۱

بابلرود

قرانطالار

۱/۳۹۳

۲/۸۱

۲۴/۱

۶/۲۴

۱۶

۲

بابلرود

بابل

۱/۱۶۴۳

۱۶۳

۱۸/۱

۱۴/۴۷

۳۵/۳۴

جدول (۴-۱۳): مشخصات فیزیوگرافی حوزه بابلرود
شکل (۴-۹): شبکه هیدروگراف محدوده بابل - بابلسر
۴-۲-۱-۱- رودخانه بابلرود
این رودخانه در شهرستان بابل استان مازندران جریان داشته که از شمال به دریای مازندران، از غرب به حوزه آبریز رودخانه هراز، از جنوب به دامنه شمالی سلسله جبال البرز (قله دماوند) و از غرب به حوزه آبریز رودخانه تالار محدود می باشد. رودخانه مزبور از ارتفاعات ۳۷۰۰ متری البرز مرکزی سرچشمه گرفته و پس از عبور از مسیرهای پرپیچ و خم و از دره های عمیق و الحاق انشعابات مختلف و گذر از شهر بابل، در شمال بابلسر به دریای مازندران ختم می شود . طول این رودخانه از سرچشمه تا دریا حدود ۱۰۰ کیلومتر بوده که ۵۰ کیلومتر آن در داخل دشت می­باشد. بستر رودخانه در محدوده کوهستانی از رسوبات دانه درشت از قبیل قلوه سنگ، شن و ماسه تشکیل شده و دارای عرض نسبتاً زیاد و عموماً با جریان سیلابها در معرض تغییرات قرار گرفته و چون در محدوده دشت، بستر رودخانه از آبرفتهای دانه­ریز و عموماً دارای عمق زیاد و کناره­های قائم می­باشد، در معرض فرسایش ناشی از جریان سیلابها قرار می گیرد.
۴-۲-۱-۲- رودخانه سجادرود
این رودخانه یکی از شاخه­ های مهم رودخانه بابل بوده که سرشاخه ­های آن از دامنه شمالی و غربی کوه نارکیلی و همچنین از قلّه ۳۷۰۱ متری واقع در ۴ کیلومتری جنوب کوه نارکیلی سرچشمه گرفته است. طول این رودخانه ۵۵ کیلومتر بوده و حوزه آبریز آن حدود ۳۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و این رودخانه دارای آب دائم بوده و حوزه آبریز آن کوهستانی و دارای پوشش جنگلی مناسب می باشد.
۴-۲-۱-۳- رودخانه آبندان
این رودخانه از دامنه های شمالی قلّه ۳۷۰۱ متری موصوف در بالا سرچشمه گرفته و در جهت شمال غربی و از میان دره­های عمیق جریان می­یابد. طول این شاخه ۱۸ کیلومتر و حوزه آبریز آن حدود ۶۰ کیلومترمربع می­باشد که مرتفع و کوهستانی بوده است.
۴-۲-۱-۴- رودخانه پولک
یکی دیگر از شاخه­ های رودخانه سجادرود بوده که از جنوب کوه کم ارتفاع چنگ­پور یا قریه­لدار واقع در ۳۴ کیلومتری جنوب بابل سرچشمه گرفته و از جنوب به شمال جریان یافته است. طول رودخانه پولک که شاخه کوچکی از سجاد­رود می­باشد ۱۵ کیلومتر و حوزه آبریز آن کوچک و کم ارتفاع و پوشیده از جنگل می­باشد.
۴-۲-۱-۵- رودخانه کلارود
این رودخانه یکی از شاخه­ های مهم رودخانه بابل بوده که از دامنه­های شمال شرقی کوه بندرسکون واقع در ۳۷ کیلومتری جنوب غربی بابل سرچشمه می­گیرد. طول این رودخانه ۵۰ کیلومتر بوده و وسعت حوزه آبریز آن حدود ۱۸۰ کیلومتر مربع می­باشد. بیش از نصف این حوزه در مناطق کوهستانی کم ارتفاع و پوشیده از درخت قرار دارد و دارای آبدهی دائم می­باشد.
۴-۲-۱-۶- رودخانه تاره (تررود)
از شاخه­ های شرقی کلارود در ابتدای شروع سرشاخه ­ها بوده که از دامنه­های کوه ۱۵۰۸ متری سپاه پل واقع در ۳۹ کیلومتری جنوب غربی بابل سرچشمه گرفته و از میان دره­های عمیق در جهت شمال جریان یافته و در نهایت به ساحل راست رودخانه کلارود اتصال می­یابد. طول این شاخه کوچک ۱۵ کیلومتر بوده و حوزه آبریز کم وسعت آن­، کوهستانی و جنگلی می­باشد­. این رودخانه دارای آب دائم بوده ولی دبی آن کم می­باشد­.
۴-۲-۱-۷- رودخانه تالون (متالون رود)
تالون یا متالون رود یکی از شاخه­ های شرقی کلارود بوده و از تپه­های شرقی واقع در ۲۷ کیلومتری جنوب غربی بابل سرچشمه گرفته و در جهت شمال جریان یافته و به ساحل راست کلارود وارد می­گردد. طول آن ۱۶ کیلومتر و حوزه آبریز آن بیشتر در مناطق پست و هموار قرار دارد.
۴-۲-۱-۸- رودخانه کاری (کاری رود)
این رودخانه در سربند رودخانه هراز، از هراز جدا شده و تقسیم آب بین آنها به نسبت ۷ به ۵ (۷ سهم هراز و ۵ سهم کاری) انجام می­گیرد­. در ابتدای شروع مسیر جریان به سمت شمال­، در ایستگاه هیدرومتری کمکلا (در مسیر کاری رود) تغییر جهت داده و از غرب به شرق ادامه می­دهد.
۴-۲-۱-۹- رودخانه خوش (خوش رود)
رودخانه خوش از حوالی بندپی واقع در ۲۹ کیلومتری جنوب غربی بابل سرچشمه گرفته و در مسیر به ساحل سمت چپ رودخانه کاری ملحق می­ شود. طول شاخه مزبور حدود ۱۸ کیلومتر بوده و قسمتی از حوزه آبریز آن پوشیده از جنگل می­باشد.
۴-۲-۲- آبدهی محدوده مطالعاتی بابل - بابلسر
جریان­های سطحی در یک محدوده مطالعاتی شامل آب تولید شده در ارتفاعات و دشت­ها می­باشد که بخشی از این جریان­ها پس از مصرف در بخش­های مختلف (بویژه کشاورزی) و تبخیر و تعرق و نفوذ از محدوده‌ی مطالعاتی خارج می­ شود.
بر اساس آمار ایستگاه­های هیدرومتری حجم جریان­های سطحی خروجی از محدوده مطالعاتی ۳۴/۱۰۳۴ میلیون­متر­مکعب برآورد گردیده است، همچنین حجم جریان سطحی خروجی از ارتفاعات محدوده بابل- بابلسر (ورودی به دشت) ۱۲۹۱ میلیون­متر­مکعب در سال می­باشد (آب منطقه­ای مازندران، ۱۳۹۲).
برای برآورد آبدهی سالانه رودخانه­ها از روابط بین بارندگی، مساحت و رواناب سالانه­ی اندازه ­گیری شده در ایستگاه­های هیدرومتری استفاده می­ شود. با توجه به بررسی­های انجام شده رابطه­ زیر نتیجه­ این بررسی می­باشد (آب منطقه­ای مازندران، ۱۳۹۲):

Q = 0/00002 A ^۰/۶۷۰ P ^۱/۳۲۱ رابطه (۴-۵)
که در آن Q دبی متوسط سالانه برحسب مترمکعب در ثانیه، A مساحت حوزه برحسب کیلومتر مربع وP بارندگی سالانه برحسب میلیمتر می‌باشد. همچنین در جریان­های سطحی خروجی از محدوده و ارتفاعات آن از آمار آبدهی ایستگاه­های واقع در خروجی محدوده و دشت استفاده گردیده است. مقادیر آبدهی متوسط و ضریب جریان در محل ایستگاه­های هیدرومتری جدول (۴-۱۴) ارائه شده است.
جدول (۴-۱۴): مقادیر آبدهی متوسط و ضریب جریان در ایستگاه های هیدرومتری محدوده‌ی مطالعاتی بابل- بابلسر

رودخانه