدیا).
۳-۳۰ زبان
زبان ساکنان پاوه کردی است. گویش کردی اورامی در منطقه رایج بوده و به دو ایل بزرگ لهونی در منطقه اورامان جنوبی و طوایف رزاب و اورامان تخت در حوالی استان کردستان و نیز ایل باجلان یا باجلند تعلق دارد(جغرافیایی آبادیهای استان، ۱۳۸۶: ۱۶).
۳-۳۱ دین و مذهب
دین اهالی شهرستان پاوه همانند سایر نقاط ایران، زردتشتی بوده است. با ورود اسلام به سرزمین مان ایران، مردم منطقه به دین اسلام گرویده­اند واغلب آنها اهل تسنن(شافعی) بوده و درصد کمی نیز از شیعیان در این شهرستان زندگی می­ کنند(همان، ۱۳۸۶: ۱۶).
۳-۳۲ آداب و رسوم
برای آشنایی بیشتر با آداب و رسوم و سایر نمودهای فرهنگی منطقه که جزء لاینفکی از فرهنگ عظیم کوردی اند . فهرست وار آنها نام می بریم :
الف- شادی ها ، سورها و مراسم کهن :
۱-زه ماون : همان عروسی است .
۲- سمای خرمن : به شکرانه ی برداشت محصول در محل خرمن به پایکوهی می پردازند .
۳-دانه کؤلانه : آش نذری که به مناسبت دندان در آوردن کودک پخته می شود .
۴-ناونیان : جشن روز هفتم تولد و نامگذاری
۵-ئاگری شایی : به مناسبت اولین روز سال نو مراسم آتشبازی به پا می شود .
۶-سینزده وه ده ر : تفریح همگانی در روز سیزده به در
اعیاد مذهبی:
۱عید قربان
۲عید فطر
۳ پرسه ، عزا، ماتمین: مراسم سوگواری(این مراسم همان پرسه زردشتیان است) .
۴ یارمه تی ، هاویاری : افراد روستا در هنگام برداشت محصول و… به کمک یکدیگر می روند(طاهری،۱۳۸۰،ص۱۱۳).
۳-۳۳ مطالعات جمعیتی
شناخت وبررسی ویژگی­های کمی وکیفی جمعیت همراه با حرکات جمعیتی در هر مکان و زمان جغرافیایی در امر برنامه ریزی و اجرای سیاستها و برنامه ­های توسعه اجتماعی اقتصادی بسیار ضروریست. تنها با آگاهی از کم و کیف جمعیتی است که می­توان با به کار گیری صحیح برنامه­ ها به رشد و توسعه یک منطقه دست یافت.
۳-۳۴ جمعیت شهرستان پاوه
جدول(۳-۹): جمعیت شهرستان پاوه