«…بإذن ربّهم إلی صِراطِ العزیزِ الحَمید » .
۸- لِبانیک روحٌ ما یزال یمدُّهم و ظلک ممدودٌ علی الدّهر سرمدا (همان ، ص۴۵۸)
ای قصر غمدان بنا کننده تو صاحب روحی است که پیوسته آنان را یاری مـی کند ، وسایه تو درامتـداد زمان
گسترده و جاوید است .
کلمه « سرمدا » عینا در آیات ۷۱ : « قُل أ رَأیتُم إن جَعَلَ اللهُ عَلَیکُمُ الَّیلَ سَرمَدا » و۷۲ سوره
( القصص ) آمده داست : « جَعَلَ اللهُ عَلَیکُمُ النَّهارَ سَرمَدا » .
۹- و أطاف الملأ الأعلی بِمَن عَزمُه فی الحقِّ عزمُ الرُسُل ( همان، ص۴۸۶)
و فرشتـگان آسمـان بـه دور کسـی کـه اراده اش بـرای ادای حق همچون اراده پیامبران است ، می چرخند .
تعبیـر « الملأ الأعلی » بـه کرّات در قرآن کـریـم ذکر شـده است . از جمله در آیات ۶۹ سوره
( ص ) : « ما کـانَ لـی مِـن عِلـمٍ بِالمَلَأِ الأعلـی إذ یَختَصِمُـونَ » و ۸ سوره ( الصافات) : « لا
یَسَّمَّعُونَ إلی الملإ الأعلی وَ یُقذَفونَ مِن کُلِّ جانِبٍ » .
۱۰- أو الأنامَ تحتَ أخمِصَیهِ قیلَ اسجدی خاشِعهً لَدَیهِ ( همان، ص۵۳۱)
یا ( گمان کردم ) مردم زیر قدمهای او قرار دارند ، پس بـه آن زیبـا رو گفتـه شـد کـه بـا فروتنی به پیشگاه وی
سجده کند .
لفظ « خاشعـه » عینـا در آیه ۳۹ سوره ( فصلت ) آمــده است : « وَ مِــن آیاتِــه أنَّکَ تـرَی
الأرضَ خاشِعهً » .
۱۱- کلّا ؛ بل النّفسُ التی تَضعفُ تصطنعُ البأسَ ولا تَعرِفَ (همان، ص۴۴۱)
هرگز و نفسی که ضعیف است خشم را ابزار خود می کند و خود نمی داند .
ابراهیــم در نوشتن لفظ « کلّا » متأثر از آیه ۶۲ سوره ( الشّعراء ) است : « کَلّا إنَّ مَعــی
رَبّی… »
۱۲- دُکَّت صُروحٌ ما بَنی أمثالَها فی المجدِ بانِ ( همان ، ص۳۲۰)
کاخهایی که مانند آنها را هیچ سازنده ای بنا نکرده است ، ویرا ن شدند .
شاعـردرآوردن عبارت « دُکَّـت » متـأثر ازآیه ۲۱سوره ( الفجر) است : « إذا دُکَّت الأرضُ…»
۱۳- و مرَّ بنا یومه ( الأربعون ) یجدّد لی ذکر یوم عصیب ( همان ، ص۴۹۳)
و روز چهلم وفاتش که یاد آور آن روز سخت بود ما را در برگرفت .
تعبر « یـوم عصیـب » در تأثیـر از آیـه ۷۷ سـوره ( هود ) نوشته شده است : « وَ قالَ هـذا یَومٌ
عَصیبٌ » .
۱۴- فکم نشر مِن ذلک الحُسن ما انطوی وکم آیهٍ فی ذلک السحر جدّدا( همان، ص۴۶۲)
و چه گستره ای از آن زیبایی در هم نپیچید و چه نشانه ای از آن جادو تکرار گردید !
ابراهیم در ذکر کلمـه « آیه » نظر بـه آیـه ۳۷ سوره ( الأنعام ) داشتـه است : « لَولا نُزِّلَ عَلَیهِ
آیَهٌ مِن رَبِّه … » .
۱۵- وآنستَ بی من فَیض نورک لمحهً فأعلیتَ مِن شأنی مُعینا و مُرشدا(همان، ص۴۶۳)
با تابش سریع نورت با من مأنوس شدی و شأن ومنزلت مرا با راهنمائیهایت تعالی بخشیدی .
عبارت « آنست » در تأثیـراز آیـه ۲۹ سوره ( القصص ) نوشتـه شده است : « إنّـی آنَسـتُ
ناراً …»
۱۶- شهد الله أن تلک حیاه فُضِّلَت فَوقها حیاه العبید (همان، ص۴۷۱)
خداوند گواه است براینکه ، حیات بنده و برده از آن زندگی برتر است .

شاعر در نوشتن تعبیر « شهد الله » متأثر از آیه ۱۸ سوره ( آل عمران ) است : « شَهِـدَ اللهُ
أنَّهُ لآ إله إلّا هُوَ … » .
۱۷- لکن دهتهم أسالیب العداه و هم ساهون لاهون عن تلک الأسالیب( همان ،ص۴۷۶)
اما روش های دشمنان آنها را در حالی که غافل و بی خیال از این ترفندها بودند فریفت .
ابراهیم در ذکر « ساهون » تحت تأثیر آیات ۵ سوره ( الماعون ) : « الَّذینَ هُم عَن صَلاتِهِم
ساهُونَ » و ۱۱ سوره ( الذاریات ) بوده است : « الَّذینَ هُم فی غَمرَهٍ ساهُونَ » .
۱۸- و یا حبّذا زمزم و الصفا و یا طیب ذاک الثری الطیّبِ (همان، ص۵۰۹)
و چه زیباست صفا و زمزم ، وچه خوشبو است رایحه آن خاک معطر .
« الصفا » در تأثیـر از آیـه ۱۵۸ سوره ( البقره ) نوشتـه شده است : « إنّ الصّفا وَ المَروَهَ مِـن
شَعائِرِ اللهِ » .
۱۹- أیّها الأیِّدُ جاءَ یوم الحساب (همان، ص ۵۱۸)
ای حامی ( استبداد ) روز حساب و جواب خواهد آمد .
شاعر در آوردن تعبیر « یوم الحساب ( که از اسامی روز قیامت است ) » متأثـر ازآیـه ۵۲ سوره
(ص) بـوده است : « هـذا ما تُوعَدوُنَ لِیَومِ الحِسابِ » .
۲۰- للأنبیاء أرفعُ المقامِ یُحَفُّ بالجلال و الإکرامِ ( همان ، ص ۵۲۸ )