نمودار شماره ۲-۱- مفهوم سازی سرمایه فکری از سوی بونتیس
استوارت (۱۹۹۷) طبقه بندی خود را بصورت سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، سرمایه مشتری ارائه کرد. در این طبقه بندی، سرمایه انسانی در واقع کارکنان یک سازمان است که مهمترین دارایی یک سازمان است و منظور از سرمایه ساختاری دانش قرار گرفته شده در فناوری اطلاعات و همه حق امتیازها و طرحها و مارک های تجاری است و منظور از سرمایه مشتری، اطلاعات مربوط به بازار است که برای جذب و حفظ مشتریان بکار گرفته می شود. این طبقه بندی تا حدودی با طبقه بندی اولیه بونتیس مشابه است (استوارت، ۱۹۹۷).

روس و همکارانش (۱۹۹۷) نیز سرمایه فکری را به سه دسته سرمایه انسانی شامل شایستگی، طرز فکر و چابکی یا زیرکی فکری^[۲۸] و سرمایه ساختاری شامل همه ساختارها، فرایندها، مالکیت معنوی سازمانی و دارایی های فرهنگی و سرمایه ارتباطی شامل روابط با ذینفعان داخلی و خارجی یک شرکت تقسیم می کند. ولی بعداً روس یک جزء سرمایهی دیگر بنام سرمایه بهبود و بازسازی^[۲۹] را به طبقه بندی خود افزود، که این سرمایهی آخر شامل حق اختراع های جدید و تلاش های آموزشی است (بونتیس، ۲۰۰۰).
بروکینگ در طبقه بندی خود به دارایی های انسان محور و دارایی های زیر ساختاری و مالکیت فکری و دارایی های بازار اشاره کرده است. منظور از دارایی های انسان محور مهارتها، توانایی ها و تخصص و توانایی حل مشکل و سبک های رهبری است. منظور از دارایی های زیرساختاری همه تکنولوژی ها، فرایندها و متدولوژی هایی است که یک سازمان را قادر به فعالیت می سازد. منظور از مالکیت معنوی حق امتیاز و علایم یا مارک های تجاری و دانش فنی است و منظور از داریی های بازار برندها، مشتریان، وفاداری مشتریان و کانال های توزیع است (بونتیس، ۲۰۰۰).
اسویبی (۱۹۹۷) طبقه بندی خود را بصورت ساختار داخلی، ساختار خارجی و شایستگی کارکنان ارائه کرده است. این طبقه بندی، به نام طبقه بندی ناظر دارایی نامشهود^[۳۰] معروف است. منظور از شایستگی کارکنان، همان سرمایه انسانی مطرح شده در طبقه بندهای قبلی است. منظور از ساختار داخلی، سرمایه ساختاری یا سازمانی و منظور از ساختار خارجی، سرمایه مشتری یا ارتباطی است. البته باید توجه داشت که اسویبی چهار حوزه کلیدی را، در سه جزء خود قرار داد که عبارتند از رشد، کارایی، پایداری و بازسازی و براساس این چارچوب یک سری شاخص استخراج کرد. شکل این طبقه بندی بصورت زیر است (اسویبی، ۱۹۹۷).
نمودار شماره ۲-۲- طبقه بندی اسویبی از طریق چارچوب ناظر دارایی نامشهود