جانوران شکارکردنی این منطقه شامل: کَلْ، بز، قوچ، میش، جبیر و نیز جانوران درنده شامل: پلنگ، گرگ، انواع روباه، سیاه گوش، شغال و کفتار است. کبک، ‌تیهو، درّاج و پرندگان مهاجر فصلی نیز در زیستگاه­های طبیعی آن زندگی می­ کنند. «منطقه حفاظت شده هرمود»، که در مجاورت کوه شو قرار گرفته و چشمه­های متعدّدی در محدوده آن وجود دارد، زیستگاه قوچ لارستانی است و کسی حق ندارد در آن کَلْ، بز، جبیرو پلنگ شکار کند.
۳-۹-۶- پوشش گیاهی هرمود
کمی ریزش باران و خشکی هوا موجب فقر پوشش گیاهی در این منطقه شده است. گیاهان منطقه عموماً از نوع گیاهان مقاوم در برابر خشکی هستند. علوفه چراگاه­ها شامل: گرامینه­ها، خار شتر، ‌گون، ‌درمنه و غیره و درختان آن نیز شامل انواع کُنار، گز و کهور است. در ارتفاعات و به خصوص «کوه شو»، بادام، بنه، آلوچه جنگلی و زبان گنجشک دیده می­ شود.
علاوه بر گیاهان دارویی درختچه و درختان زیادی در این منطقه وجود دارد.
درخچه­هایی چون: بادام، بادامک،‌ کنار،‌ کهز^[۱۰] ، الوک^[۱۱] (اخور)
اخور از سه نوع درخچه وجود دارد: بادام، ارژن،‌ کهز
و درختانی مثل: بنه، کهکُم،‌ عرس یا وُهْل (سرو وحشی)، کَلخُن، نخل و بید. گفته­اند در این منطقه و سایر مناطق لارستان بیش از ۷۰۰ نوع گون وجود دارد.
درختان سرو کهنسالی در ارتفاعات هرمود وجود دارد که تنه بسیار بزرگ و قطوری دارند، به طوری که داخل تنه آن­ها به راحتی می­ شود حرکت کرد. لارستان و توابع اطراف، منطقه­ای غنی از نظر رویش گیاهان دارویی می­باشد. گیاهانی که شاید تعدادی از آن­ها هنوز ناشناخته مانده­اند. در فصول بارندگی پوشش گیاهی هرمود و کوه­های اطراف مناظری جالب و دیدنی دارد.
۳-۹-۷- کشاورزی هرمود
اقلیم خشک و کمی بارش­های جوی باعث شده این منطقه از نظر کشاورزی فقیر باشد و علّت آن علاوه بر کمی باران، نامرغوب بودن زمین و همچنین شوری آب است. در سال­هایی که نزولات آسمانی خوب باشد، محصولاتی نظیر گندم، جو و پنبه به صورت دیم کاشت می­ شود. البته در گذشته در مُدُن (نخلستان) به علت وجود چشمه­ای که اهالی به آن بُخین می­گویند (آب آن را از طریق کانال کشی هدایت می کردند)، محصولاتی نظیر: پیاز، بادمجان، سبزیجات کاشت می­شده است. بعد­ها به دلیل کم شدن آب چشمه کشاورزی این قسمت نیز از رونق افتاده است.
۳-۹-۸ - اقتصاد هرمود
در حال حاضر بسیاری از اهالی روستای هرمود (بیش از نود درصد اهالی) جهت کسب و کار و امرار معاش به کشورهای حوزه خلیج فارس (خصوصاً امارات) سفر می­ کنند. بسیاری از طرح­های عمرانی روستا همچون جاده­های آسفالته، احداث مدارس، درمانگاه، مکتب خانه و… با همّت و هزینه افراد خیّر (به ویژه خیّر معروف منطقه، آقای عبدالرّحیم فهیمی که ساکن دوبی می­باشد)، به وجود آمده است.
۳-۹-۹- مذهب وگویش
در حال حاضر در هرمود دو مذهب شیعه و سنی شافعی وجود دارد. اهالی سنی مذهب، از سال­های بسیار دور در این منطقه زندگی کرده ­اند، امّا بعد­ها (در حدود پنجاه سال پیش) گروهی ترک که شیعه مذهب، بودند به این منطقه کوچ کرده و ساکن شدند و اکنون جمعیّت قابل توجّهی را تشکیل می­ دهند. تعامل فرهنگی و مذهبی بین ساکنان شیعه و سنی بسیار چشمگیر است و در کمال صلح و صفا و آرامش در کنار یکدیگر زندگی می­ کنند و در بسیاری از امور با یکدیگر همکاری و همیاری دارند.
گویش اهالی، با اندک تفاوت، همان گویش مردم لارستان است که در معرفی لارستان توضیح داده شد. در تمام لارستان و توابع مردم راحت حرف یکدیگر را می­فهمند، هرچند تفاوت­های بسیار کم در شیوه ادای بعضی واژه ­ها و جملات وجود دارد.
۳-۹-۱۰- قلعۀ هرمود
این قلعه که بنای اولیه آن توسط رئیس علی نقی کدخدا و بزرگ روستای هرمود صحرای باغ، به منظورحفظ و حراست روستا از حمله خوانین اطراف بنا شده است؛ هنوز پا برجاست و زمانی پاسگاه بوده است. بعد­ها به وسیله شخصی به نام سید اسماعیل کلانتر بازسازی و تعمیر شده است. در حال حاضر یکی از مکان­های دیدنی روستا به شمار می­رود که جلوه و جذابیت خاصی به هرمود داده است.
۳-۹-۱۱- بناها و ساختمان­ها در هرمود
پیش در آمد: ساختمان خانه­ها در قدیم کمی متفاوت با امروز بوده است. در قدیم چون خانواده­ها همه با هم زندگی می­کردند (یعنی پدر و مادر، دختر و داماد و پسر و عروس خانواده). خانه­ها به صورت چاردیواری بود و دور تا دور خانه، اتاق­هایی ساخته می­شد که هر کدام به خانواده ای تعلّق داشت مثلاً: یکی به پدر و مادر و فرزندان مجرد، یکی به دختر و داماد و یکی به پسر و عروس خانواده، یکی اتاق علوفه و یکی مخصوص حیوانات.
طرح کلّی بسیاری از منازل قدیمی در این روستا طبق تعریف بزرگترها این گونه بوده است که در ذیل می ­آید:
بالای در ورودی سایه­بانی بود که زیر آن از دو طرف سکوهایی جهت نشستن ساخته می­شد که به آن «دوکُنچی» می­گفتند. از در که وارد می­شدی قسمت سر­پوشیده­ای به نام دالون (دالان) وجود داشت. در ورودی پذیرایی مردانه که به آن مجلس می­گفتند، در سمت راست و داخل دالان قرار داشت. وارد خانه که می­شدی، می­رسیدی به مِنْسِراح که همان حیاط خانه است. اطراف مِنْسِراح چند اتاق تو در تو وجود داشت: اتاق اول را «سه دَری»، اتاق روبرو را «تَنَوی یا میانی» و اتاق کناری را «کالِدون» یا «انباری» می­گفتند. به حمّام«گَتِیه» و به توالت«خَلا» می­گفتند. باغچه داخل حیاط را «مُسّنی» و به حیاط خلوت « مِنْسِراح پَسی»^[۱۲] می­گفتند.
روی دیوار سقف، حدود یک متر دیوار اضافه می­شد که به آن «مَلْ گِرد» می­گفتند و محاسنی داشت از جمله: هر گاه خانواده­ها جهت استفاده از هوای آزاد به پشت بام می­رفتند و یا شب­ها می­خوابیدند «مَلْ گِرد» مانع دید بود و دیگر اینکه در قدیم موقع عروسی «زن ها» همگی از روی پشت بام تماشا­گر عروسی بودند و در معرض دید مردان قرار نمی­گرفتند و حتی داماد را از همان بالا «بَرِنش» می کردند و شاباش می­گفتند.
اتاقک کوچکی روی پشت­بام خانه­ها ساخته می­شد که به آن «ایوان» می­گفتند. پلّه خانه­ها را که به پشت بام وصل می­شد «نُواردون» می­گفتند. درگاهِ در نیز«وَرْتَخ» نام داشت. اولین کاری که در ساختمان­سازی انجام می­دادند و هم اکنون نیز رایج است، ساختن دیوار دور خانه است که به آن «شالْده» می­گویند که مخّفف واژه«شالوده» به معنی «بنیان و اساس» است.
در خانه­های قدیمی بر روی سقف اتاق­هایی که پنجره نداشتند، به خاطر تابیدن آفتاب و بیرون رفتن دود ناشی از آتشی که در زمستان روشن می­شد، سوراخ­هایی ایجاد می­کردند (به این سوراخ­ها یا روزنه­ها «دُمَه» می­گفتند) و موقع ریزش باران روی آن را می­پوشاندند.
معمولاً داخل یکی از اتاق­ها که نشیمن بود گودال کوچکی دایره وار حفر می ­کردند و با آجر می­چیدند و گل­اندود می­کردند و داخل آن آتش درست می­کردند که خانه را در فصل زمستان گرم نگه می­داشت (به آن «کُلی» می گفتند)، شبیه شومینه­هایی که امروزه در خانه­ها می­سازند. به ناودان روی سقف خانه­ها «رَچِنَه» و به فاضلاب حّمام و آشپزخانه «کیدَرَه» می­گفتند. هنوز هم این­گونه منازل با ساخت و ساز قدیمی در روستا وجود دارد، هرچند زندگی اهالی از حالت جمعی خارج شده و اکثر خانه­های روستا خالی از سکنه است، زیرا همگی برای زندگی به کشور امارات رفته­اند و در آن­جا به کار و تجارت مشغول­اند و فقط در ایّام مشخصی به روستا و منازل خود می­آیند.

مصالح ساختمانی در قدیم بیشتر خشت­هایی با ابعاد بزرگ بوده که توسط خود اهالی قالب­گیری و ساخته می­شد، سقف خانه­ها نیز چوبی بوده است. هر کس وضع مالی بهتری داشته از سنگ برای ساختن خانه و دیوار استفاده می­کرده است. به علت کوهستانی بودن منطقه سنگ به وفور یافت می_شده است. هم اکنون مصالح ساختمانی مثل سایر مناطق کشورمان، بلوک، ‌آجر،‌ گچ، سیمان و… می­باشد و ابعاد ساختمان­ها نیز کوچک­تر و مُدرن­تر شده است، هر چند صفا و صمیمیت منازل قدیمی روستا را در این گونه ساخت و ساز نمی­ توان مشاهده کرد.
۳-۹-۱۲- مساجد و حسینیه­ها
مسجد جمعه که توسط خیّری به «نام محمّد شریف رستگار» که از اهالی روستا می­باشد، ساخته شده است در این مسجد علاوه بر برگزاری نماز­های یومیّه، نماز جمعه هم برگزار می­ شود. همچنین نماز­های عید فطر و عید قربان و به عبارتی نماز­های جماعت در این مسجد برگزار می­ شود.
مسجد فهیمی: این مسجد نیز توّسط شخصی به نام عبد الرّحیم فهیمی که از خیّرین بزرگ منطقه است، بنا گردیده است.
- مسجدی نیز نزدیک قبرستان محل ساخته شده که نماز میّت را معمولاً در این مسجد می­خوانند و علاوه بر آن اهالی نزدیک به این مسجد نماز­های یومیّه را در این مسجد برگزار می­ کنند.
مسجد و حسینیه امام حسن عسکری(ع): سه مسجد که قبلاً نام برده شد، همه مربوط به اهالی سنّی مذهب هرمود می­باشند. تنها مسجد و حسینّیه شیعیان روستا مسجد و حسینّیه امام حسن عسکری (ع) می­باشد که توسط شیعیان روستا ساخته شده است. تمامی نماز­های همه اهالی شیعه هرمود (چه یومّیه، ‌نماز جمعه، نماز اعیاد فطر و قربان و اعیاد، جشن ها،‌ مراسم عزاداری و… ) در این مسجد برگزار می­گردد.
۳-۹-۱۳ مکتب خانه
در این روستا دو مکتب خانه وجود دارد. یکی برای خواهران و دیگری مخصوص برادران. ساختمان این مکتب خانه­ها نیز توسط همسر خیّر هرمود «عبد الرّحیم فهیمی» ساخته شده است.
در مکتب خانه خواهران، در همه ایّام سال (جز تعطیلات نوروز و ماه مبارک رمضان) آموزش و تلاوت قرآن کریم انجام می­ شود. در شب­های ماه مبارک رمضان نیز برای کودکان کلاس­های قرآن برگزار می­ شود. بانوان روستا (مخصوصاً بانوان مسِّن)، همه روزه کلاس تلاوت قرآن دارند که ابتدا به صورت جزوه خوانی است و در ادامه ختم قرآن انجام می­گیرد. حق الزحمه مربیان آموزش قرآن نیز توسط خیّرین پرداخت می­ شود. بعد از هر ختم قرآن، در طول سال نیز در مکتب خانه­ها، شیرینی داده می­ شود.
در مکتب خانه برادران نیز تلاوت و ختم قرآن در طول ماه مبارک رمضان وجود دارد.
در این مکتب خانه­ها، کلاس­های دیگری نیز برای کودکان ۷ سال به بالا برگزار می­ شود مثل: آموزش زبان انگلیسی. قابل ذکر است تمامی هزینه­ها و مخارج مکتب خانه­ها توسط خیّرین رفع و رجوع م­شود.
۳-۹-۱۴ طباخ خانه
خانه خیری که در آن تمامی امکانات و وسایل آشپزی برای مراسم عروسی، سوگواری، جشن­ها و… وجود دارد و توسط خیّرین ساخته شده است. امروزه طباخ خانه وجود ندارد.
۳-۱۰ معرفی چند تن از شاعران لارستان با ذکر نمونه شعری
۳-۱۰-۱ محمّد کاظم احمدی
در سال ۱۲۹۳ هـ.ش در لار به دنیا آمد و در پنج سالگی چشمانش را از دست داده است. شعرهای محلّی او بسیار دلپذیر و گنجینه­ای از واژه­ های محلّی است.
۳-۱۰-۲ باقر لارستانی
بیشتر شهرت باقر به خاطر دو بیتی­هایی است که از او بر جای مانده است. آرامگاه او در «روستای میمون فداغ» واقع است:
نـه هر بــالا بلندی ماهتاب است نه هر سنگ و گلی دّر خوشاب است
نه هر کس یار گویی «باقر» است آن نـه هر تــرکی زبان، افـراسیاب است
۳-۱۰-۳ بدر لاری
دارا بدر ملّقب به «بدر الشعرا» در سال ۱۲۷۵ ه.ش. در لار متولّد شده است. اشعار او اغلب قصاید و مدایح رسول اکرم و ائمه اطهار و مراثی و نوحه م­باشد. او در سال ۱۳۳۳ هـ.ش بدرود حیات گفت.
چو صبـح خسرو خدیو عالـم گیر نمود عالـم ملک از شعــاع خود تسخیــر…
شریعت نبودی در زمـانه بادا باد محّب وحامی اسلام جا به تخت و سریر
۳-۱۰-۴ افسرده لاری