در بــدین نــاخــوشـان ببند امـروز

بـه ســر اوحــدی قلــم درکــش
تـا بـرانـیـم چنــد روزی خــوش
(ص ۶۷،بب۸و۹)

کلمه «خوش» با کلمات «پریوش و آتش» قافیه شده است.

کس لاف غم تـو ای پریوش نزدست
از طــره طیـره تـو مشـک ختـنــی

تــا در دل او مـهـر تـو آتـش نـزدسـت
عمریست که هرگز نفسی خوش نزدست
(ص۴۳۶،بب۱۲و۱۳)

۲- ایطاء: « ایطا مکرر کردن قافیه است، در لغت به معنی قدم بر جای قدمی دیگر نهادن است و آن بر دو قسم است: ایطای جلی و ایطای خفی»(شاه حسینی، ۱۳۶۸: ۱۸۱).
اگر تکرار قافیه چنان آشکار باشد که برای تشخیص آن نیاز به تامل نباشد، به آن ایطای جلی می گویند.«برخی از ادبا ایطای جلی را شایگان دانستهاند و برخی آن را با شایگان فرق نهاده و گفتهاند شایگان تکرار علامت جمع است» (یغمایی، ۱۳۴۰: ۲۰). تکرار قافیه در اشعار اوحدی هم از نوع ایطای جلی و هم از نوع شایگان یعنی تکرار علامت جمع است که در زیر به این موارد اشاره می شود:

کلمه «کسان» با کلمات« بی زبان، زمان، آسمان، همان، زبان، گران، رایگان، زیان، و…» قافیه شده است و نشانه «ان» جمع درآن تکرار شده است.
اگــر بــود خــرد پیــر با جــوانی جفت روا بــود سـخـن پـیــر کــز جــوان شـنـوی
به رهروی رو وگر مشکلیت هست بپرس کـه حـل مشکل خـود از چـنیـن کسـان شنوی
(ص۴۴،بب۲۲و۲۳)
کلمات« راست، برخاست، خواست» با کلمات «بطحاست، پاست، سویداست، بیناست» قافیه شده است. و«ست» که مخفف کلمه (است) می باشد در ۴ بیت آمده است.
هـوس کعبــه و آن منــزل و آنجــاست مـرا آرزوی حــرم مـکــه و بطحـاســت مرا
در دل آهنـگ حجـاز است و زهی یاری بخت گر یک آهنگ در ین پرده شود راست مرا
(ص۴۷،بب۱و۲)
در غزل شماره(۶) در چهار بیت کلمه(را) تکرار شده است و در سه بیت دیگر کلمات(آشکارا، خارا و یارا) آمده است که از عیوب غیر ملقبه قافیه به شمار می رود که در آن کلمه بسیط با کلمه مرکب قافیه شده است.
پیــر ریـاضـت مــا عشق تــو بــود یارا گــر تـو شکیب داری طاقـت نمـاند ما را
پنهـان اگـر چه داری چون من هزار مونس من جــز تـو کس نـدارم پنهان و آشکارا
(ص۷۳،بب۱۰و۱۱)
در غزل شماره(۷) کلمات بسیط(دارا، مدارا و خارا) با کلمات(خدا را، بلا را، شما را،دوا را) قافیه شده است.
نـه رسم مـاسـت بـریـدن ز دوستـان قـدیمی درین دیار ندانم که رسم چیست شما را؟
مرا که روی تو بینم به جاه و مال چه حاجت؟ کسی کـه روی تو بینـد به از خـزینه دارا
(ص۷۳،بب۱۹و۲۰)
در غزل شماره(۸) کلمه مدارا با کلمات (ما را، قبا را، بلا را، قفا را، وفا را، پا را، قضا را، خدا را) قافیه شده است که از عیوب غیر ملقبه قافیه محسوب می شود.

دردسری می دهیم باد صبا را
بر سر کویش گذر کند بتانی

تا برساند به دوست قصه ما را
با لب لعلش سخن کند بمدارا