- تأمین نیازهای جمعیت میزبان براساس بهبود استانداردهای زندگی در کوتا همدت و بلندمدت؛
- تأمین تقاضاهای تعداد فزاینده ی گردشگران و تداوم جذب آنها به ناحیه مقصد؛
- حصول اطمینان از بهبود دو هدف فوق براین اساس که توانایی محیط، در جهت تأمین منافع نسلهای آینده تأثیر نامطلوبی بر جای نگذارد(چامی^[۶۱]،۲۰۰۲، ۱۹۶). به طورکلّی اهداف توسعه ی پایدار گردشگری دربرگیرنده ی موارد زیر است:

- اصلاح کیفیت زندگی جامعه ی میزبان؛
- تأمین تجارب کیفی برای گردشگران؛
- حفظ محیط زیست که هم جامعه ی میزبان و هم گردشگران وابسته به آن هستند (پاپلی یزدی و دیگران،۱۳۸۵، ۱۰۲).
- رعایت برابری بین دو نسل و در درون یک نسل؛
- حفظ یکپارچگی و انسجام فرهنگی و همبستگی بین جوامع؛
- ایجاد تسهیلات و امکانات به گونه ای که دیدارکنندگان بتوانند تجربه های با ارزشی کسب کنند (معصومی، ۱۳۸۸،۳۴). به هرحال توسعهی پایدار گردشگری، سطح استانداردهای زندگی جوامع را بهبود بخشیده، در پی ارتقای کیفیت تجربهی گردشگران است و حفظ محیط زیست را که جامعهی میزبان و گردشگران به آن وابسته اند را به دنبال دارد. به طور کوتاه، پارادایم توسعه ی پایدار گردشگری، یکی از کارآمدترین رویکردهای جایگزین برای توسعه بوده که توان بالقوه ای در کاهش آثار منفی حاصل از گردشگری انبوه دارد(رضوانی و همکاران،۱۳۹۱، ۷۹).
۲-۲-۷-۲: تأثیرات اقتصادی
گردشگری یکی از قدیمیترین فعالیتهایی است که انسانها به انجام آن پرداخته اند و به اشکال گوناگون در زمان های مختلف وجود داشته است. هر چند سطح و حجم و دلایل انجام آن با امروزه متفاوت بوده است اما از دیرباز این فعالیت به عنوان فعالیتی انسانی و نوعی ارتباط و مراوده انسان با محیط پیرامون خود وجود داشته است. این فعالیت امروزه به عنوان یکی از مهمترین و پویاترین فعالیتها در جهان مطرح است. به طوری که شمار گردشگران خارجی و داخلی و میزان درآمدزایی آن در سطح جهانی پیوسته رو به افزایش است(حاجی نژادو احمدی،۱۳۸۹، ۶). این صنعت امروزه نقش قابل توجهی را در توسعه اقتصادی نواحی مختلف داشته و علاوه بر جنبه اقتصادی، این صنعت میتواند تغییرات فرهنگی و اجتماعی مهمی را در مقصد ایجاد کند و از طریق توزیع درآمد، اشتغال زایی و کاهش فقر باعث توسعه و پیشرفت اجتماعی شده، رفاه و سلامت عمومی را ایجاد نماید (قادری، ۱۳۸۳، ۱۵). در حال حاضر شاهد تبدیل جهانگردی به یکی از اثرگذارترین صنایع جهان هستیم، این صنعت تأثیرات چشم گیری بر اقتصاد و مسائل اقتصادی شهرها، نواحی و کشورها از قبیل اشتغال، درآمد سرانه، موازنه پرداخت ها و… دارد (احمدی، ۱۳۸۸، ۵۱). امروزه در واقع گردشگری یکی از اشتغال زاترین و درآمدز اترین صنایع جهان به شمار می رود (تقدیسی زنجانی و دانشور عنبران،۱۳۸۶، ۱۸۲). در بسیاری از کشورها نه تنها مشاغل گردشگری بعنوان موتور رشد اقتصادی و توسعه محسوب میشود بلکه از بیشترجوامع در پی استفاده از فرصتها درجات مختلف حمایت های دولتی بهرهمند میگردد( شارپلیا^[۶۲]،۲۰۰۶، ۶۳۳). بررسی بودجه برای مدیریت گردشگری، توسعه و بازاریابی شامل اجرای مالیات بندی گردشگری و کسب و کار؛ و توسعه و ارتقاء یک تصویر ثابت برای منطقه مقصد و مقصدهای مرتبط با آن بر حسب محیط طبیعی منحصربه فردشان، جو برگشت پذیر، تنوع معنوی و فرهنگی، بهداشت و تجربیات تندرستی و شرکت های نوآور( وری و همکاران،۲۰۱۰، ۳۰). در بسیاری از کشورها امروزه گردشگری نیروی اصلی پیشبرد و رشد اقتصادی کشور محسوب شده و با فراهم آوردن فرصتی راهبردی، به اقتصاد محلی تنوع بخشیده، موجب اشتغال زایی شده، ایجاد درآمد میکند و باعث افزایش ارزش منابع وارد شونده به محیط محلی میگردد(امین بیدختی و همکاران،۱۳۸۸، ۵۰). از نظر ایجاد اشتغال طبق آمار منتشره از سوی سازمان جهانی جهانگردی هر تخت (محل اسکان جهانگرد) در کل جهان تقریباً بین ۱ تا ۲ شغل ایجاد مینماید، اما آمار بدست آمده در ایران نشان میدهد که هر تخت تقریباً بین ۴ تا ۵ شغل ایجاد میکند. بطور کلی اثرات افزایش اشتغال در بخش جهانگردی در کشورهای در حال توسعه مساعدتر از کشورهای صنعتی است زیرا در کشورهای صنعتی زمینه و امکانات رشد بیشتر این صنعت محدودتر شده ولی کشورهای در حال توسعه هنوز در آغاز راه میباشند. همچنین امکانات زیربنایی از قبیل فرودگاهها، جادهها و آزادراهها، شبکه های ارتباطی و اطلاعاتی، شبکه بهداشتی و شبکه آب و فاضلاب و برق … نیز که یکی از اساسیترین عوامل گسترش صنعت جهانگردی است توسعه مییابد(مدهوشی و ناصرپور، ۱۳۸۲، ۲۹). یکی از بخشهایی که میتوان گفت عامل ایجاد تغییرات اساسی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در شهرها بوده و امروزه به عنوان یک صنعت پویای اقتصادی از آن نام برده میشود، گردشگری است این صنعت امروزه به عنوان بزرگترین و متنوعترین صنعت در دنیا به حساب می آید، در بسیاری از کشورها این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال زایی، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی میدانند (گی وای ،۱۳۸۲، ۱۹). گردشگری را میتوان از زوایا و چشم اندازهای مختلف مورد بررسی قرار داد. گردشگری فعالیتی است که در آن افراد برای مقاصد تفریحی و یا اقتصادی، به خارج از مکان زندگی خود مسافرت میکنند و خدمات و کالاهایی را برای مسافرین فراهم میآورد و شامل مخارجی است که بازدیدکنندگان متقبل پرداخت آنها شده و یا آن که حضور آنها موجب پیدایش چنین هزینههایی میشود(حاجی نژاد و احمدی،۱۳۸۹، ۸). درجدول ذیل اثرات مثبت و منفی اقتصادی گردشگری آورده شده است:
جدول(۲-۱) اثرات مثبت و منفی اقتصادی گردشگری(فضیله خانی و همکاران،۱۳۸۸)

۲-۲-۷-۲-۱: اشتغال
امروزه صنعت توریسم توانسته به عنوان یکی از اثرگذارترین صنایع در جهان شناخته شود که میتواند تأثیرات شگرف اقتصادی برجوامع بگذارد و نقش قابل توجهی را در اقتصاد جهانی ایفا میکند. برآورد شورای جهانی سفر و جهانگردی(W.T.T.C) نشان میدهد که در سال ۲۰۰۰ میلادی، سفر و جهانگردی ۴.۵۰۶ میلیارد دلار فعالیت اقتصادی ایجاد کرده، که این رقم در سال۲۰۱۰ به ۸.۴۵۴ میلیارد دلار خواهد رسید. به عبارت دیگر فعالیت اقتصادی سفر و جهانگردی در فاصله سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ سالانه حدود ۴.۲ درصد رشد خواهد داشت. بنابراین باید گفت که توان ایجاد فعالیت اقتصادی توریسم رقم بالایی است و هر ساله میتواند جوابگوی تعداد زیادی نیروی کار وارد شده به بازار باشد، زیرا با ورود جهانگردان به هر ناحیه مشاغلی ایجاد میشود که میتواند تعداد زیادی از جمعیت فعال را جذب کند. با علم به اینکه این صنعت نیاز فراوانی به سرمایه گذاری زیربنایی ندارد ولی باید اذعان نمود که این نوع صنایع بسیارکاربر هستند و یکی از مهمترین راه ها برای افزایش اشتغال هستند، نیاز به نیروی متخصص در آن بسیار کم بوده و اکثراً نیروی کار ساده و نیمه ماهر را به خود جلب مینماید(حاجی نژاد و احمدی، ۱۳۸۹، ۱۰). در مجموع سه نوع اشتغال نیروی انسانی در مورد صنعت توریسم قابل تفکیک است:
اشتغال اولیه: این نوع اشتغال عمدتاً در فعالیتهایی است که برای فراهم آوردن زمینه ها و قبل از انجام مسافرت و یا در حین مسافرت و به منظور اطلاع بیشتر از پتانسیلها و بهره وری بیشتر است. فعالیت مؤسسات توریستی و اطلا ع رسانی از این نوع است.
اشتغال در تأمین نیازها: این نوع اشتغال که سهم عمده ای از اشتغال در صنعت توریسم را شامل میگردد در فعالیت هایی است که به طور مستقیم نیازهای روزمره ی توریست را تا زمانی که در مقصد است مرتفع میسازد. این نوع اشتغال دامنهی وسیعی از فعالیتها در حمل و نقل، هتلداری، رستوران ها، خدمات تجاری، تفریحی و … را شامل میشود.
اشتغال غیرمستقیم: این نوع اشتغال که بیشتر با فعالیتهای تولیدی مرتبط است، همزمان با سرمایه گذاری در صنعت توریسم فراهم میآید. فعالیت در احداث هتلها و کلیه فعالیتهای قبل از آن، تولید وسایل حمل و نقل و نیز سهم توریسم در ایجاد تأسیسات زیربنایی در زمره ی این نوع اشتغال است (کرمانی، ۱۳۸۰، ۳۱۰-۳۰۹).