«کار عاشقان جهان همین است گذشتن از خود و رفتن تا دیگری، او، که جان گرامی‌اش می‌دارد به رسم و روزگار خود جهان را تعبیر کند. و کاسبان جهان در بده بستان همیشه خود تا مقروض و وامدار نباشد به تن آدمی پیله می‌کنند، چون ماری بر تن جانی می‌پیچند و نفس آدمیزاده را می‌گیرند، تاپوک و تهی از هر چه مهر و مهربانی است، در کناری بنشیند و روزهای بی‌شمار عمر را به امید پایان بشمارد… و عشق اما از کسب و کار کاسبان جهان به دور است، در رفتن، نماندن و گذشتن تفسیر می‌شود.» (همان،۱۳۶۹ب:۱۸)
پنهان‌کاری در عشق ویژگی بارز زنان داستان روانی‌پور است. خیجو با آن که همه اهل آبادی از عشق او باخبرند و خود در این عشق می‌سوزد و مه‌جمال را چون جان خود دوست دارد. با همه جسوری، شرم زنانه‌اش از ابراز عشق او جلوگیری می‌کند. در تمام داستان‌های روانی‌پور می‌توان رگه‌های عشق را دید. در داستان «مرغ آبی رنگ» مرغ آبی رنگ، عشق و خوشبختی است که مرد آن را از بین میبرد. زن که عشق را می‌جوید و نمی‌یابد، به دنبال کار خلاق می‌رود و به طرح و قصه‌ها و آنچه زندگی او را از دیگران متمایز می‌کند رو می‌آورد (ر.ک.میرعابدینی،۱۱۳۹:۱۳۷۷) . در داستان «ما ازآینده می‌ترسیم» با بینش فمینیستی خود به حضور هر چند کم رنگ زنی، در زندگی مردانی که هر روز جلوی کتاب فروشی جمع می‌شدند و بحث سیاسی می‌کردند می‌پردازد. حضور این زن باعث می‌شود، بحث‌های بی‌هدف آنها جهت‌دار گردد و روزهای آینده به این امید که دوباره او را ببینند جلوی کتاب فروشی جمع شوند. در داستان «نازلی» به عشق‌های حقیقی اشاره می‌کند. عشق‌هایی که با نگرش و بیانی متفاوت بیان می‌شوند. در این داستان هیچ کدام به وصال منجر نمی‌شود اما پیوندی که میان آنها ایجاد می‌شود ناگسستنی است و در داستان «شیوا» مرگ هم نمی‌تواند آن را از بین ببرد.
۳-۲-۱۰-۱-۱-عصمت و عشق:
در نگاه روانی‌پور عشق با عصمت معنا پیدا می‌کند«زایر که عشق و عصمت، این توأمان ابدی را گرامی می‌داشت، نگران دخت یگانه‌اش او را تا آن لحظه که آرام بر کپر مه‌جمال می‌زد، دنبال کرده بود و حالا صدای غمزده عشقی رانده شد، دلش را به اندوه می‌نشاند» (روانی‌پور،۱۳۶۹ب:۹۴) در ذهن روانیپور همانقدر که دلدادگی اعتبار داشت، ناپاکی بی‌اعتبار بود. عصمت و عشق هرگز از هم جدا نبوده‌اند و شهوت و دل‌مردگی دو توأمان ناپاک و بی‌اعتبار هستند.(ر.ک.همان،۱۳۶۹ب:۱۵۵) در نگاه او همان‌قدر که عشق خیجو و مهجمال پاک و دور از خواسته‌های شهوانی است، عشق نباتی و منصور خیابانی و شهوانی است و به دلیل این حرمت شکنی منصور مورد تنبیه قرار می‌گیرد و ازدواج او سرانجام شومی به دنبال دارد تا جایی که او روانه خانه همه مردان عالم می‌شود و ثروتش را زنی فاحشه از چنگش در می‌آورد و نباتی با سروان سینایی فرار می‌کند (ر.ک. همان،۱۳۶۹ب:۳۵۳).
ستاره بیوۀ بروز با اینکه به عشق بروز پای بند است اما عشقی که از او دریغ شده در کنار مهجمال کامل می‌شود. آن چه که باعث می‌شود تا خواسته دل خود را بر زبان نیاورد، عصمت روستایی اوست. روانی‌پور این عصمت را می‌ستاید و آن را شایسته زنی چون ستاره می‌داند. با اینکه معتقد است که «مه‌جمال می‌تواند شب‌های سرد تنهایی‌اش را گرم کند» (همان،۱۳۶۹ب:۲۳) هیچ گاه پیش قدم نمی‌شود. تنهایی از جمله عواملی است که ستاره را به سوی مه‌جمال سوق می‌دهد. «در حرف‌های ستاره، حسرت زنی تنها دیده می‌شود، زنی که نمی‌خواست عصمت روستایی خود را با کلامی لکه‌دار کند» (همان،۱۳۶۹ب:۹۰). ستاره از این که میبیند آبادی مه‌جمال را پذیرفته‌اند و او را گرامی می‌دارند، شاد است و رسم عاشقان حقیقی جهان چنین است«دوست می‌دارند که دیگران پروردۀ دل آنان را گرامی بدارند» (همان،۱۳۶۹ب:۸۶).
ستاره سال‌ها با این عشق در کنار خیجو زن مه‌جمال به سر می‌برد و هر روز از صدای آواز سربازان غریب پاسگاه که قصه غریب خود را می‌خوانند بر عشق و دلدادگی خود گریه می‌کند«هیچ کس در آبادی گمان نمی‌برد که در قلب ستاره، زن مرد از دست داده، چه می‌گذرد و مه‌جمال نمی‌دانست که حضورش، سکوت ابدی و مردانه‌اش چه تش بادی در جان ستاره انداخته است.» (همان،۱۳۶۹ب:۱۶۴-۱۶۲). ستاره اگر چه عاشق است اما این عشق را تا لحظه مرگ در دل خود نگه می‌دارد و عصمت و نجابت که از نظر روانی‌پور خاص روستاییان است، اجازۀ بیان و ابراز این عشق را نمی‌دهد. سرانجام در هیبت مرغ دریایی که آتش گرفته بود، رو به غبه پرواز کرد «زایر و مردم خسته آبادی با چشمان خود آن مرغ دریایی به آتش نشسته را دیدند که در غبه همان جا که مدینه در عمق آبهای سبز رفته بود، فرود آمد و در میان موج‌های دریا گم شد» (همان،۱۳۶۹ب:۳۵۹) نیاز به عشق و تنهایی ستاره به این صورت پایان می‌گیرد و او با قصه عشقی بی‌پاسخ به استقبال مرگ می‌رود. تنها عشق می‌تواند آدمی را از خانه و کاشانه‌اش آواره کند. ستاره مرگ را برگزیند و آینه قبیله را ترک کند.
۳-۲-۱۰-۱-۲-عشق و عقل:
آن چه که باعث می‌شود انسان از بیان عشق واهمه داشته باشد نیروی عقل است «این عقل، عقل نابکار آدمیزاد است که با زنجیر بایدها و نبایدها زبان دل آدمی را می‌بندد، می‌گذارد که مانند نباتی فانوس بر دست بایستی و رفتنش را تماشا کنی» (روانیپور،۱۳۶۹ب:۳۹) همان‌گونه که در جدال عشق و شهوت باید به نیروی عقل تکیه کرد تا عشق به ناپاکی نرسد با کمک عقل و در جدال بین عقل و عشق باید جانب عشق را گرفت. در بیان عشق باید زنجیر بایدها و نبایدها را پاره کرد و دور انداخت.
«عشق، جان آدمی را به زنجیر کشیده است، در ذهن مه‌جمال کفه تردیدها هر لحظه در نوسان غریب خود گاهی به جانب عشق و آدمی، و زمانی به جانب مرگ و تاریکی وا می‌گشت. خمیر مایه جان آدمی عشق است، اما وقتی راه عشق خود را گم کنی، به بی‌راهه می‌روی و جانت خواستار خواب مردگان می‌شود و همزاد زمینی‌ات در تقلای آن که تلنگری بر تقدیر مقدرت نخورد گوش به فرمان بوسلمه می‌دهد» (همان،۱۳۶۹ب:۲۶۹)
عشق با جادوی خود انسان را اسیر می‌کند. در نوسانات زندگی آن زمان که انسان هر لحظه به سمتی کشیده می‌شود، بهترین راهنمایی او صدای دلش است.«چه بسا نیروی عشق در مسیری ناروا بیفتد و به پایان خود برسد، به مرگ… وای اگر سربه گسّار واقعیت بخورد، عقل در برابر عشق بر‌می‌خیزد… » (همان،۱۳۶۹ب:۳۲۳)
۳-۲-۱۰-۱-۳-عشق یک نیاز:
عشق نیازی دو طرفه است. در جهان داستانی روانی‌پور جلوه‌های آن را بیشتر در زنان می‌بینیم. زنان در نشان دادن این هدیه الهی بی‌پروا ترند.«عشق توتم زندگی زن است. زندگی او از آغاز تا پایان با فراز و نشیبهای عشق جریان مییابد. دست تقدیر، عشق و زن را به هم گره زده است. نخستین جرقههای عشق در دل زن با غم دوری و لذت نزدیکی ارتباط مستقیم دارد» (زرلکی،۲۹:۱۳۸۲). عشق حد و مرز و مکان نمی‌شناسد و در بین روستاییان روش خاصی برای بیان آن وجود ندارد. هر اشاره‌ای می‌تواند دو نفر را گرفتار هم بکند، حتی صدای دست زنان آبادی هنگام پختن نان. « دی‌منصور اولین چونه خمیر را پشت جُفنه گذاشت، ضرب دستهایش روی جُفنه صدای خوشی داشت. آن وقتها که چهارده ساله بود با همین ضرب خوش دستها مردش را اسیر کرده بود. حالا اما، هر ضرب دستی خاطره‌ای بود تلخ که به جانش نیشتر می زد» (همان،۱۳۶۹ب:۲۰-۱۹)

بسیاری از این عشق‌های روستایی پنهانی و با نشانه‌ای که هر دو طرف برای همدیگر می‌گذاشتند به وجود می‌آمد. روانی‌پور در بین این مردم زیسته و از نزدیک شاهد این عشقها بوده است به زیبایی به بیان آن می‌پردازد «در همین مسیر و همین جاست که زنهای آبادی حرفهای دلشان را به هم واگویه می‌کنند و دخترکان عاشق دستمال‌های سبز یادگاری را برای مردهاشان زیر سنگ می‌گذارند و یا لابه‌لای شاخه نخلی دختری جوان سوغاتی از سفر آمده‌ای را با دستان مشتاق می‌رباید» (روانی‌پور،۱۳۶۹الف:۷۳).
گاهی در عشق ترس گم شدن هست. عشق یک نیاز غریزی و یک هدف است. آگاهی از وجود هم به دوری منجر می‌شود. پس بهتر است که عاشق و معشوق در بند نام هم نباشند برای همدیگر ناشناس بمانند.
«نمیدانستم خانه‌اش کجاست و حتی نامش چیست، همیشه واهمه داشتم که نامش را بدانم، وقتی اسم کسی را دانستی دیگر از تو جدا می‌شود. خود به خود جدایش کردی و ما نمی‌خواستیم، نمی‌خواستیم جدا باشیم و این بود که نه او می‌دانست و نه من، فقط همدیگر را می‌شناختیم و همدیگر را پیدا می‌کردیم حتی اگر در میان همه آدم‌های گمشده دنیا، گم می‌شدیم» (روانی‌پور،۱۳۶۹الف:۹۹).
عشق و رغبت به زندگی همان چیزی است که قهرمان اهل غرق را در شک و تردید قرار می‌دهد. از اینکه گروهی از انسان‌ها را به دنبال خود می‌کشد و عده‌ای کشته می‌شوند، احساس نگرانی می‌کند. مه جمال عاشق زمین و زندگی است و در برابر مرگ اجبار را می‌بیند، اجباری که در رفتن است. مه‌جمال نگران است که هنوز در دل انسانی عشق وجود داشته باشد و با مبارزه و کشتن، عشق پژمرده شود. «بی‌قراری نیزار و حضور طاووسهای زرد که مسافتی به دنبال مه‌جمال و همراهانش آمدند، نشان از دلی شوریده داشت. مه‌جمال به تفنگچیانش نگاه کرد … آیا هنوز کسی در روی زمین عاشق است؟ شاید در پس این چهره‌های خسته عبوس دل عاشقی می‌تپد، شاید بسیاری از این جوانان به شرم حضور او، دسته را رها نمی‌کردند» (روانی‌پور،۱۳۶۹ب:۳۴۲)
عشق در محیط روستایی داستان‌های روانی‌پور همیشه هم پذیرفتنی نیست، بلکه خیلی از دختران داستان او به دلیل عشق به مردان غریبه طرد می‌شوند. ستاره به جرم دل دوستی به مرد غریبه مجبور می‌شود در خانه‌ای دور از خانه‌های دیگر، زندگی کند (ر.ک.روانی‌پور،۱۳۶۹ج:۷) فانوس به خاطر دلدادگی به مرد غریبه در درّه‌های فکسنو کشته می‌شود. آینه به خاطر قانون شکنی قبیله طرد می‌شود.
روانی‌پور بعد از اهل غرق تغییر دیدگاه می‌دهد و از شکست‌های عشقی سخن به میان می‌آورد. در این سالها روانی‌پور سختی‌های یک شکست عشقی را به دوش می‌کشد و زنی تنهاست که با یادآوری روزهای گذشته تنهایش را در جهان داستانی و در قالب قهرمانان داستان‌هایش به نمایش می‌گذارد. زنی تنها در مقابل سیلی از بدگویان و خرافه‌اندیشان که مزاحم کار و زندگی او هستند. در این سالها روانی‌پور خود آوارۀ شهر تهران شده است تا برای پیشرفت خود قدمی بردارد. انعکاس این عشق شکست خورده را در داستان‌های دل فولاد، مشنگ، کولی کنارآتش و نازلی می‌توان دید.
در اعتقاد او یکی از نیازهای اساسی انسان نیاز به دوست داشتن است و این نیاز در این زمان در او به شدت قوی است او دوست دارد از عشق بگوید، از زندگی و از زنانی که به شوهرانشان عشق می‌ورزند «حس غریبی داشت، دلش می خواست صدای پرشنگ را بشنود، دلش می خواست که پرشنگ از زندگیش بگوید و از مردی که دوست می‌داشت» (همان،۱۳۶۹الف:۱۰۹) . تنهایی از مشکلاتی است که روانی‌پور اسیر آن است و عشق پناهگاهی امن برای گریز از تنهایی است. زمانی حتی یک پرنده می‌تواند قهرمان داستان او را چنان از تنهایی نجات دهد که او همان عشقی را که نسبت به یک مرد می‌تواند داشته باشد به پرنده پیدا می‌کند. زن تنهایی که یک روز جمعه را سرگردان خیابان می‌شود و در آخر روز که به خانه باز می‌گردد با کبوتر چاهی کف اطاق روبه‌رو می‌شود. علاقه او به این موجودی که تنهایی او را از بین می‌برد، آن‌قدر زیاد است که همچون روزهایی که برای مرد زندگیش خود را مرتب می‌کرد خود را مرتب می‌کند. لباس نارنجی در داستان‌های روانی‌پور حکایت‌گر عشق است و قهرمان داستان با پوشیدن پیراهن نارنجی، دوش گرفتن، شانه کردن موهایش، سرمه کشیدن و عطر زدن این عشق را نمایان می‌کند. اما در عوض با کبوتر مرده مواجه می‌شود و مرگ در نهایت عشق او را پژمرده می‌کند (ر.ک.همان،۱۳۶۹الف:۱۴۵)
روانی‌پور آن زمان که عشق را حس می‌کند، تمام دنیا را رنگی دیگر می‌بیند و آن زمان که به عشق پاسخ داده می‌شود، دنیا زیبا و آرام است. در همه پدیده‌ها صدای عشق در سیلان است «جیران صدای کوچکی را می‌شنید در دشت، دشتی سبز که می‌گذشت و بیدار مانده بود تا صبح با دو شمع بلند بر کف دستانش تا آن جویبار همیشه بخواند و بماند» (روانی‌پور،۱۳۶۹ج:۴۶).
آن زمان که عشق فوران می‌کند «صدای تار در اتاق می‌پیچد و درخت نارنجی که یک روز خشکیده دوباره سبز می‌شود و پوسته سخت زمین را می‌شکافد» (روانی‌پور،۱۱۳:۱۳۸۳) «در شهر تمام شمشیرها ذوب می‌شد، گلهای حسن یوسف از زمین می‌رویید و صدای تار همه جا می پیچید و همه به رقص در می‌آمدند و همه تار می‌زدند، گونه‌های دختر کاتب گل انداخته بود، در کوچه‌ها و خیابانها می‌دوید و می‌دوید، باور نمی‌کرد، اسبها به رقص درآمده بودند و بر لبان سوارکار غریب لبخند شیرینی خانه کرده بود» (همان،۲۱۸:۱۳۸۳).
در عشق صبوری و رنج کشیدن وجود دارد. آنکه عاشق می‌شود باید خود را آماده هرگونه حسرت و حرمان بکند. عشق می‌تواند انسان را به سوی مرگ ببرد. ریشه عشق چند هزار ساله است. «آن که بر می‌گشت در واقع شیوا نبود، زنی بود ایرانی به طول عمر چندین و چندهزارساله این دیار، با صبوری بی پایان برای دلدادگی و رنج کشیدن» (روانی‌پور،۵۷:۱۳۸۱)
روانی‌پور معتقد است حقیقت عشق در رسیدن است و آن زمان که عاشق و معشوق به هم نمی‌رسند، در حقیقت نیمه گمشدۀ خود را گم می‌کنند. در عشق انسان نیمه دیگرش را پیدا می‌کند و با آن یکی می‌شود و شکست عشقی یعنی گم شدن یک نیمه، گم شدن همه آن چیزهایی که دوست دارد. «آن زمان که آدمیزادگان دلتنگ می‌شوند، سر به دیوارۀ جهان می‌کوبند و راه به جایی نمی‌برند. آن زمان که در اسارت زمین و آسمان به گریه می‌افتند، آن دیگری را می بینند، با او یکی می‌شوند» (روانی‌پور،۱۳۶۹ب:۱۴۷)
در داستان «زن فرودگاه فرانکفورت» با عشق‌های شکست خورده و فراموش شده مواجه می‌شویم. عشق‌هایی که مسائل سیاسی و اجتماعی باعث فراموشی آنها شده است«مرد نگاه می‌کند و زن حالا بعد از ده روز می‌تواند در چشمانش درخشش آفتاب شرق را ببیند با همان اندوهی که همراهست همیشه و با همان حرف‌ها که ناگهان ناگفته می‌فهمی. «ماریا، همه چی از ماریا شروع شد، شرط می‌بندم اول از همه اسم اونو عوض کردی؟ «آره» «از همانجا تمام نمی‌کنی، گم می‌کنی» (روانی‌پور،۳۰:۱۳۸۰)
روانی‌پور در این مجموعه با حسرتی خاص از فراموشی که مرد گرفتار آن شده است صحبت می‌کند. زنی که سال‌ها با عشق مرد زندگی می‌کند و برای یافتن او راهی کشوری دیگر می‌شود تا او را بیابد و حرف دلش را بگویید «هیچ وقت نخواستی اونو کامل ببینی، افسانه یه زن بود، نه پازل.اگر تمام زن‌ها پازل نباشند، پازلی که یک تکه‌اش گم شده و هیچ وقت کامل نمی‌شه» (همان،۶۹:۱۳۸۰).
روانی‌پور معتقد است که آنچه که بعد از طلاق نصیب انسان می‌شود نه عشق بلکه ملال است. مزاحم‌هایی که به جز هوسی شهوت‌آلود، به چیز دیگری فکر نمی‌کنند. «بعد مگر روی یک مرده حتی اگر مرغ آبی رنگی باشد چه چیز می‌نشیند؟ ملال …. ملال. دیدن مگس‌ها، شنیدن وزوز بالهای سیاهرنگشان و نه عشق، باور می‌کنی که عشق نبود، فقط این را اگر باور کنی راحت می‌شوم. آری ملال بود که مرا به آنجا کشاند، مگر چقدر یک مرغ سبز تنها می‌تواند در قفسی بخوابد؟» (روانی‌پور،۱۳۶۹ج:۲۱).
۳-۲-۱۰-۲-عشق آسمانی:
عشق از نظر روانیپور خاطره جمعی است که در زمان‌های خیلی دور اتفاق افتاده و باید پیدا شود. معشوق همان نیمه گمشدۀ هر انسانی است که در زمان‌های دور پیش از جسم خاکی با هم پیوند خورده‌اند. ابتدا روح‌ها با هم پیوند یافته‌اند و در زمین جسم خاکی، باید دنبال این خاطره ازلی باشد.
«این را همه می‌دانند و من هم می‌دانم که گاهی باید خاطره‌ای را پیدا کرد، خاطره‌ای که بخشی از زندگی تو بوده، در زمان های دور، خیلی دور، پیش از آنکه جسم خاکی تو بتواند روی زمین شکل بگیرد و جابجا شود. این خاطره را آدم یکروز پیدا می‌کند، روی همین زمین خاکی با پوسته‌ای مجازی که اگر هوشیار باشی و بشناسی با نگاهی می توانی بفهمی و آن پوسته را بشکافی.» (روانیپور،۱۳۶۹الف:۱۰۱)
روانیپور در «قصه غم انگیز عشق» از بین رفتن عشقهای پاک و ماورائی را بیان میکند و از دست رفتن این عشقها را با لحن غمانگیز بیان میکند. در این داستان قهرمان داستان او به دنبال نشانه های عشق،زمان را نادیده میگیرد. او معتقد است در عشق زمان مفهومی ندارد و عشق قصهایست که بارها تکرار میشود.
«این قصه غم انگیز عشق است. قصه‌ای که تکرار می‌شود تا گوی بلورین زمان هست، تا وقتی این گوی بلورین به سیاره‌ای، ستاره‌ای از زمان های دیگر نخورده و نشکسته و «زمان» شاید سرانجام از درون منفجر شود، با همین قصه غم انگیز که تکرار می‌شود و حجم زمان را پر می‌کند! و زمان چون از عاطفه لبریز شود، پرشور از بغض‌های فروخفته و تنهایی فریاد شده، دیوارۀ بلورینش می‌شکند. ولی هر قصه عاشقانه به یقین در ذرات پخش شدۀ این گوی بلورین خانه می‌کند و خود زمانی تازه می سازد و شاید روزی برسد که ابدیت و آنچه آفریده شده و نشده چیزی نباشد جز ذرات بلورین زمان که در دل خود دانه ای از عشق دارند، از قصه غم انگیز عشق. آنوقت زمان زن و مردی خفته در حبابی از زمان، یا قصه‌هایی با پایان‌بندی نه چندان یکسان… » (همان،،۱۳۶۹ج:۲۹).
پایه و ابتدا و انتهای هستی براساس عشق است. عشقی که در دل، زمان آغاز و پایان جهان را به وجود می‌آورد. او قصه ناشناختگی عشق را در بین انسانها بیان می‌کند. عشق آن قدر با ارزش است که زمان در آن معنا ندارد «زمان در زندگی زن هرگز مهم نبود، دانه‌ای اگر کاشته می‌شد، دانه‌ای از عشق، چیزی نمی‌توانست بر آن خط و خراشی بگذارد.» (همان،۱۳۶۹ج:۳۳). برای انسانی که به دنبال کسی است که دوستش بدارد فرقی بین یک لحظه و یک ثانیه نیست. او در هر کجا که باشد برای رسیدن به لحظه دوست داشتن تمام ساعت‌ها را متوقف می‌کند «در کار عشق چندان معتقد به زمان نبود. در مقام عشق بود همیشه و نه از آن دسته آدمیزادگان که لحظه‌ای در حال عشق‌اند و بعد فراموش می‌کنند…» (همان،۱۳۶۹ج:۳۰) .
عشق حقیقی در نگاه روانی‌پور، عشقی است که آثار و نشانه‌های آن را در چهرۀ عشاق ببینی. روانی‌پور عشق را دارای خاصیتی ماورایی می‌داند به اعتقاد او در عشق حقیقی آرامشی واقعی و حقیقی وجود دارد. روانی‌پور در داستان رعنا با وارد کردن پهلوان همه دوران به دنبال عشق گمشده ماورایی می‌گردد. عشقی که از آلودگیهای جنسی دور باشد. «گفتی من به راحتی می‌توانم بگویم چه وقت دوستت را دیده‌ای و کی ندیده‌ای؟ گفتم چطور؟ گفتی هر وقت که او را دیده باشی پوستت می‌درخشد، گونه‌هایت گلگون می‌شود و در صدایت شور عاشقانه‌ای موج می‌زند و از تمام حرکاتت زندگی می‌زند بیرون، عشق سحرت می‌کند، کم تر حرف می‌زنی و بیشتر فکر می‌کنی» (روانی‌پور،۲۳:۱۳۸۱).
روانی‌پور به ویژگی‌های انسان عاشق اشاره می‌کند او به خوبی حالت یک عاشق را توصیف می‌کند، یک عاشق معمولاً ساکت است. دوست دارد در خیالات عاشقانه خود غرق باشد و از تنهایی لذت می‌برد. روانی‌پور نه تنها به این ویژگی‌های درونی اشاره می‌کند بلکه بسیاری از رنگها را نیز خاص عاشق می‌داند. رنگ صورتی رنگی است که می‌تواند نشانه‌های عشق باشد روانی‌پور بارها از این رنگ در لحظه‌های عاشقانه استفاده کرده است، رنگ لحاف صورتی، گل صورتی، دوست صورتی، و رنگ سبز، خواب از جنس حریر سبز، مرغ آبی و سبز، اینها نشانه‌هایی هستند که نویسنده هر وقت عشق را تعریف می‌کند از نمادها برای آن استفاده می‌کند «و او توانست آرام در خواب زنی فرو رود که خوابش از حریر سبز بود و او می‌توانست با چشمان خودش پس از سالیان سال جهان را ببیند» (روانی‌پور،۱۰۹:۱۳۸۰). روانی پور در این قسمت به نکته عرفانی ظریفی نیز اشاره می‌کند. از نگاه معشوق جهان را دیدن. روانی پور بیان می‌کند که در حقیقت تقدیر مقدر را تنها دل عاشق می‌تواند بر هم بزند «اما هیچ تقدیر مقدری نیست که دل عاشقی شوریده نتواند آن را بر هم بزند»(همان،۱۰۹:۱۳۸۰). از نظر وی عشق خاطره ازلی است عشق چیزی است که حسرتی باستانی در آن نهفته است. حسی غریب که انسان را به سوی معشوق می‌کشد.
«به تهران می‌رود… به تهران می‌رود… در طنین این کلام که از دهان زنان و دخترکان باغ به گوش می‌رسید، حسرتی باستانی نهفته بود. که انگار با تار و پود آنها یکی شده بود و با جان و دل آینه یگانه… این بود که دل داد به کار تا دوباره در دام آن حسرت و شوریدگی نیفتد و چیزی را به یاد نیاورد که همچون باغ گیلاس می‌توانست جوانی‌اش را بگیرد و جان و دلش را فرسوده کند…» (همان،۱۲۲:۱۳۸۸)
روانیپور در سیریاسیریا یکبار دیگر به عشق‌های آسمانی می‌پردازد و به شکلی نمادین از بین رفتن این عشق‌ها را بیان می‌کند.«اولین نشانه این عشق‌ها در این داستان تل عاشقون است «تل عاشقون» در گذشته محل قرار عشاق بوده و متعلق به زمانی است که عشق‌های آسمانی رونقی داشته است. اما اکنون با عوض شدن کارکرد عملی آن، گویی مردمان این زمانه، عشق را به فراموشی سپرده‌اند» (اصلانی،۱:۱۳۷۸). این مشخصه، زمانی بارز می‌شود که مرد تبعیدی در روی «تل عاشقون» آن زمان که در حال ماهیگیری است تکه‌ای پارچه سبز رنگ را از دریا صید می‌کند و مردان بندر از نشانه عشق می‌گریزند. «اما فقط یک تکه پارچه بود، پارچه‌ای از حریر سبز… و نگاه مردان بندری، شوریده، وحشت‌زده و افسرده …» (روانی‌پور،۵۲:۱۳۷۲). مردان بندری حتی نمی‌دانند چرا نام آنجا تل عاشقون است و یا انکار می‌کنند. «چرا به اینجا تل عاشقون می‌گوئید؟ نامی است که پدرانِ پدرانمان به آن داده‌اند» (همان،۵۲:۱۳۷۲). نه تنها پیران از نشانه‌های عشق فرار می‌کنند که حتی جوانان نیز از آن سر در نمی‌آورند و با تعجب به مرد تبعیدی و سوالی که پرسیده نگاه می‌کنند. «خیلی طول کشید تا از زبان مردان بندری حرفی بشنوم. ده روز بعد، وقتی آمدند و در فاصله‌ای دور از من، روی تل عاشقون نشستند، از آنها پرسیدم، یعنی دهکده را نشانشان دادم، و آنها بخصوص جوانانشان، انگار هیچ چیزی نمی‌دیدند، با تعجب سرتکان می‌دادند و نگاهم می‌کردند» (همان،۵۳:۱۳۷۲).
قربانی کردن عشق و بی‌اعتنایی به آنچه روی داده است، جلوه دیگری از فراموشی این عشق‌هاست. «آنچه مرا وا می‌داشت که زودتر بروم، نه بی‌اعتنایی خیال انگیز مردم بندر به آن دهکده بود که انگار بخشی از خاطرات خود را انکار می‌کردند، بلکه حرکت کُند آدمهای آبادی بود و طبل‌هایی که می‌زدند» (همان،۵۴:۱۳۷۲) در این داستان جلوه‌هایی از عشق که قربانی خشم طبیعت و مردمان صیادی که نجات جان خود را بالاتر از عشق می‌دانستند بیان می‌شود. به همین دلیل همیشه بوی شرمساری همراه آنان است.
«این بوی چیست؟ زن، زنی که دایم می‌گریخت و همیشه می‌توانستی او را ببینی که خیس آب رو به دریا می‌گریزد یا از دریا بر می‌آید. دلتنگ نگاهم کرد و من کلماتی را شنیدم و توی هوا دیدم که شاید هزار سال پیش از این از دهان زنی بیرون آمده بود و یا شاید قرار بود که هزار سال دیگر زنی آن را واگویه کند. «بوی شرمساری» گفتم اگر بیشتر بگویی؟ گفت: ماهی فقط وقتی دهانش را باز می‌کند گیر می‌افتد» (همان،۶۷:۱۳۷۲).
آنچه راوی را به اینجا می‌کشاند، ترانه غم انگیز است. این ترانه، نوای غمگین انسانی است برای آنچه که از دست داده است. در حقیقت داستان به هبوط آدم و از دست دادن تمام زیبایی‌های قدسی وجود او اشاره دارد. عشق هم یکی از این زیبایی‌هاست، مردی که عشقش را در میان امواج دریا به نابودی می‌سپارد و اکنون تنها و پشیمان در ساحل ضجّه می‌کشد (ر.ک.اصلانی،۱:۱۳۷۸).
«گریه کرد، طوری که دلت می‌خواست بگریزی، از خودت و از صدای او … اگر آن ضجه به گوشم نمی‌رسید، آن جور دردناک و گزنده و همه چیز را نمی‌برید و گرد و غباری را از سر و روی آبادی نمی‌تکاند شاید هرگز نمی‌دیدم که بچه‌ها در کودکی خود مانده‌اند و جوانان در جوانی خود و پیرها در پیری… درختها همان طور مانده بودند و مرغان دریایی که در مرگ خود زنده بودند» (روانی‌پور،۶۷:۱۳۷۲)
این عشق، عشقی است که همه مردم بندر درصدد انکار آن هستند و زنان دهکدۀ خیالی مرد تبعیدی، راه این عشق را برای کسی باز نمی‌گذارند. زنان از شنیدن نام تل عاشقون فرار می‌کنند و آنچه از این عشق در ذهن همه وجود دارد، جز تکه حریر سبز نیست «تل عاشقون! با همین کلمه بود که زنها گریختند و دیگر هرگز به من نزدیک نشدند و من صدای ذهنشان را می شنیدم که مثل آسمان غُرنبه می‌ترکید و پیرمرد با اشارۀ دستی تل عاشقون را نشانم داد که در همان آبادی بود و در کنار دریا و دیدم مردی قلابش را از توی دریا کشیده است و با وسواس تکه حریر سبزی را از آن جدا می‌کند» (همان،۶۶:۱۳۷۲)
۳-۲-۱۰-۳-عشق به وطن(نوستالژی وطن)
وطن در آثار روانیپور سه گونه است. وطن مادری (بوشهر) وطن سرزمینی (ایران)، وطن مألوف. آن چه که روانی‌پور از وطن بیان می‌کند، عشق نوشتالژیک راوی است از دوری هر سه وطن. روانی‌پور آن زمان که از جفره و بوشهر قدم به شهر می‌گذارد با حسی بومی از آبی‌ها، دریا، جاده‌هایی که بین درخت‌های کنار رد می‌شوند و دریای آبی و آرام سخن می‌گوید. یادآوری دوران کودکی و بازگشت به روزهای خردسالی از موضوع داستانهای بومی اوست که نشان از عشق عمیق او به زادگاهش است. روانیپور در سالهایی که از بوشهر دور میشود با حسی غمگین از آن یاد میکند. وی همچنین آن زمان که وطنش را ترک می‌کند و در کشورهایی اروپایی به سر می‌برد این عشق او نیز به چشم می‌خورد. وطن دیگری که روانی‌پور از آن سخن می‌گوید، وطن مألوف است. وطنی که انسان در این دنیای سرگردان در جستجوی آن، به تلاش می‌پردازد. «آدمی اگر مرغی باشد بر فراز دریای آبی، زمان مرگ به خاک سرزمین خود وا می‌گردد تا دلش با خاک‌های داغ یکی شود و گل‌های کوچک صحرایی بر مزارش تجّه کنند.» (روانی‌پور،۱۳۶۹ب:۲۶۹).
روانی‌پور آن زمان که یاد جنوب می‌کند، آن چنان جاده‌ها و دشت‌ها و کوره راه ها، نخل‌ها و طبیعت جنوب را توصیف می‌کند که در ذهن خواننده تجسم می‌یابد. در داستان‌هایی که در مورد فضای جنوب بیان می‌شود، حس وطن دوستی روانی‌پور به بهترین وجهی بیان می‌گردد؛ حسی آغشته به عشقی پایان ناپذیر. داستان دریا در تاکستان و مانا مانای مهربان از دست رفتن جنوب آیینی روانیپور را به ذهن می‌آورد. هر چقدر که از جنوب دورتر می‌شود عشق نویسنده و غم دوری از وطن بیشتر به چشم می‌آید. «نسرین کتابی را برداشته بود و نگاه می‌کرد. گردن می‌کشید، کتاب آواز خاک، بلند شد، اینو بگذار تو قفسه شعرها. کتاب را گرفت، لحظه‌ای مردد ایستاد، بازش کرد. هنوز آنجا خبرهایی است پسین خستگی وقتی که می آیند… » (روانی‌پور،۷۷:۱۳۸۳). روانی‌پور در این قسمت با تضمین تکه‌ای از شعر «آواز خاک» شاعر هم ولایتی‌اش «آتشی» این غم دوری را تسکین می‌دهد. در واقع روانیپور با این شعر از روزها و لحظه‌های خوب خود در جنوب یاد می‌کند این شعر در حقیقت همه آن چیزهایی است که هر شاعر جنوبی با خواندن آن جنوب برایش زنده می شود «پسین خستگی وقتی که میآیند پیاده با قطار قاطران از آسباد درّه نزدیک» (آتشی،۲۳۴:۱۳۸۳)
دوری از دریا و ندیدن مرغان دریایی، طبیعت جنوب همه آن چیزی است که در هنر روانیپور به بهترین وجه خود را نشان داده است «ایستاد کنار در هال. چشمش به تصویر روی دیوار. پرنده‌های سفید با بال‌های گشوده رو به افق پرواز می‌کردند، توده‌های ابر راه پروازشان را بسته بود. پرنده‌ها انگار دلگیر می‌خواندند شاید باد و باران را بو کشیده بودند. در جستجوی آشیانه خود بودند» (روانی‌پور،۱۱۳:۱۳۸۸)
این عشق به وطن در روانی‌پور آنقدر قوی است که در «زن فرودگاه فرانکفورت» یک بار دیگر به جنوب گریز می‌زند و از پریان دریایی صحبت به میان می‌آورد.
روانیپور نه تنها دوری از سرزمین مادری برایش سخت است بلکه وطن ملّی‌اش را نیز دوست دارد و دوری از آن برایش عذاب‌آور است. در زن فرودگاه فرانکفورت به تمام ایرانیانی که در آن سوی مرزها زندگی می‌کنند بازگشت به وطن را توصیه می‌کند. در حقیقت در آنجا نصحیت‌گری است که وظیفه خود را در این می‌بیند که هموطنانش را به وطن بازگرداند «به خانوادۀ مردی که با اولین فریادها رفتند و پایبندی منصور را به این دیار از چشم زنی دیدند که زادگاهش را دوست می‌داشت و نمی‌توانست از شکوفه‌های شیراز دل بکند؟» (روانی‌پور،۸۲:۱۳۸۱)
عشق به ایران و فرهنگ ایرانی در رگ هر ایرانی نهفته است و روانی‌پور نیز از این قاعده مستثنی نیست. در سال‌هایی که به خارج از کشور سفر می‌کند، در هر سفر به گونه‌ای دلتنگی‌اش را بیان می‌کند «نگاه می‌کند آسمان پشت پنجره ابری است… اگر روزی مهاجران و تبعیدی‌ها به کشورشان واگردند آسمان اروپا آبی می‌شود. تا آهش قاطی آه کسانی نشود که سالیان سال اینجا مانده‌اند، پرده را می‌کشد، … چقدر دلش می‌خواهد ام‌کلثوم بخواند … انا بلد المحبوب …» (روانی‌پور،۵۳:۱۳۸۰). روانی‌پور نه تنها برای وطنش دلتنگی میکند بلکه در آن سوی دنیا به دنبال نشانه‌هایی است که رنگ و بوی وطنش را برایش تداعی کند. «باران، اول ریز و موذی و بد تند می‌شود، آسمان یکدست تیره است. رستوران افغانی گل و گشاد و با همان ادا و اطوار شرقی‌ها که هر کجا باشند به جز کشور خودشان در و دیوار را به یاد وطن درست می‌کنند. روی نیمکت‌های رستوران می‌نشیند» (همان،۸۵:۱۳۸۰). به اعتقاد روانی‌پور آن جا در مقابل ایران آخر دنیاست و ترس از گم شدن همه ذهن نویسنده را پر می‌کند. البته گم شدن، نه گم شدن جسمی است بلکه روح، هویت، فرهنگ و آن چه که اصالت یک انسان را می‌سازد. « نه خواهش می‌کنم بنشینید. چیزی نمی‌خورم با من حرف بزنید. راستش این جور تمرین زبان می‌کنم. هر چند که فردا می‌روم. به همین خاطر دیر آمدم. رفتم بلیطم را عوض کردم، سخت است، این جا آخر دنیاست، آدم در آن گم می‌شود.» (همان،۶۳:۱۳۸۰). روانی‌پور حتی تصاویر چمنزارها و دشت‌های سر‌سبز اروپا را چون کارت پستال می‌بیند. برای او زود گذر و فانی هستند. او در داستان رعنا معشوق ذهنی‌اش را (پهلوان همه دوران) در کودکی به انگلیس می‌فرستد و در جوانی او را به سرزمینی که دوست دارد می‌آورد. «و من قصه تازه‌ای ساز می‌کنم. او را در نوجوانی به انگلیس می‌فرستم تا در مردی به ایران بیاید، به سرزمینی که آن را عاشقانه دوست می‌دارد» (روانی‌پور،۲۵:۱۳۸۱).
در اهل‌غرق از بین رفتن جنوب آیینی را با غم و حسرت بیان می‌کند. اگر چه دنیای مدرنیته بالاخره پا به وطن او گذاشت و آن چه که هویت اصیل و بومی آن سرزمین بود از دست رفت. روانی‌پور بارها از زبان مه‌جمال از دست رفتن این هویت را یادآور می‌شود.
«دیگر صدای بال مرغان دریایی به گوش کسی نمی‌رسید. جهان پر از صدا می‌شد، پر از صدای غریبه و ناآشنا. زنی می‌خواند: «انا بلد المحبوب…» و مه‌جمال می‌دید که زنان آبادی دیگر نمی‌خوانند، حتی صدای خلخال پایشان شنیده نمی‌شد و حسرتی غریب در دل مه‌جمال قد می‌کشید چیزی از دست می‌رفت، چیزی که مه‌جمال نمی‌دانست چیست و مردمان آبادی هم انگار دربند از دست دادنش نبودند» (روانی‌پور،۱۳۶۹ب:۱۹۵).
روانیپور آرزومند بازگشت به وطن بومی و جفره پر از پریان و باورهای خرافی است. «زایر با حسرتی غریب یاد روزهایی پر از پری دریایی و خشم بوسلمه را گرامی می‌داشت و در آرزوی بازگشت جهان به آن روزهای دور، آه می‌کشید» (همان،۱۳۶۹ب:۳۷۴).
روانی‌پور جدای از این وطن زمینی، اشاراتی به وطن مألوف نیز دارد، بازگشت به وطن اصلی، همان وطنی که عرفا از آن سخن می‌گویند. در اهل‌غرق مه‌جمال برای پیدا کردن حقیقت و هویت خود روانه آب‌های سبز می‌شود تا در عروسی بوسلمه به نی‌زنی بپردازد. صدای نی و توصیفی که روانی‌پور از آن می‌آورد یادآور نی مولاناست که به خاطر دور افتادن از اصل خویش ناله می‌کند. در حقیقت صدای نی مولانا، صدای انسانی است که از وطن اصلی و مألوف خود دور افتاده که اصل خود را فراموش کرده است و آرزومند بازگشت به آن است. مه‌جمال در اهل غرق نیز به اصل خویش باز می‌گردد. حقیقت و واقعیتی که مه‌جمال دنبال آن است همان حقیقت و اصلی است که عرفا به آن اشاره می‌کنند. این اصل حتی می‌تواند زادگاه باشد «مه‌جمال نی را گرفت و زد. صدا آرام آرام اوج می‌گرفت. ناله‌ای بود برخاسته از دل مردمانی که سال های سال، دور از زمین و عادت‌های آن، در ته دریا، در میان مرجان‌ها و ستاره‌های دریایی زندگی می‌کردند. صدا، صدای کسانی بود که هنوز به زندگی دریایی خو نکرده بودند.» (همان،۱۳۶۹ب:۳۲).
روانی‌پور این وطن اصلی را بخشی از خاطرات انسان می‌داند که آن را انکار می‌کند «آن چه مرا واداشت که زودتر بروم نه بی‌اعتنایی خیال انگیز مردم بندر به آن دهکده بود که بخشی از خاطرات خود را انکار می‌کردند، بلکه حرکت کُند آدم‌های آبادی بود و طبل‌هایی که می‌زدند» (روانی‌پور،۵۴:۱۳۷۲).
«ترانه سیریاسیریا همراه با صدای گریه‌ای که راوی مدام می‌شنود، دلالت بر سوگواری بشریت دارد که تمام زیبایی‌های قدسی خود را از کف نهاده و اکنون سراسیمه این سو و آن سو می‌رود و آهنگ بی‌کسی می‌سراید. و صدای زنگ‌های قافله‌ای هم که راوی مدام می‌شنود و گویی از کنار او می‌گذرد به سفر راوی به گذشته دور دلالت دارد» (اصلانی،۳:۱۳۷۸).

• هماهنگی با وزارت های فرهنگ و آموزش عالی و بهداشت و درمان و آموزش پزشکی و سایر دستگاه‌هایی که به نحوی در امر آموزش دخالت دارند در جهت هماهنگ ساختن آموزش‌ها در چهار چوب نظام آموزش کشور

• زیر پوشش قرار دادن کلیه کودکان لازم‌التعلیم و تقویت نهضت سواد آموزی

• آموزش مستمر معلمان و کارکنان وزارت آموزش و پرورش به منظور ارتقاء سطح توانایی شغلی آنها

• تأمین نیروی انسانی آموزش و پرورش از طریق ایجاد دانش سراها و مراکز تربیت معلم

• • تأمین آموزش و پرورش رایگان برای همه مردم تا پایان دوره متوسطه

• تألیف و چاپ و توزیع کتاب‌های درسی و نشریات کمک آموزشی

• ارتباط مستمر با اولیاء دانش آموزان و استمداد از آنها در تعلیم و تربیت

• نظارت براجرای صحیح و دقیق کلیه آیین‌نامه‌ها و سنجش و ارزیابی نتایج حاصله از برنامه‌ها

۲-۳-۸ سیاست های کلی ایجاد تحول در نظام آموزش و پرورش کشور:
حضرت آیت اللّه خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در اجرای بند یک اصل ۱۱۰ قانون اساسی سیاستهای کلی ” ایجاد تحول در نظام آموزش و پرورش کشور ” را که پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام تعیین شده است ، ابلاغ کردند.
متن سیاست های کلی “ایجاد تحول در نظام آموزش و پرورش کشور ” که به رؤسای قوای سه گانه و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام ابلاغ شده، به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
سیاست های کلی ایجاد تحول در نظام آموزش و پرورش کشور
۱- تحول در نظام آموزش و پرورش مبتنی بر فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی در جهت رسیدن به حیات طیبه ( زندگی فردی و اجتماعی مطلوب اسلامی) و رشد و شکوفایی استعدادهای فطری و ارتقاء کیفی در حوزه های بینش، دانش، مهارت، تربیت و سلامت روحی و جسمی دانش آموزان با تأکید بر ریشه کن کردن بی سوادی و تربیت انسان های مؤمن، پرهیزکار، متخلق به اخلاق اسلامی، بلند همت، امیدوار، خیرخواه، بانشاط، حقیقت جو، آزادمنش، مسؤولیت پذیر، قانونگرا، عدالت خواه، خردورز، خلاق، وطن دوست، ظلم ستیز، جمع گرا، خودباور و ایثارگر.
۲- ارتقاء جایگاه آموزش و پرورش به مثابه مهمترین نهاد تربیت نیروی انسانی و مولد سرمایه اجتماعی  و عهده دار اجرای سیاست های مصوب و هدایت و نظارت بر آن (از مهد کودک و پیش دبستانی تا دانشگاه) به عنوان امر حاکمیتی با توسعه همکاری دستگاه ها.
۳- بهسازی و اِعلای منابع آموزش و پرورش به عنوان محور تحول در نظام تعلیم و تربیت کشور و بهبود مدیریت منابع انسانی با تأکید بر:
۳-۱ ارتقاء کیفیت نظام تربیت معلم و افزایش مستمر شایستگی ها و توانمندی های علمی، حرفه ای و تربیتی فرهنگیان و روزآمد ساختن برنامه های درسی مراکز و دانشگاه های تربیت معلم و شیوه های یاددهی و یادگیری برای پرورش معلمان با انگیزه، کارآمد، متدین، خلاق و اثربخش.
۳-۲  باز نگری در شیوه های جذب، تربیت، نگه داشت و بکارگیری بهینه نیروی انسانی مورد نیاز آموزش و پرورش و بسترسازی برای جذب معلمان کارآمد و دارای شایستگی های لازم آموزشی، تربیتی و اخلاقی بعد از گذراندن دوره  مهارتی.
۳-۳ اعتلای منزلت اجتماعی معلمان و افزایش انگیزه آنان برای خدمت مطلوب با اقدامات فرهنگی و تبلیغی و خدمات و امکانات رفاهی و رفع مشکلات مادی و معیشتی فرهنگیان.
۳-۴ توسعه مهارت حرفه ای و توانمندی های علمی و تربیتی معلمان با ارتقاء کیفی آموزش های ضمن خدمت و برنامه ریزی برای روزآمد کردن اطلاعات تخصصی و تحصیلات تکمیلی معلمان متناسب با نیاز آموزش و پرورش.
۳-۵ استقرار نظام ارزیابی و سنجش صلاحیت های عمومی، تخصصی و حرفه ای معلمان مبتنی بر شاخص های آموزشی، پژوهشی، فرهنگی و تربیتی برای ارتقاء.
۳-۶ توسعه مشارکت معلمان در فرایند بهسازی برنامه های آموزشی، پژوهشی، تربیتی و فرهنگی.
۳-۷ استقرار نظام پرداخت ها بر اساس تخصص، شایستگی ها و عملکرد رقابتی مبتنی بر نظام رتبه بندی حرفه ای معلمان.
۴- ایجاد تحول در نظام برنامه ریزی آموزشی و درسی با توجه به:
۴-۱ روزآمد ساختن محتوای تعلیم و تربیت و تدوین برنامه درس ملی مبتنی بر فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی و متناسب با نیازهای کشور و انطباق محتوی با پیشرفت های علمی و فناوری و اهتمام به تقویت فرهنگ و هویت اسلامی- ایرانی.
۴-۲ توسعه فرهنگ تفکر، تحقیق، خلاقیت و نوآوری و بهره گیری از روش های یاددهی و یادگیری متنوع و مطلوب و ایجاد تفکر منطقی و منسجم برای تحلیل و بررسی موضوعی.
۴-۳ تبیین اندیشه دینی-سیاسی امام خمینی(ره)، مبانی جمهوری اسلامی و ولایت فقیه و اصول ثابت قانون اساسی در مقاطع مختلف تحصیلی.
۴-۴ توسعه فرهنگ و معارف اسلامی و یادگیری قرآن(روخوانی، روان خوانی و مفاهیم) و تقویت انس دانش آموزان با قرآن و سیره پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت(علیهم السلام) و گسترش فرهنگ اقامه نماز.
۴-۵ تحول بنیادین شیوه های ارزشیابی دانش آموزان برای شناسایی نقاط قوت و ضعف و پرورش استعدادها و خلاقیت دانش آموزان.
۴-۶ رعایت رویکرد فرهنگی و تربیتی در برنامه ریزی های آموزشی و درسی.
۴-۷ تقویت آداب و مهارت های زندگی و توانایی حل مسائل و عمل به آموخته ها برای بهبود زندگی فردی و اجتماعی دانش آموزان.
۴-۸ تقویت آموزش های فنی و حرفه ای.
۵- اهتمام به تربیت و پرورش مبتنی بر فلسفه تعلیم وتربیت اسلامی بویژه در:
۵-۱ ارتقاء معرفت و بصیرت دینی برای رشد و تعالی معنوی و اخلاقی معلمان و دانش آموزان و تلاش برای ارتقاء معنوی خانواده ها.
۵-۲ ارتقاء سلامت جسمی و روحی معلمان و دانش آموزان و پیشگیری از آسیب های اجتماعی.
۵-۳ ارتقاء تربیت عقلانی و رشد بینش دینی، سیاسی و اجتماعی دانش آموزان و اهتمام به جامعه پذیری برای تحکیم وحدت و همبستگی ملی، وطن دوستی و مقابله هوشمندانه با تهاجم فرهنگی و پاسداشت استقلال، آزادی، مردم سالاری دینی و منافع ملی.
۵-۴ رشد و شکوفایی ذوق و استعدادهای فرهنگی و هنری و تقویت روحیه نشاط و شادابی در دانش آموزان.
۵-۵ توسعه تربیت بدنی و ورزش در مدارس.
۵-۶ تربیت و تأمین نیروی انسانی توانمند و واجد شرایط برای تحقق اهداف و برنامه های تربیتی و پرورشی.
۶- تحول در ساختار مالی، اداری و نظام مدیریتی با تأکید بر:
۶-۱ بازمهندسی ساختار اداری در کلیه سطوح با رویکرد چابک سازی، پویاسازی همراه با ظرفیت سازی، فرهنگ سازی و بسترسازی برای تقویت مشارکت های مردمی و غیر دولتی، منطبق بر قانون اساسی و سیاست های کلی نظام اداری و آموزش و پرورش بویژه ایجاد زمینه مشارکت معلمان، خانواده ها، حوزه های علمیه، دانشگاه ها، مراکز علمی و پژوهشی و سایر نهادهای عمومی و دستگاه های اجرایی در فرایند تعلیم و تربیت.
۶-۲ رعایت اولویت در بودجه مورد نیاز آموزش و پرورش در لوایح بودجه سنواتی به منظور تحقق اهداف و مأموریت های مندرج در سیاست های کلی.
۶-۳ بهبود مدیریت منابع و مصارف با هدف ارتقاء کیفیت و بهره وری نظام آموزش و پرورش.
۷ - بهینه سازی فضا، زیر ساخت های کالبدی و تجهیزات مدارس در مسیر تحقق اهداف نظام تعلیم و تربیت اسلامی با تأکید بر:

شناسایی تاثیر گذار ترین عوامل برای پذیرش و استفاده از ICT توسط دهیاران.

آزمون مدل تحقیق.
اهداف فرعی :
- سنجش تاثیر اضطراب بر روی قصد استفاده از ICT .
- سنجش تاثیرنگرش به استفاده بر روی قصد استفاده از ICT.
- سنجش تاثیر خودکارآمدی بر روی قصد استفاده از ICT.
- سنجش تاثیر انتظار اجرا بر روی قصد استفاده از ICT.
- سنجش تاثیر انتظار تلاش بر روی قصد استفاده از ICT.
- سنجش تاثیر اثرات اجتماعی بر روی قصد استفاده از ICT .
- سنجش تاثیر شرایط تسهیل گر بر روی استفاده از ICT.
- سنجش تاثیر قصد استفاده از ICT بر روی استفاده از ICT .
۱-۶- فرضیه های تحقیق :
فرضیه ۱: اضطراب درخصوص استفاده از کامپیوتر بر روی قصد استفاده از ICT توسط دهیاران استان گیلان تاثیر دارد.
فرضیه ۲: نگرش به استفاده بر روی قصد استفاده از ICT توسط دهیاران استان گیلان تاثیر دارد .
فرضیه ۳ : خودکارآمدی بر روی قصد استفاده از ICT توسط دهیاران استان گیلان تاثیر دارد .
فرضیه ۴ : انتظار اجرا بر روی قصد استفاده از ICT توسط دهیاران استان گیلان تاثیر دارد .
فرضیه ۵ : انتظار تلاش بر روی قصد استفاده از ICT توسط دهیاران استان گیلان تاثیر دارد .
فرضیه ۶ : اثرات اجتماعی بر روی قصد استفاده از ICT توسط دهیاران استان گیلان تاثیر دارد .
فرضیه ۷ : شرایط تسهیل گر بر روی استفاده از ICT توسط دهیاران استان گیلان تاثیر دارد .
فرضیه ۸ : قصد استفاده از ICT بر روی استفاده از ICT توسط دهیاران استان گیلان تاثیر دارد .
۱-۷- تعریف عملیاتی و مفهومی متغیرهای تحقیق :
تعاریف نظری و عملیاتی متغیرهای تحقیق به شرح ذیل آمده است:
۱-۷-۱ - استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات :
تعریف نظری :
این متغیر به عنوان متغیر نهایی در اغلب مدل های توسعه ارائه شده قرار دارد. تصمیم به استفاده از فناوری را می توان پیش درآمد و عاملی موثر بر استفاده از فناوری تلقی کرد. تحقیقات نشان می دهد که متغیر قصد استفاده از فناوری بر استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات اثر معناداری دارد. (دیویس و همکاران ، ۱۹۸۹).
تعریف عملیاتی :
در این پژوهش نظر پاسخگویان در خصوص استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات با بهره گرفتن از ۵ سوال یعنی سوالات ۳۶ تا ۴۰ پرسشنامه، مبتنی بر طیف ۵ گزینه ای لیکرت (ازکاملا موافقم تا کاملا مخالفم) در مقیاس فاصله ای سنجیده شده است.
سوالات مربوط به استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات:
۱- در مدت یک ماه چند مرتبه از ICT استفاده می کنید؟
هرگز ۳- ۱ مرتبه ۶- ۴ مرتبه ۹- ۷ مرتبه بیش از ۹ مرتبه
۲- در مدت یک ماه چند ساعت از ICT استفاده می کنید؟
کمتر از ۱ ساعت ۳- ۱ ساعت ۵- ۳ ساعت ۷-۵ ساعت بیشتر از ۷ ساعت
۳- در مدت یک ماه چند روز از ICT استفاده می کنید؟
هرگز ۳- ۱ مرتبه ۶- ۴ مرتبه ۹- ۷ مرتبه بیش از ۹ مرتبه
۴-دفعات استفاده شما از چقدر است؟
هرگز به ندرت گاهگاهی اغلب همیشه
۱-۷-۲- قصد استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات :
تعریف نظری :
نیات رفتاری یا قصد استفاده کاربر از کامپیوتر میزان احتمال بکارگیری سیستم توسط فرد است درواقع بیانگر شدت نیت و اراده فردی برای انجام رفتار هدف است (موریس ودیلون، ۱۹۹۶). قصد استفاده میزان احتمال بکارگیری سیستم توسط فرد است. قصد استفاده احتمال به کارگیری فن آوری توسط کاربر گفته می شود. قصد استفاده از نگرش نسبت به کاربرد فناوری مشتق می شود و به رفتار واقعی منجر می گردد(لین^[۲۰] و همکاران،۲۰۰۱۱).
تعریف عملیاتی :
در این پژوهش نظر پاسخگویان در خصوص قصد استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات با بهره گرفتن از ۵ سوال یعنی سوالات ۳۶ تا ۴۰ پرسشنامه، مبتنی بر طیف ۵ گزینه ای لیکرت (ازکاملا موافقم تا کاملا مخالفم) در مقیاس فاصله ای سنجیده شده است.
سوالات مربوط به قصد استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات :
هر زمانی که مقدور باشد من تمایل دارم تا از ICT در کار خویش استفاده کنم.
من استفاده از ICT را الزامی می دانم.
من برای استفاده از ICT جهت سه ماه آینده برنامه ریزی کرده ام
من تا حد امکان از ICT برای انجام کارهای مختلف استفاده خواهم کرد.
من تا حد امکان از ICT به دفعات جهت انجام کار خویش استفاده می کنم.
۱-۷-۳- نگرش به استفاده :
تعریف نظری :

۵-۶-۱- پیشنهاد بر اساس فرضیه اصلی
فرضیه‏ اصلی تحقیق : عدالت سازمانی بر تعهد سازمانی کارکنان بانک رفاه استان خوزستان تأثیر دارد.
آزمون فرضیه اصلی نشان داد عدالت سازمانی بر تعهد سازمانی کارکنان بانک رفاه استان خوزستان تأثیرگذار است. یافته های تحقیق حاضر هم راستا با نتایج پژوهش عبدالخلیک علوی و عبدوس ستار عباسی (۲۰۱۲) است که این امر با انتظارات ما نیز هم خوانی دارد. جهت پایدار کردن این تأثیرگذاری در بانک های رفاه سطح استان به مسئولین مربوطه توصیه می گردد برای حفظ و افزایش تعهد سازمانی، مقدمات ایجاد عدالت در سطح بانک های استان را فراهم نمایند تا بدان وسیله کارکنان تعهد بیشتری نسبت به سازمان خود داشته باشند. بنابراین مدیران بایستی در مورد عدالت سازمانی اطلاعات کافی را اخذ نموده و نحوه اجرای آن را در سازمان مورد بررسی قرار دهند. لازمه این کار نهادینه کردن عدالت توزیعی، رویه ای و مراوده ای در سازمان می باشد. برای برقراری عدالت توزیعی، مدیران باید سعی نمایند از یک نظام ارزشیابی عملکرد مناسب که از شرح وظایف شغلی مناسبی برگرفته شده باشد، استفاده نمایند. برای این منظور، ابتدا باید تجزیه و تحلیل شغل به شیوه علمی صورت گیرد. ندیران می توانند با به کارگیری عدالت رویه ای و مراوده ای که هزینه اقتصادی اجرای آنها بسیار ناچیز است، در جهت افزایش تعهد سازمانی کارکنان گام بردارند، به منظور حفظ و ایجاد عدالت رویه ای بایستی وضوح و شفافیت در دستورالعمل ها و رویه های سازمانی وجود داشته باشد و از آنجایی که فرهنگ کشور ما جمع گرا می باشد، توجه به عدالت مراوده ای از اهمیت بالایی برخوردار است. برای برقراری عدالت تعاملی باید تصمیمات اتخاذ شده در سازمان با برخورد خوب و تعاملات مناسب در اختیار کارکنان قرار گیرد.

۵-۶-۲- پیشنهادات بر اساس فرضیه های فرعی
۱- عدالت توزیعی بر تعهد سازمانی کارکنان بانک رفاه استان خوزستان تأثیرگذار است.
آزمون فرعی اول نشان داد عدالت توزیعی بر تعهد سازمانی کارکنان بانک رفاه استان خوزستان تأثیر دارد. از طرفی پس از اندازه گیری شاخص عدالت توزیعی توسط آزمونCase Summary، مشخص گردید که میانگین نمرات پاسخ دهندگان به پرسش مناسب بودن میزان پرداختی در قبال کار انجام گرفته در سطح پایین تری نسبت به باقی پرسش های شاخص اندازه گیری عدالت توزیعی قرار دارد؛ بنابراین پیشنهاد می شود مدیران بانک های رفاه سطح استان تلاش کنند تا حقوق و مزایا را به نحوی عادلانه بین کارکنان توزیع شود تا عدالت توزیعی بین آنها توسعه یابد واز این طریق سطح اعتماد به سازمان را افزایش داده چرا که به دنبال آن تعهد سازمانی کارکنان به سازمان بیشتر می شود. با افزایش تعهد کارکنان سازمان در پیشبرد اهداف خود موفق تر عمل خواهد کرد. از طرفی در اندازه گیری شاخص عدالت توزیعی در این آزمون مشخص شد میانگین نمرات پاسخ دهندگان به پرسش مناسب بودن زمان بندی کارها در سطح بالاتری نسبت به باقی پرسش ها قرار دارد؛ بنابراین پیشنهاد می شود مدیران همواره درک درستی از زمان بندی کارها داشته باشند تا این ارزش در سطح کارکنان نیز تقویت شود.
۲- عدالت رویه ای بر تعهد سازمانی کارکنان بانک رفاه استان خوزستان تأثیرگذار است.
آزمون فرعی دوم نشان داد عدالت رویه ای بر تعهد سازمانی کارکنان بانک رفاه استان خوزستان تأثیر دارد. از طرفی پس از اندازه گیری شاخص عدالت رویه ای توسط آزمونCase Summary، مشخص گردید که میانگین نمرات پاسخ دهندگان به پرسش انجام گرفتن تصمیم گیری ها توسط مدیر کل بدون غرض ورزی در سطح پایین تری نسبت به باقی پرسش های شاخص اندازه گیری عدالت رویه ای قرار دارد؛ بنابراین پیشنهاد می شود مدیران بانک های رفاه سطح استان تلاش کنند با توضیح چگونگی اجرای رویه ها و تصمیم گیری ها و افزایش ارتباطات چهره به چهره و ایجاد جلساتی چگونگی اجرای تصمیمات را برای کارکنان توضیح دهند تا از بوجود آمدن جوی نامناسب و غرض ورز بودن تصمیمات از سوی مدیران رده های بالا خودداری شود. هنگامی که کارکنان ادراک عادلانه ای از اجرای رویه ها و تصمیم گیری ها از سوی مدیران داشته باشند و اجرای تصمیمات را به گونه منصفانه ادراک می کنند، واضح است که مجری این رویه ها و تصمیمات را فردی عادل و دارای خودکارآمدی نقش بالا و میزان توانمندی مدیر را برای انجام یک نقش پیش گستر وسیع و فراتر از حد معمول ارزیابی می نمایند. از طرفی در اندازه گیری شاخص عدالت توزیعی در این آزمون مشخص شد میانگین نمرات پاسخ دهندگان به پرسش جمع آوری اطلاعات کامل و صحیح از سوی مدیران جهت تصمیمات رسمی در سطح بالاتری نسبت به باقی پرسش ها قرار دارد؛ بنابراین پیشنهاد می شود مدیران همواره این ارزش را حفظ و ارتقاء دهند.
۳- عدالت مراوده ای بر تعهد سازمانی کارکنان بانک رفاه استان خوزستان تأثیرگذار است.
آزمون فرعی سوم نشان داد عدالت مراوده ای بر تعهد سازمانی کارکنان بانک رفاه استان خوزستان تأثیر دارد. از طرفی پس از اندازه گیری شاخص عدالت مراوده ای توسط آزمونCase Summary،مشخص گردید که میانگین نمرات پاسخ دهندگان به پرسش بحث و مشورت کردن مدیران رده های بالا در مورد مفاهیم تصمیم در تصمیمات مرتبط با شغل در سطح پایین تری نسبت به باقی پرسش های شاخص اندازه گیری عدالت مراوده ای قرار دارد؛ بنابراین پیشنهاد می شود مدیران بانک های رفاه سطح استان تلاش کنند تا با کارکنان ارتباط و تعامل بیشتری برقرار کنند و از نظرات آنها در جهت ارتقای کیفیت بانک ها استفاده کنند تا عدالت مراوده ای بین کارکنان افزایش یابد. اگر کارکنان احساس کنند که سازمان به آنها توجه دارد، برای خواسته های آنها اولویت قائل است، به کار آنها ارزش و اهمیت می دهد،خلاصه آنکه مورد حمایت سازمان هستند احساس تعلق و دلبستگی به سازمان پیدا کرده، به اهداف سازمان وفادار می مانند و انگیزه درونی آنها برای کار بیشتر،افزایش می یابد.این امر موجب افزایش تعهد سازمانی کارکنان می شود. از طرفی در اندازه گیری شاخص عدالت مراوده ای در این آزمون مشخص شد میانگین نمرات پاسخ دهندگان به پرسش نگران شدن مدیران رده های بالا نسبت به حقوق کارکنان در مواقعی که در مورد شغل کارکنان تصمیم گیری می شود،در سطح بالاتری نسبت به باقی پرسش ها قرار دارد؛بنابراین پیشنهاد می شود مدیریت بانک ها همواره این ارزش را حفظ و ارتقاء دهند.
۵-۷- پیشنهادات برای تحقیقات آینده
در پایان این گفتار پیشنهاد می گردد که در جوامع آماری تحت پژوهش با متغیرمستقل” عدالت سازمانی” و متغیر وابسته “تعهد سازمانی” بهتر است محققین برای پژوهش هایی با سطح تحلیل فردی‏،تیپ شخصیتی را به عنوان متغیر تعدیلگر و برای پژوهش هایی با سطح تحلیل سازمانی‏، فرهنگ سازمانی را به عنوان متغیر تعدیلگر در نظر بگیرند تا نتایج آزمون با اعتباری بیشتری قابل ارائه و دفاع باشند.با توجه به پژوهش انجام شده وتجربیات پژوهشگر‏، پیشنهاداتی برای محققین آتی به شرح زیر پیشنهاد می گردد :
۱- جامعه آماری را با توجه به افزایش بانک های خصوصی و مؤسسات مالی و اعتباری که در ساختار نظام بانکی کشور در حال ازدیاد هستند مورد پژوهش قرار دهیم.
۲- در پژوهش های آتی بجای اندازگیری تعهد سازمانی کارکنان که به طور مستقیم در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت، بهتر است جهت اندازه گیری تعهد سازمانی کارکنان، از کارمندان زیردست برای اندازه گیری تعهد سازمانی مدیران مدیران و از مدیران مستقیم برای اندازه گیری تعهد سازمانی کارمندان زیردست استفاده گردد.
۳- در پژوهش های آتی پژوهشگران دیگر ابعاد عدالت سازمانی(از قبیل عدالت بازسازنده، عدالت زبان شناختی، عدالت اصلاحی، عدالت مشاهده ای و عدالت احساسی) را مورد بررسی قرار دهند تا بهتر بتوان فضا و شرایط وجود ادراک عدالت سازمانی در سازمان های کشور عزیزمان ایران را بررسی کرد.
۵- تأثیر عدالت سازمانی بر تعهد سازمانی کارکنان با متغیر تعدیلگر جنسیت
۶- تأثیر عدالت سازمانی بر تعهد سازمانی با متغیر تعدیلگر اعتماد
۷- تأثیر عدالت سازمانی بر سرمایه اجتماعی با متغیر تعدیلگر تعهد سازمانی
۸- رابطه بین ادراک عدالت سازمانی و ساختارسازمانی (ابعاد محتوایی ساختار شامل تمرکز، رسمیت و پیچیدگی و عوامل الزام آور شامل اهداف، استراتژی ها، محیط، فناوری، اندازه و صاحبان قدرت و کنترل)
۵-۸- محدودیت های تحقیق
۱- تعهد سازمانی از جمله مفاهیمی است که تحت تأثیرمتغیرهای زیادی درسازمان قرارمی گیرد و درچارچوب زمانی و امکانات پژوهشگر، امکان کنترل سایر متغیرها وجود نداشت.
۲- بدلیل تعدد شعبه های بانک رفاه در سطح استان خوزستان (۶۵ شعبه) از نظر اختصاص دادن زمان کافی و فاصله مسافت نسبت به مرکز استان مشکلاتی پیش آمد.
منابع و مآخذ :
بخش اول کتب :
۱- رابینز، استیفن.پی، (۱۳۸۷)، «رفتارسازمانی مفاهیم ، نظریه ها و کاربردها»، ترجمه دکترعلی پارساییان و دکترسیدمحمداعرابی، انتشارات دفتر پژوهش های فرهنگی، جلد اول، چاپ دوازدهم
۲- رضاییان، علی، (۱۳۸۴)، «انتظار عدالت و عدالت در سازمان ( مدیریت رفتارسازمانی پیشرفته )»، انتشارات سمت
۳- سید جوادین، سید رضا، (۱۳۸۶)، «برنامه ریزی نیروی انسانی»، انتشارات دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
۴- طبرسا، غلامعلی، (۱۳۸۶)، «تئوری های مدیریت»، انتشارات مؤسسه آموزش عالی پارسه
۵- مرامی، علیرضا، (۱۳۷۸)، «بررسی مقایسه ای مفهوم عدالت (از دیدگاه مطهری، شریعتی، سید قطب)»، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی
۶- مورهد،گریفین، (۱۳۸۷)، «رفتارسازمانی»، ترجمه دکتر سیدمهدی الوانی و دکتر غلامرضا معمارزاده، انتشارات مروارید، چاپ سیزدهم
بخش دوم مقالات :
۷- ابرلین، ریچارد و تتام، بی چارلس، (۱۳۸۶)، «عدالت سازمانی وتصمیم گیری»، مترجم : فاطمه شیخی نژاد، فصلنامه احیاء
۸- اسکندری، نازیلا، (۱۳۸۶)، «بررسی رابطه بین ادراک با تعهد سازمانی و دلبستگی شغلی در بین دبیران آموزش و پرورش شهرستان ارسنجان»
۹- اسماعیلی، کوروش، (۱۳۸۰)، «تعهد سازمانی»، نشریه تدبیر، شماره ۱۱۲
۱۰- اسمعیلی گیوی، محمدرضا، (۱۳۸۷)، «کارکردهای درون سازمانی و برون سازمانی عدالت»، فصلنامه سیاسی– اجتماعی برداشت دوم، سال پنجم، شماره هشتم
۱۱- امامی، سید مجتبی؛ کوشازاده، سیدعلی؛ سلیمی، غلامرضا؛ (۱۳۸۷)، «پیش درآمدی بر مطالعات عدالت سازمانی دراسلام»، فصلنامه سیاسی– اجتماعی برداشت دوم، سال پنجم، شماره هشتم
۱۲- امیرخانی، طیبه؛ پور عزت، علی اصغر؛ (۱۳۸۷)، «تأملی برامکان توسعه سرمایه اجتماعی در پرتو عدالت سازمانی درسازمان های دولتی»، نشریه مدیریت دولتی، دوره ۱ ، شماره ۱
۱۳- امین شایان جهرمی، شاپور؛ صالحی، مسلم؛ ایمانی، جواد، (۱۳۹۰)، «رابطه عدالت سازمانی و تعهد سازمانی با رضایت شغلی در بین معلمان مدارس استثنایی شهرستان بندرعباس»، علوم تربیتی، سال پنجم، شماره ۱۰، صص ۳۳-۷
۱۴- امیریان زاده، مژگان؛ قلتاش، عباس؛ مختاری، مرضیه، (۱۳۹۱)، «رابطه عدالت و تعهد سازمانی با بهره وری شغلی در بین دبیران دبیرستان های دخترانه شهر مرودشت»، فصلنامه علمی-پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، سال سوم، شماره۴، صص ۳۴-۲۱
۱۵- ایمانی، جواد؛ امین شایان جهرمی، شاپور، (۱۳۹۲)، «رابطه بین عدالت سازمانی با تعهد سازمانی و رضایت شغلی در بین مدارس استثنایی استان هرمزگان»، نوآوری های مدیریت آموزشی، سال هشتم، شماره ۲، صص ۴۳-۲۹
۱۶- امیرکافی، مهدی؛ هاشمی نسب، فخرالسادات، (۱۳۹۲)، «تأثیر عدالت سازمانی، حمایت سازمانی ادراک شده و اعتماد سازمانی بر تعهد سازمانی»، مسائل اجتماعی ایران، سال چهارم، شماره۱، صص ۶۲-۳۳
۱۷- بروکنر،جوئل؛ سی گل، فیلپس؛ (۱۳۸۲)، «سیر تاریخی نظریه ها و تحقیقات درباره عدالت سازمانی»، مترجم : محمد ازگلی، نشریه فصلنامۀ مصباح، شماره ۴۶
۱۸- بهارلو، علی عسکر؛ (۱۳۸۷)، «رابطه سرمایه اجتماعی با بهبود تعهد سازمانی کارکنان شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران»، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده مدیریت و حسابداری
۱۹- بهاری فر، علی؛ جواهری کامل، مهدی، (۱۳۸۹)، «بررسی پیامدهای ارزش های اخلاقی سازمان (با مطالعه عدالت سازمانی، تعهد سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی)»، دو ماهنامه توسعه انسانی پلیس، سال هفتم، شماره ۲۸، صص ۱۱۸-۹۵
۲۰- بهرام زاده، حسینعلی؛ یادگاری، منصوره، (۱۳۹۲)، «تحلیل رابطه عدالت سازمانی با تعهد سازمانی کارکنان مدارس راهنمایی دخترانه نواحی آموزش و پرورش مشهد»، نشریه علمی-پژوهشی مدیریت فردا، سال هشتم، شماره ۲۱، صص ۶۵-۵۵
۲۱- پوراصغر، علی، (۱۳۸۷)، « ارزیابی مشکلات و موانع اجرای قانون خدمات کشوری»، مجله توسعه صادرات ‏، سال یازدهم ‏، شماره ۷۰
۲۲- پورعزت، علی اصغر؛ قلی پور، آرین؛ (۱۳۸۷)، «بررسی موانع ساختاری تحقق عدالت در سازمان»، فصلنامه سیاسی– اجتماعی برداشت دوم، سال پنجم ، شماره هشتم
۲۳- جعفرپور، محمود؛ صحت، سعید، (۱۳۹۱)، «بررسی نقش مقاومت فردی و عدالت سازمانی در برابر تعهد به تغییرات برنامه ریزی شده سازمانی»، پژوهش نامه مدیریت تحول، سال چهارم، شماره ۸، صص ۹۱-۷۱
۲۴- حدادنیا، سیروس؛ شهیدی، نیما؛ هاشمی، سید احمد، (۱۳۹۲)، «رابطه بین عدالت سازمانی با تعهد سازمانی و رفتار مدنی سازمانی از دیگاه مدیران گروه های آموزشی واحدهای منطقه یک دانشگاه آزاد اسلامی»، فصلنامه علمی-پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، سال چهارم، شماره ۴، صص ۱۸۸-۱۶۵
۲۵- حسین زاده، علی؛ ناصری، محسن؛ (۱۳۸۶)، «عدالت سازمانی»، نشریه تدبیر، شماره ۱۹۰

دیوارهای شرقی و غربی و جنوبی در زمستان سایه سار سردی در محوطه شمالی یخچال فراهم می ساخته که در شبهای چله با انداختن آب قنات به حوض پهناور و کم عمق آن محوطه و تکرار این کار در شبهای متوالی ، قطعات بزرگ یخ ساخته می شده و پس از شکسته شدن به مخزن یخ در زیر گنبد یخچال انتقال داده می شده است ؛ گنبد خشتی بزرگ همانند « فلاسک »یخهای انباشته را نگه می داشته که برای استفاده ی کاروانیان و مردم از آن استفاه می کرده اند . ‌‌‌

۳-۶-۲-۶-کاروانسرای شاه عباسی
این کاروانسرا که گویا بر جایگاه کاروانسرای قدیمی تری ساخته شده از جمله کاروانسراهای سبک صفوی و یکی از کاملترین کاروانسراهای بین راهی به شمار می رود . این کاروانسرا به شیوه معروف چهار ایوانی و با آجر ساخته شده و به لحاظ برخورداری از فضاهای متنوع و تجهیزات ایمنی قدیم و جریان همیشگی آب و جهات بهداشتی یکی از رباطهای کم نظیر منطقه بوده است .
ساختمان کاروانسرا شامل : ساباط (با پوشش یزدی بندی )، ایوانهای بیرونی ، هشتی ورودی ، حیاط مرکزی ، حوضخانه و مهتابی و چهار هشتی زیبا و فضاهای سرپوشیده ی (سول) شرقی و غربی و جمعاً صد ایوان و اتاق و اجاق برای استفاده کاروانیان بوده است
۳-۶-۲-۷-کبوتر خانه
این برج که در حال حاضر به برج فرمانداری معروف است تنها کبوترخانه موجود در شهر می باشد . پوسته عظیم خشتی با شش جرز داخل ، اعضای اصلی کالبدی بنا را تشکیل می دهند . ورودی کوچکی در سمت غرب این برج قرار دارد و دو رامپ پله حرکت عمودی این مجموعه را فراهم ساخته است .
بدنه جرزهای برج کبوترخانه ازحفره هایی به ابعاد ۲۰*۲۰ سانتیمتر ساخته شده که هر یک آشیانه کبوتران می باشد . چهاربرجک و یک برج میانی بر روی سقف در جهت ورود و خروج کبوتران قرار داشته و رنگ تند مقرنسها عامل جذب پرندگان بوده است
۳-۶-۲-۸- آب انبار
آب انبارها معمولاً در مرکز محله‌های شهر واقع شده و از چهار عنصر اساسی تشکیل شده‌اند: ۱- خزینه- به شکل استوانه (محل ذخیره آب) که در دل زمین ایجاد شده، آب قنات بر آن مسلط است. در عین حال، زمین برای حفظ دمای آب نیز بوده‌است. ۲-گنبد- پوششی به شکل نیمکره بر روی خزینه به منظور حفاظت آب از آلودگیهای محیطی و خنک نگهداشتن آن. ۳-پاشیر- راهرویی پلکانی جهت برداشتن آب از خزینه ۴-بادگیر- وسیله‌ای برای هدایت جریان هوا به درون آب انبار برای جلوگیری از فساد آب است تعداد بادگیرها از یک تا شش با توجه به شرایط کار متفاوت است. یکی از عمده‌ترین مصالح در ساختمان آب انبار دیمه (deimah) است، که از آهک و خاکستر و ماسه بادی تشکیل شده‌است. این ملات ضمن آب بندی بنا، از فساد آب نیز جلوگیری می‌کند. بیشتر آب انبارها دارای یک ورودی و پاشیر هستند.
۳-۶-۲-۹- برج و بارو و دروازه شارستان :
بخشی از برج و بارو و خندق و همچنین دروازه غربی شارستان قدیم میبد در ضلع شرقی مجموعه کاروانی رباط و چسبیده به آن قرار دارد .این مجموعه از بازمانده های دروازه ها و همچنین حصار قدیم میبد می باشد که در دوره ساسانی طبق اصول شهرسازی آن دوره صورت گرفته است .
فصل چهارم
یافته های تحقیق
فصل چهارم : یافته های تحقیق
۴-۱-محدودیت های طبیعی درتوسعه گردشگری شهر میبد
۴-۲- محدودیت زیر ساختها ی اجتماعی وفرهنگی درتوسعه گردشگری شهر میبد
۴-۳- محدودیت زیر ساختهای فرهنگی درتوسعه گردشگری شهر میبد
۴-۴- محدودیت زیر ساختهای سیاسی درتوسعه گردشگری شهر میبد
۴-۵- محدودیت زیر ساختهای حمل و نقل وتاسیسات وخدمات اقامتی و توریستی
درتوسعه گردشگری شهر میبد
۴-۱-محدودیت های طبیعی درتوسعه گردشگری شهر میبد
۴-۱-۱- موقعیت جغرافیایی شهر در جهت توسعه گردشگری شهر میبد
براساس نتایج بدست آمده از مطالعات میدانی جامعه آماری ۶۱۱ نفری ۵/۷۶ معتقد به وجود تاثیر موقعیت جغرافیایی در توسعه گردشگری شهر میبد بوده اند و تنها ۹/۲۱ درصد رای به عدم تاثیر موقعیت جغرافیایی داشته اند.
جدول ۴-۱-۱- توزیع تعداد درصد تاثیر موقعیت جغرافیایی و میزان تاثیر آن در توسعه گردشگری شهر میبد