۵۵:۴۵

۵/۰±۳۰/۱۳^j

۵/۰±۱۴/۱۰ⁱ

۶۵:۳۵

۴/۰±۲۰/۱۶^l

۵/۰±۳/۱۴^k

۷۵:۲۵

۵/۰±۸۸/۲۲ⁿ

۵/۰±۱۳/۲۰^m

۸۵:۱۵

۵/۰±۲۰/۳۴^p

۶/۰±۷۶/۲۸^o

۹۵:۵

۴/۰±۴۶/۵۰^r

۴/۰±۶۷/۴۸^q

۱۰۰:۰

۴/۰±۴۶/۵۴^t

۵/۰±۴۶/۵۰^s

اعداد مقاومت در هر ردیف تفاوت معنی‌دار آماری در سطح اطمینان (p<0.05) داشتند.
FHPO: روغن پالم اولئین کاملاً هیدروژنه
SBO: روغن سویا
همان‌طور که در جدول بالا نشان داده شده است، دوره القاء برای اکسیداسیون همه ترکیبات در ۱۱۰ درجه سانتی‌گراد، بیشتر از ۷ ساعت بوده است. بیشترین مقدار نیز مربوط به روغن پالم اولئین کاملاً هیدروژنه که با روغن سویا مخلوط نشده است، می‌باشد که به علت اشباعیت بالاتر آن نسبت به مخلوط‌های دیگر است، چون همان‌طور که می‌دانیم هرچه میزان اسیدهای چرب اشباع در یک تری‌گلیسرید بالاتر باشد مقاومت آن بیشتر است.

با توجه به اعداد جدول، مشخص است که مخلوط‌های با نسبت بالاتر روغن پالم اولئین کاملاً هیدروژنه، دارای مقاومت اکسیداتیو بیشتری هستند که به علت وجود اسیدهای چرب اشباع بیشتر در آنها می‌باشد. در مخلوط‌های اینتراستریفیه شده نیز همین نتایج حاصل شد.
اما اینتراستریفیکاسیون سبب کاهش مقاومت اکسیداتیو تیمارها شد و تمامی مخلوط‌های اینتراستریفیه شده نسبت به مخلوط‌های اولیه‌شان مقاومت اکسیداتیو پایین‌تری داشتند (شکل ۴-۱).
این نتایج با گزارشات فرمانی و همکاران (۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸) که از تکنیک اینتراستریفیکاسیون و مخلوط کردن روغن‌های مختلف استفاده کردند، مطابق بود. این نتایج با نتایج دیگر محققین (لی^[۵۷] و همکاران، ۲۰۰۸؛ لدوچوسکا^[۵۸] و ویلسینکا^[۵۹] ، ۱۹۹۸؛ نف^[۶۰] و همکاران، ۱۹۹۴) نیز همخوانی داشت که اینتراستریفیکاسیون موجب کاهش مقاومت ترکیبات چربی می‌گردد.
کاهش مقاومت ترکیبات اینتراستریفیه شده به تغییر در موقعیت اسیدهای چرب در ساختار تری آسیل گلیسرول و تشکیل تری آسیل گلیسرول‌های با مقاومت کمتر (هوشینا^[۶۱] و همکاران، ۲۰۰۴)، تشکیل اسیدهای چرب آزاد، آسیل گلیسرول‌های جزئی^[۶۲] و صابون‌ها (فرمانی و همکاران، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸) و از بین رفتن آنتی اکسیدان‌های موجود در چربی (کووالسکی و همکاران، ۲۰۰۴؛ لی و همکاران، ۲۰۰۸؛ لدوچوسکا و ویلسینکا، ۱۹۹۸؛ مایامول^[۶۳] و همکاران، ۲۰۰۹) نسبت داده می‌شود.
گزارش شده است که حذف ناخالصی‌هایی مانند اسیدهای چرب آزاد، آسیل گلیسرول‌های جزئی و صابون‌ می‌تواند مقاومت مخلوط‌های اینتراستریفیه شده را بهبود بخشد (فرمانی و همکاران، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸).

۴-۱-۷- نقطه ذوب لغزشی

فرایند اینتراستریفیکاسیون برای اصلاح ویژگی‌های فیزیکی روغن یا ترکیب چربی از طریق آرایش مجدد گروه‌های اسید چرب در داخل و میان تری گلیسریدهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد که یکی از این ویژگی‌های فیزیکی نقطه ذوب است (کدیور و گلی، ۱۳۸۶).
نقطه ذوب لغزشی مخلوط‌های دوتایی روغن پالم اولئین کاملاً هیدروژنه و روغن سویا قبل و بعد از اینتراستریفیکاسیون شیمیایی اندازه‌گیری شد که نتایج آن به شرح جدول شماره ۴-۶ می‌باشد.
جدول ۴-۶- نقطه ذوب لغزشی مخلوط اولیه و اینتراستریفیه شده روغن سویا و روغن پالم اولئین کاملاً هیدروژنه