پرتقال، انگور، گردو، پیاز، هلو، گیلاس، آلو، خرمالو، زردآلو

۷۵/۰-۵/۰

حساس

سیر، گندم، آفتابگردان، لوبیا، توت‌فرنگی، بادام‌زمینی

۱-۷۵/۰

حساس

هویج، تربچه، سیب‌زمینی، خیار

۲-۱

نسبتاً حساس

کاهو، کلم، کرفس، جو، ذرت، کدو، توتون

۴-۲

نسبتاً مقاوم

گوجه‌فرنگی. یونجه، چغندرقند

۶-۴

مقاوم

پنبه، ذرت خوشه‌ای

۱۰-۶

خیلی مقاوم

مارچوبه

۱۵-۱۰

خیلی مقاوم

از بین‌ تمامی منابع‌ آلوده‌کننده، آب‌ آبیاری‌ مهم‌ترین‌ عامل افزایش بر در خاک‌ است‌.  معمولاً سمیت‌ بر همراه‌ با  خاک‌ و آب‌شور مشاهده‌ می‌شود.  توجه‌ به‌ خصوصیات‌ فیزیکی‌ و شیمیایی‌ خاک‌ در بررسی ‌سمیت‌  بُر ضروری‌ است‌ به‌طوری‌که‌ مقدار  بُر  موجود در محلول‌ خاک‌ به دلیل ظرفیت‌ متفاوت‌ جذب  خاک، می‌تواند  مختلف‌ باشد. خاکی‌ که‌ ظرفیت ‌جذب‌ آن‌ بیشتر است‌، مقدار بُر  موجود در محلول‌ خاک‌ آن‌ نیز کمتر خواهد بود (دونالد فوت، ۱۳۸۵)؛ بنابراین‌ خسارات‌  ناشی‌ از سمیت‌  بُر درروی گیاهان  در خاک‌هایی‌ با بافت‌ سبک نسبت‌ به‌ خاک‌های‌ دارای‌ بافت‌ سنگین،‌ درصورتی‌که‌ با  آب‌ دارای غلظت بالای  بُر آبیاری شوند، بیشتر خواهد بود (کشاورز و ملکوتی،۱۳۸۲).

۱-۴-۵-راه‌های افزایش بُر در میوه
اگر محلول‌پاشی‌ با بوریک اسید ‌در زمان گلدهی درختان انجام گیرد از عملکرد کاسته خواهد شد. با افزایش غلظت‌ بُر در بافت گل‌ها، ریزش ‌شکوفه‌ها کاهش‌یافته و غلظت‌ بر در تخمدان نیز افزایش‌ می‌یابد. بُرجذب‌ شده‌ سبب‌ افزایش کمی ‌و کیفی‌ محصول‌ می‌شود. نیاز محصولات‌ و ارقام‌ مختلف‌ با  توجه‌ به‌ نوع‌ خاک‌ها و شرایط آب ‌و هوایی‌ متفاوت‌ است‌. بُر در محلول خاک به‌صورت بوریک اسید وجود دارد و به همین صورت به‌وسیله گیاه جذب می‌شود. انتقال بخش اعظم بُر از طریق آوندهای چوبی انجام می‌گیرد. پیدایش نشانه‌های کمبود بُر در بافت‌های جوان نیز به علت وابستگی انتقال آن به جریان شیره خام است (کشاورز و ملکوتی،۱۳۸۲).
برای‌ رفع‌ کمبود بُر، باید آن را به‌ میزان‌ کافی‌ از منابع‌ محتوی بر در اختیار گیاه‌ قرارداد. ترکیباتی‌ مانند ‌بوریک اسید‌ و برات‌های‌ سدیم‌ شامل‌ بوراکس‌، تترا برات سدیم، تترا برات‌ سدیم‌ خشک ازجمله‌ منابع‌ تأمین‌  بُر می‌باشند. متداول‌ترین‌ روش‌ رفع‌ کمبود، پخش‌ سطحی‌ این‌ عنصر پیش از کاشت ‌می‌باشد. بهترین‌ زمان‌ محلول‌پاشی برگی ‌بُر، برای‌ درختان‌ میوه‌ دو بار در سال‌، یکی‌ در اوایل‌ بهار پیش از متورم شدن‌ جوانه‌ها و دیگری‌ در پاییز پس‌ از برداشت‌ میوه و قبل از زرد شدن برگ‌ها هنگامی‌که‌ برگ‌ها سبز است، می‌باشد. مقابله با کمبود  بُر بسیار راحت‌تر از مقابله با سمیت آن است (کشاورز و ملکوتی،۱۳۸۲).
علاوه بر مصرف خاکی می‌توان بوریک اسید را به‌صورت محلول‌پاشی در درختان و در نباتات زراعی توصیه نمود. در درختان می‌توان بوریک اسید را با غلظت  ۲ تا ۳ ‌ در  هزار و در نباتات‌ زراعی با غلظت‌ ۱ تا ۲ در هزار محلول‌پاشی نمود. در درختان‌ می‌توان در بهار پس‌ از رشد کامل‌ برگ‌ها در صورت‌ مشاهده‌ کمبود  اقدام به محلول‌پاشی نمود در صورت نیاز می‌توان‌ این‌ کار  را  هر ۱۵ روز یک‌بار تکرار نمود. در نباتات‌ زراعی نیز  از یک‌ ماه‌ پس‌ از کشت‌ تا رفع‌ کامل‌ علائم‌ کمبود  می‌توان‌ این کار را هر ۲۰ روز یک‌بار انجام‌ داد. کمبود بر خود را در ترک‌خوردگی ساقه‌های توخالی کلم بروکلی و کرفس نشان می‌دهد (Shelp, 1993).
بر و مس باعث افزایش سرعت رشد توسط تحریک فعالیت‌های آنزیمی در بافت‌های ثانوی می‌شود؛ به کار بردن بر احتمالاً در جابجایی قند و مواد سنتزی دیواره سلولی کمک می‌کند (Sheikh and Manjula, 2012). خاک‌های شنی آبشویی بر را افزایش می‌دهد (Vitosh et al., 1994).
۱-۵-کائولین^[۱۱]
کائولین از ترکیبات موجود در رس کائولینایت و ماده بی‌خطر در کشاورزی ارگانیک است، این ماده باعث کاهش دما در سطح برگ و میوه می‌شود که بر محتوای آب پوست و دانه انار مؤثر است، مهم‌ترین ویژگی کائولین رنگ سفید و انعکاس نور است (Glenn and Puterka, 2005; Wand et al, 2006; Weerkkody et al., 2009). کائولین ماده‌ای است که از رس معدنی به دست می‌آید، سفید، بدون خلل و فرج، با قدرت سایندگی حداقل، دانه‌بندی خوب و حالت ورقه‌ای است. آلومینو سیلیکات معدنی که به‌آسانی در آب پخش می‌شود (کلوئیدی) و به دلیل فقدان نیروی جنبشی به‌سرعت در آب ته‌نشین می‌شود و دارای قلیایی است (Glenn and Puterka, 2005). دانشمندان دانشکده کشاورزی در امریکا با همکاری موسسه و پژوهش انگلهارد^[۱۲]؛ کائولین معدنی را به فرم قابل اسپری و اندازه بهینه برای کنترل و جلوگیری آفات، درآورد. به‌طوری‌که اجازه عبور نور مرئی را داده و فقط اشعه ماورا بنفش و مادون‌قرمز را منعکس کرده و در فعالیت‌های فتوسنتزی و روزنه‌ای اختلالی ایجاد نکند (Glenn and Puterka, 2005). این ماده به‌عنوان روش جدیدی برای مبارزه با آفات و تشعشعات مضر خورشیدی (آفتاب‌سوختگی و تنش‌های گرمایی و آبی) پیشنهادشده است. پس از محلول‌پاشی کائولین روی سطح گیاه، به حالت پودری سفید دیده می‌شود که بخش‌های رویشی و میوه گیاه را در برابر حشرات مضر، آفتاب‌سوختگی و تنش گرمایی و آبی محافظت می‌کند، کائولین به‌صورت پوشش محافظ روی محصولات باقی می‌ماند و عملکرد آن به این شکل است که یک سد فیزیکی بین حشره و گیاه میزبان ایجاد می‌کند (Glenn and Puterka, 2005; Engelhard Surround WP Crop Protectant Product Label; Kerns and Wright, 2001; Rosati et al., 2006). غلظت توصیه‌شده استفاده کائولین ۵/۲-۵ درصد است، برای داشتن یک پوشش خوب باید حجم کافی از این ماده را از نزدیک اسپری کرد. برای پوشاندن تمام بخش‌های گیاه باید دو بار یا بیشتر از محلول موردنظر استفاده کرد. مثلاً برای مقابله با پسیل گلابی باید هر دو طرف برگ را محلول‌پاشی کرد. بعد از محلول‌پاشی گیاهان حالت مه گرفته به خود می‌گیرند و پس از خشک شدن به رنگ سفید (سبز نقره‌ای) درمی‌آیند محلول‌پاشی مجدد زمانی نیاز است که برگ‌ها حاصلخیزی خود را از دست می‌دهند. باران‌های سنگین، رشدهای جدید و فرسایش بادی می‌تواند روی کیفیت پوشش دهی مؤثر باشد. بعد از باران‌های سنگین و خشک شدن برگ‌ها باید حتماً اقدام به محلول‌پاشی کرد اما اگر پوشش باقی‌مانده روی درختان نسبتاً خوب است نیاز به محلول‌پاشی مجدد نیست حتی پس از یک باران سنگین؛ و باقی ماندن پوشش نازکی از کائولین؛ محلول پاشی دوباره آن اصلاً توصیه نمی‌شود. کائولین را می‌توان با هواپیما یا هلی‌کوپتر هم پاشید اما نیاز به‌ پیش‌بینی وضع هوا دارد تا از وجود هرگونه توده احتمالی آگاه باشیم، از این روش معمولاً برای جلوگیری از تنش گرمایی، آبی و آفتاب‌سوختگی استفاده می‌شود اما برای مقابله با آفات این روش توصیه نمی‌شود (Antonakou, 2005). آسیب‌های خورشیدی عمدتاً روی سطح میوه اثر می‌گذارند و بازارپسندی میوه را کاهش می‌دهند و باعث می‌شوند میوه در مراحل بعدی محل خوبی برای زندگی سایر میکروارگانیسم‌ها شده که در مراحل بعدی پوسیدگی میوه را به همراه دارد آسیب‌های خورشیدی در مناطق گرم جهان مثل مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری رخ می‌دهد دلیل اولیه صدمات گرمایی عظیم قرار گرفتن مستقیم سطوح میوه در برابر خورشید است (عمدتاً بخش‌های جنوبی و غربی باغ) (Glenn et al., 2002; Callejón-Ferre et al., 2009; Restrepo-Díaz et al., 2010). بااین‌حال محققان دریافته‌اند که بخش مخرب تشعشعات خورشید، امواج فرابنفش و مادون‌قرمز است (Glenn et al., 2002; Adegoroye and Jolliffe, 1983; Lipton, 1977) و اثبات‌شده که قرار گرفتن در معرض مستقیم اشعه فرابنفش باعث تهییج آسیب‌های خورشیدی در طالبی می‌شود (Lipton et al.,1987). کاربرد کائولین در کاهش دمای سطح گیاه مؤثر بوده و مثل تعرق باعث خنک شدن گیاه می‌شود با این مزیت که تعرق را کاهش می‌دهد اما مثل پوشش‌های پلیمری نیست که روزنه‌های گیاه را به‌طور فیزیکی مسدود می‌کند در اصل طرز کار به این صورت است که با افزایش بازتاب اشعه مادون‌قرمز (بخش مخرب تشعشعات خورشیدی) سطح گیاه را خنک می‌کند (Glenn and Puterka, 2005; Glenn et al., 2010; Makus and Zibilske, 2001; Nakano and Uehara, 1996). میزان بازتاب این تشعشعات بستگی به میزان ضخامت پوشش کائولینی دارد. تکنولوژی تولید کائولین جدیدترین دستاوردی است که برای بازتاب اشعه‌های مضر خورشیدی ساخته‌شده است و تأثیرات شگرف آن در کاهش گرما و نور دریافتی سطوح گیاه اثبات‌شده است. این کاهش دما تا ۷/۹ درجه سانتیگراد هم گزارش‌شده است (Callejón-Ferre et al., 2009). اینکه کائولین در فعالیت‌های فیزیولوژیکی مثل فتوسنتز مداخله نمی‌کند قابل‌توجه است و ضخامت لایه کائولینی روی سطح برگ سرعت فتوسنتز را بهبود می‌بخشد (Jifon and Syvertsen, 2003). پوشش ایجادشده روی میوه بازارپسندی را کاهش می‌دهد و بهتر است قبل از فروش محصولات این ماده را زدود (Antonakou et al., 2005).
فصل دوم:
مروری بر تحقیقات گذشته
طبق بررسی انجام شده تاکنون پژوهش‌های کمی درباره ترک‌خوردگی انار گزارش‌ شده است. در این فصل ابتدا پژوهش‌های انجام شده در بررسی ترک‌خوردگی انار و تأثیر مواد تغذیه‌ای بر این پدیده و در ادامه به بررسی گزارش‌های موجود در رابطه با پدیده ترک‌خوردگی در سایر محصولات باغی پرداخته می‌شود.